Merhaba,
Bir derdim var ve sizlerle paylaşmak istiyorum…
Annem ben 2,5 yaşında iken ölmüş… Ruhu şad olsun çok iyi, becerikli bir insanmış. Ablamla ben küçük yaşta annesiz kalmışız. Annemin babası, yani dedem o günden sonra bizi arayıp soran tek insandı. Onu da 10 yaşımda iken kaybettim. Anneannemi ablamla biz onlara gittiğimiz zamanlar görebiliyorduk. Onlar (anneannem, büyük dayım, küçük dayım, teyzem) bizi ben 18 yaşıma gelene kadar hiç aramadılar. 18 yaşında da dayımın düğünü için kıyafet almışlar, onları almaya gelin diye aradılar. Aldıklarını da anneannem giyse yeridir. Nerde ucuz, basit kıyafet bulmuşlar onları getirmişler. Biz de ablamla annesizliğin verdiği yoksunlukla özgüvensiz büyüdük. Ezilip kakıldık. Ne deseler yaptık aldıklarını da giydik. Şimdiki aklım olsa o paçavraların yüzüne bakmam. Ezik büyüdük anlayacağınız…
Rahmetli dedemden tek katlı bir ev kaldı. Tapuda anneannemle ortakız. Şu an kirada. Kirasını da dayımlar alıyor. Anneannem ise varlıklı. Annemin hakkı bize geçmesin diye bütün mal varlığını çocuklarının(dayımların) üstüne yaptırmış. Bunu da anneannemin kız kardeşi büyük teyzemden öğrendim. Şu anda misafir gibi gidip misafir gibi dönüyoruz anneanneme. Bir şey demeye hakkımız yok anneannem sağ oldukça.
Eğer ortada annemin hakkı varsa “ölüm hak, miras helal”demişler. Rahmetli annemin hakkını sonuna kadar almayı düşünüyorum. Ama nasıl?
Siz olsanız ne yapardınız?
Bir derdim var ve sizlerle paylaşmak istiyorum…
Annem ben 2,5 yaşında iken ölmüş… Ruhu şad olsun çok iyi, becerikli bir insanmış. Ablamla ben küçük yaşta annesiz kalmışız. Annemin babası, yani dedem o günden sonra bizi arayıp soran tek insandı. Onu da 10 yaşımda iken kaybettim. Anneannemi ablamla biz onlara gittiğimiz zamanlar görebiliyorduk. Onlar (anneannem, büyük dayım, küçük dayım, teyzem) bizi ben 18 yaşıma gelene kadar hiç aramadılar. 18 yaşında da dayımın düğünü için kıyafet almışlar, onları almaya gelin diye aradılar. Aldıklarını da anneannem giyse yeridir. Nerde ucuz, basit kıyafet bulmuşlar onları getirmişler. Biz de ablamla annesizliğin verdiği yoksunlukla özgüvensiz büyüdük. Ezilip kakıldık. Ne deseler yaptık aldıklarını da giydik. Şimdiki aklım olsa o paçavraların yüzüne bakmam. Ezik büyüdük anlayacağınız…
Rahmetli dedemden tek katlı bir ev kaldı. Tapuda anneannemle ortakız. Şu an kirada. Kirasını da dayımlar alıyor. Anneannem ise varlıklı. Annemin hakkı bize geçmesin diye bütün mal varlığını çocuklarının(dayımların) üstüne yaptırmış. Bunu da anneannemin kız kardeşi büyük teyzemden öğrendim. Şu anda misafir gibi gidip misafir gibi dönüyoruz anneanneme. Bir şey demeye hakkımız yok anneannem sağ oldukça.
Eğer ortada annemin hakkı varsa “ölüm hak, miras helal”demişler. Rahmetli annemin hakkını sonuna kadar almayı düşünüyorum. Ama nasıl?
Siz olsanız ne yapardınız?
Canlarım benim, keşke sizin küçüklüğünüzde tanısaydım da en güzelinden elbiseler alıp sizi mutlu edebilseydim. Annesiz kalan ve miras haklarının üzerine yatılmaya çalışılan iki kız kardeş hikayesi bizim ailemizde de var, şahsen tanımasam da hep duyardım yaşadıklarını. Allah yardımcınız olsun.
sende üzülme boşver allaha havale et.. size olan soğukluğunu tabi hakkınızı değil ! avukat dayılarının üstüne nasıl geçirildiğinide bulabilir isterse bi rica etsen canım anneannenlerin kaç yıl önce bunları akıl edipte başka birine satıp sonra dayılarının üstüne geçirdiğini hiç düşünmüyorum ben hem çok masraflı notere önce satış yaptığın kişi için vericeksin çünkü gerçekten satmıyosun sen karşılıcaksın mecbur sonra tekrar dayıların (artık kaç kişilerse her biri kendi adına evden aldıkları pay için tek tek notere para vericekler hiç yanaşmamışlardır böle masraflara
