Merhaba,
Bir derdim var ve sizlerle paylaşmak istiyorum…
Annem ben 2,5 yaşında iken ölmüş… Ruhu şad olsun çok iyi, becerikli bir insanmış. Ablamla ben küçük yaşta annesiz kalmışız. Annemin babası, yani dedem o günden sonra bizi arayıp soran tek insandı. Onu da 10 yaşımda iken kaybettim. Anneannemi ablamla biz onlara gittiğimiz zamanlar görebiliyorduk. Onlar (anneannem, büyük dayım, küçük dayım, teyzem) bizi ben 18 yaşıma gelene kadar hiç aramadılar. 18 yaşında da dayımın düğünü için kıyafet almışlar, onları almaya gelin diye aradılar. Aldıklarını da anneannem giyse yeridir. Nerde ucuz, basit kıyafet bulmuşlar onları getirmişler. Biz de ablamla annesizliğin verdiği yoksunlukla özgüvensiz büyüdük. Ezilip kakıldık. Ne deseler yaptık aldıklarını da giydik. Şimdiki aklım olsa o paçavraların yüzüne bakmam. Ezik büyüdük anlayacağınız…
Rahmetli dedemden tek katlı bir ev kaldı. Tapuda anneannemle ortakız. Şu an kirada. Kirasını da dayımlar alıyor. Anneannem ise varlıklı. Annemin hakkı bize geçmesin diye bütün mal varlığını çocuklarının(dayımların) üstüne yaptırmış. Bunu da anneannemin kız kardeşi büyük teyzemden öğrendim. Şu anda misafir gibi gidip misafir gibi dönüyoruz anneanneme. Bir şey demeye hakkımız yok anneannem sağ oldukça.
Eğer ortada annemin hakkı varsa “ölüm hak, miras helal”demişler. Rahmetli annemin hakkını sonuna kadar almayı düşünüyorum. Ama nasıl?
Siz olsanız ne yapardınız?
Bir derdim var ve sizlerle paylaşmak istiyorum…
Annem ben 2,5 yaşında iken ölmüş… Ruhu şad olsun çok iyi, becerikli bir insanmış. Ablamla ben küçük yaşta annesiz kalmışız. Annemin babası, yani dedem o günden sonra bizi arayıp soran tek insandı. Onu da 10 yaşımda iken kaybettim. Anneannemi ablamla biz onlara gittiğimiz zamanlar görebiliyorduk. Onlar (anneannem, büyük dayım, küçük dayım, teyzem) bizi ben 18 yaşıma gelene kadar hiç aramadılar. 18 yaşında da dayımın düğünü için kıyafet almışlar, onları almaya gelin diye aradılar. Aldıklarını da anneannem giyse yeridir. Nerde ucuz, basit kıyafet bulmuşlar onları getirmişler. Biz de ablamla annesizliğin verdiği yoksunlukla özgüvensiz büyüdük. Ezilip kakıldık. Ne deseler yaptık aldıklarını da giydik. Şimdiki aklım olsa o paçavraların yüzüne bakmam. Ezik büyüdük anlayacağınız…
Rahmetli dedemden tek katlı bir ev kaldı. Tapuda anneannemle ortakız. Şu an kirada. Kirasını da dayımlar alıyor. Anneannem ise varlıklı. Annemin hakkı bize geçmesin diye bütün mal varlığını çocuklarının(dayımların) üstüne yaptırmış. Bunu da anneannemin kız kardeşi büyük teyzemden öğrendim. Şu anda misafir gibi gidip misafir gibi dönüyoruz anneanneme. Bir şey demeye hakkımız yok anneannem sağ oldukça.
Eğer ortada annemin hakkı varsa “ölüm hak, miras helal”demişler. Rahmetli annemin hakkını sonuna kadar almayı düşünüyorum. Ama nasıl?
Siz olsanız ne yapardınız?