Sinir bastı okurken. Adam köyüne gidip hayatına devam edecek, kaynın bekâr hayatı yaşayacak, ve sen, çalışan bir kadın olarak yatalak bir kadının sorumluluğunu üstleneceksin öyle mi? Ve hatta 9 yaşındaki oğlun da bu hastabakıcılıktan nasibini alacak?
Sana yaptıklarını saymıyorum bile, öyle olmasa bile mesnetsiz bir plan yani bu. Ve sen ağzınla istemediğini söylediğin halde ısrar edebiliyorlar, ne diyeyim ki...
Evet, Allah rızâsı önemlidir ama iyi niyetli olmakla enayi yerine koyulmak arasında da fark var. Gerçek hayat bu, sırlar dünyası, beşinci boyut falan değil. Sizin hayatınız ve telâfisi yok. ısteseydiniz, imkânınız da olsaydı bakardınız belki, çok da tâkdir edilesi bir şey olurdu ama hiçbir şekilde mecbur değilsiniz buna, mecbur da tutulamazsınız. Ya ne demek yarım gün çocuk ilgilenirmiş, kayınbabanız hayat arkadaşını resmen başından atmaya çalışıyor, fazla yüzü yumuşak buluyor olmalılar sizi.
Elbette kadın ortada kalmayacak, elbette eşiniz annesinden sorumludur ama bunun çözümü bu olmamalı yani. Umarım bunu ciddi ciddi konuşabilir, derdinizi anlatabilir, gerekirse resti çekebilirsiniz. ıyilik yapacağım, yaptıklarına pişman olacak falan filan diye sinir sahibi olmanız gerekmiyor. Siz önce kendinizden ve çocuğunuzdan sorumlusunuz. Düşsün yakanızdan bir zahmet artık!