- 12 Mart 2010
- 2.351
- 230
- 163
Ya Allah aşkı için birileri bana bişeyler söylesin...
4 yıllık inişli çıkışlı ilişkimiz, birçok sorun ve mutlu son...
Azimle betonu deldik ve o kadar çok şey atlattık ki.
Burada konular açtım, kavgalarımız ayrılıklarımız gizli görüşmelerimiz vs derken
Her şey yoluna girdi. O eskisi gibi değildi artık. 1,5 yıl iki aileye de söylemedik.
Birbirimizden emin olalım, önceki yaşadıklarımız gibi yumurta kapıya dayanınca bitti vazgeçtim demeyeyim diye.
Bunca zorluklara yaşadıklarımıza bakınca şu günü görmemiz imkansız gibiydi.
Her iki aile de çok mutlu, herkes bişeyler yapıyor.
Bizim senelerdir gizli saklı bile görüşürken hayalini kuramadığımız günler geldi.
Evimiz kuruluyor. Hala eksiklerimiz var. Zamanla tamamlanır elbet ancak bazı şeyler (halı avize gibi) kaldı.
Nişanlım ailesinden kopuktur. Gözünü açar benim yanıma gelir, yatmaya evine gider.
O süre zarfında ailesiyle sürekli iletişimde olan ben, kendi ailemle işleri halletmeye çalışan ben.
Kayınvalidem eksik neyin varsa söyle, benim içime derttir kendim yaşayamadığım için her şeyin tam olsun istiyorum diyor.
Maddi imkanları fazlasıyla var. Ben öyle onu istiyorum bunu istiyorum diye de arsızlaşıp abartan biri değilim.
Aralarında yoruluyorum.
Bugün çok keyifsizdim. Telefonun sesini kapattım uyudum öğlene kadar.
Nişanlım geldi. Annesi aramış o sırada, konuşmaya mecalim yok diye ara söylesene sen dedim.
Sonra kayınvalidem hemen aradı yat dinlen kızım toparlan dedi.
Halıları da yarın x ile gider alırız biz dedi nişanlım için.
Akşam eve tekrar ölçüsüne bakalım diye gittik. Oraya o kadar buraya bu kadar diye dipdibe ölçüyor halıları.
O kadar sıkıştırmaya gerek yok falan derken ben, o kardeşime anlatıyordu.
O halde istediğin gibi ölçü al yarın annenle gittiğinde ona göre alırsınız dedim.
Orda koptuk zaten. Sonra bize geçtik. Konuşmadım çekti gitti o da bi çay içip.
Yoruldum, hiç bitmeyecek gibi bunlar.. Şu 1 hafta nasıl geçecek bilmiyorum.
Bugün bi de kayınvalidem avizelere baktın mı dedi, yok dedim. E kızım Salı günü misafirler geliyor bize, vakit kalmadı dedi.
İçim daraldı artık her gün bizimkilerle bi yere git, kayınvalidemlerle bi yere git.
Zaten geceleri uyuyamıyorum. Gündüz kalkamıyorum. Yakın zamanda regl olacağım.
Sinir stres sıkıntı had safhada..
Ve her şeyde nişanlıma patlıyorum. Sürekli yaptığı söylediği şeyler batıyor.
Eski kıskançlıkları yaptıkları gitsin diye sabahlara kadar gözyaşı döküp ettiğim dualar kabul oldu.
Gayet normal bir insan halini aldı.
Şimdi de ben agresif davranıp duruyorum.
Korkuyorum da patlayacak bir yerde diye..
Nolur bu son haftayı nasıl geçireceğim konusunda yardım edin..
4 yıllık inişli çıkışlı ilişkimiz, birçok sorun ve mutlu son...
Azimle betonu deldik ve o kadar çok şey atlattık ki.
Burada konular açtım, kavgalarımız ayrılıklarımız gizli görüşmelerimiz vs derken
Her şey yoluna girdi. O eskisi gibi değildi artık. 1,5 yıl iki aileye de söylemedik.
Birbirimizden emin olalım, önceki yaşadıklarımız gibi yumurta kapıya dayanınca bitti vazgeçtim demeyeyim diye.
Bunca zorluklara yaşadıklarımıza bakınca şu günü görmemiz imkansız gibiydi.
Her iki aile de çok mutlu, herkes bişeyler yapıyor.
Bizim senelerdir gizli saklı bile görüşürken hayalini kuramadığımız günler geldi.
Evimiz kuruluyor. Hala eksiklerimiz var. Zamanla tamamlanır elbet ancak bazı şeyler (halı avize gibi) kaldı.
Nişanlım ailesinden kopuktur. Gözünü açar benim yanıma gelir, yatmaya evine gider.
O süre zarfında ailesiyle sürekli iletişimde olan ben, kendi ailemle işleri halletmeye çalışan ben.
Kayınvalidem eksik neyin varsa söyle, benim içime derttir kendim yaşayamadığım için her şeyin tam olsun istiyorum diyor.
Maddi imkanları fazlasıyla var. Ben öyle onu istiyorum bunu istiyorum diye de arsızlaşıp abartan biri değilim.
Aralarında yoruluyorum.
Bugün çok keyifsizdim. Telefonun sesini kapattım uyudum öğlene kadar.
Nişanlım geldi. Annesi aramış o sırada, konuşmaya mecalim yok diye ara söylesene sen dedim.
Sonra kayınvalidem hemen aradı yat dinlen kızım toparlan dedi.
Halıları da yarın x ile gider alırız biz dedi nişanlım için.
Akşam eve tekrar ölçüsüne bakalım diye gittik. Oraya o kadar buraya bu kadar diye dipdibe ölçüyor halıları.
O kadar sıkıştırmaya gerek yok falan derken ben, o kardeşime anlatıyordu.
O halde istediğin gibi ölçü al yarın annenle gittiğinde ona göre alırsınız dedim.
Orda koptuk zaten. Sonra bize geçtik. Konuşmadım çekti gitti o da bi çay içip.
Yoruldum, hiç bitmeyecek gibi bunlar.. Şu 1 hafta nasıl geçecek bilmiyorum.
Bugün bi de kayınvalidem avizelere baktın mı dedi, yok dedim. E kızım Salı günü misafirler geliyor bize, vakit kalmadı dedi.
İçim daraldı artık her gün bizimkilerle bi yere git, kayınvalidemlerle bi yere git.
Zaten geceleri uyuyamıyorum. Gündüz kalkamıyorum. Yakın zamanda regl olacağım.
Sinir stres sıkıntı had safhada..
Ve her şeyde nişanlıma patlıyorum. Sürekli yaptığı söylediği şeyler batıyor.
Eski kıskançlıkları yaptıkları gitsin diye sabahlara kadar gözyaşı döküp ettiğim dualar kabul oldu.
Gayet normal bir insan halini aldı.
Şimdi de ben agresif davranıp duruyorum.
Korkuyorum da patlayacak bir yerde diye..
Nolur bu son haftayı nasıl geçireceğim konusunda yardım edin..
