Arkadaşlar ben boşandım.Bir çocuğum var 3 yaşında.Boşandığım adamın psikolojik, sözel şiddetine maruz kaldım.Yalnız bazı durumları ne kadar haklı olduğumu, onun ne kadar vicdansız merhametsiz, çocuğuna karşı bile duyguları eksik bir adam olduğunu,bana hiç değer vermediğini vs çok daha iyi anlıyorum.Artık olaylara uzaktan bakınca yaşadıklarımı daha net tarafsız değerlendirime imkanı bulabiliyorum.Şu an duysam " Ne diyorsun sen haddini bil benimle böyle konuşamazsın! " diye cevap vereceğim hakaretlrre kötü sözlere o zamanlar evlilik yürüsün aman ilerde her şey iyi olur diye nasıl da sustuğumu gördüm.
Şimdi canımı sıkan şey şu bu adam benim iyi mutlu hissettiğim bir anda - boşandıktan sonra tabi- hakkını helal et dedi.Ben de helal olsun dedim ama pişmanım o adam bana çok haksızlık etti.İlahi adalet inşallah tecelli eder de bana yaşattıkalrını öder.Benim gibi bir insana bencil diyor aslında bencil olan oydu.Mesela bana rahatına düşkün derdi aslında rahatına düşkün olan oydu gibi gibi.
Var mı sizin benzer yaşantılarınızda ilahi adaletin tecelli ettiği durum?
Şimdi canımı sıkan şey şu bu adam benim iyi mutlu hissettiğim bir anda - boşandıktan sonra tabi- hakkını helal et dedi.Ben de helal olsun dedim ama pişmanım o adam bana çok haksızlık etti.İlahi adalet inşallah tecelli eder de bana yaşattıkalrını öder.Benim gibi bir insana bencil diyor aslında bencil olan oydu.Mesela bana rahatına düşkün derdi aslında rahatına düşkün olan oydu gibi gibi.
Var mı sizin benzer yaşantılarınızda ilahi adaletin tecelli ettiği durum?