İnşallah. Ben kendimi sürekli açıklamaktan yoruldum aslında, beni hiç tanımıyor mu hep böyle mi olacak diye, aslında biliyor kendisinin ilk olduğunu, bunları ona tekrar tekrar söylemek de istemiyorum zaten utandırıyor bunlar, bilemiyorum ne yapacağımı, söylediğiniz şeyler çok mantıklı gerçekten olması gereken bu, biraz kendime gelebilirsem düşünüp yazmam iyi olacak belki de doğru söylüyorsunuz. İnanın o kadar kotuyum ki uyuyamıyorum eve sığmıyorum sanki, ondan daha iyi biriyle olamazmışım hissi var bir de tabi karakter olarak, bana davranışları kötü ama ben diyorum ki hep bemim yüzümden ben soğuttum diyorum, şunları yazarken içim o kadar acıyor ki kendimi tam ifade edemiyorum bile artık ona bile halim yok çünkü çok yorgunum kırgınım acı çekiyorum çok ve napacağımı bilmiyorum