- 28 Temmuz 2017
- 2.723
- 6.756
- 158
- 28
Direkt konuya giriyorum. Konu annem. Bugün akşam ablamla aradık, konferans görüşmesi yapacaktık. Küçücük bir cümleden kavga çıkardı konuşmayı zehir etti ve kapattık. Geçenlerde eski oturduğum mahalleye gittim demişti bir komşunun evine uğrayacaktım kızı onu Ankara'ya götürmüş geri geldim eve dedi. Ablam da evet eskilerden sen kaldın kimse kalmadı o mahallede dedi. Bugün akşam ise annem vaaay sen bana hala ölmedin, hala yaşıyorsun dedin ben bunu kafama taktım öleyim de kına yakın bilmem ne. Halbuki kız öyle bir şey demedi. Normal konuşmaya korkuyoruz artık. Ne desek cımbızlıyor ve cımbızladığı yeri kafasında kuruyor kuruyor birkaç gün sonra siz bunu dediniz siz şunu dediniz diye kavga çıkarıyor. Bugün nişanlım aramış halini hatrını sormak için. Sen mi söyledin ara diye ondan mı aradı yoksa aramazdı diyor. Anne yok kendisi aradı dedim. Nişan sürecinde ne kavgalar çıkardı bu iş olmasın diye oğlanı da ailesini de küfür kıyamet evden kovdu şimdi aramasını bekliyor. Nişanlım da fark etmiş sanki normal değil kafası bir garip diyor. Oğlum annen gelsin kız kardeşin gelsin baban gelmesin düğün tarihini konuşmaya, benim evde erkeğim yok demiş nişanlıma. Ablam da anne o gelsin bu gelmesin denmez ayıp etmişsin dedi. Sen ne söylesem muhalefet oluyorsun şöyle böyle bağırdı durdu ablama. Ne yapmalıyız kızlar? Zaten ablam da ben de il dışındayız ancak telefonla arıyoruz onda da kavga çıkarıyor. Dört kardeşiz benim nişan sürecimde bütün çocuklarını birbirine küstürdü düşman etti ben evlenmek istiyorum diye. Eski davaları açıyor şöyle yaptınız böyle dediniz siz diyor. Geçmişi atmıyor kafasından. 68 yaşında. Nasıl yaklaşacağımızı inanın şaşırdık. Oğullarıma da muhtaç değilim kızlarıma da muhtaç değilim maaşım var şöyle böyle. Biz muhtaç demedik öyle bir konu geçmedi ama oraya bağlıyor cümleyi.
