Yapı olarak malesef her şeyi takan biriyim. Kendim de kırılgan olduğum için sanırım kalp kırmaktan imtina ediyorum.(cogu zaman bu nedenle suistimal edilsem de)Ancak yine malesef, gün içindeki telaş, yoğunluk, gerginlik ya da düşüncesizlik derken kalp kırıyorum ve sonrasında pişman oluyorum. Günlerce zihnimden çıkmıyor sonra. Bugün işyerinde, yaşlı bir amcaydi muhatabım. 5 kere cevabı evet ya da hayır olması gereken bir soru sordum. Başka başka şeyler anlattı. Son seferinde ses tonumu yükselerek sordum. Doğru yanıtı verdi. Her sorumda aynı şeyi yaşayınca yine yükselttim sesimi. Sonrasında işlem tamamlandı fakat bu benim aklımdan çıkmıyor. Mutlaka kalbi kırılmıştır. Ne gerek vardı, kaç yaşında adam. Çok uzun bir süre bunu düşüneceğimi biliyorum. Bir çözümü de yok ama sadece anlatmak istedim