- 3 Eylül 2015
- 474
- 869
- 33
- 33
- Konu Sahibi sitesakini
-
- #21
Deneyeceğim. inşallah ben de daha rahat bir insan olabilirim. Yoksa bu şekilde iş hayatı cok zor olur heralde
Deneyeceğim. inşallah ben de daha rahat bir insan olabilirim. Yoksa bu şekilde iş hayatı cok zor olur heraldeYaradılış falan değil.
Temelinde özgüven eksikliği yatıyor.
Bu da terapi ile giderilebilen birşey.
Hatta kararlı olursan kendi kendine bile giderebilirsin.
Üstüne üstüne gideceksin herşeyin.
Önce kendini sevmekten başla.
Kendini yeterli hatta üstün görmeye çalış.
Kendinden önce başkalarını düşünme, ince düşünme bu süreçte, önce hep kendi çıkarlarını gör.
Birine söylemek istediğin dilinin ucuna kadar gelip, çıkmayan kelimeleri serbest bırak.
İlk başta zor olacaktır ama bir iki defa başarıp da akabinde gelen rahatlama hissini yaşadıktan sonra daha rahat insanlara tepkini gösterebilmeye başlayacaksın.
Bi bakmışsın dişli bir insan haline gelmişsin
Sesini yükselten asistan ya da hoca olsa da böyle demeli miyim. Herkese ezdirmiyorum kendimi aslında. Ama sanırım üstlerimle nasıl ilişki kuracağımı bilemiyorum. Mesela hocaya sesinizi yükseltmeyin demeli miyim. Hani o hoca bana not verecek sonunda. Öğrenciyi sevmediği icin bırakan cok oluyor.Doğru bildiğini yapmaktan çekinme
Hatanın insani bir şey olduğunu kabul et
En önemlisi kim olursa olsun biri seni azarlamaya kalktığında sınırınızı bilin, sesinizi yükseltmeyin demeyi kendine kural edin, bir iki seferden sonra arkası gelir
Ben de şunu merak ediyorum bu şekilde yetiştirilip pasifize olan insanların çocuğuna olan yaklaşımı nasıl olur, armut dibine düşer deniyor ama tuhaf geliyor, sinen bir insan nasıl olur da yetiştirildiği şekilde yetiştirir çocuğunu.Annem cok baskın bir tip. Çok mükemmeliyetçi. Beni çok eleştirirdi. Mesela bana ev işi hiç yaptırmadı (yapsam da begenmez) sen dersini calış ben yaparım derdi ama bi yandan da hep söylenir şunun kızı bütün misafiri ağırladı bunun kızı bütün ev işini yapıyor. Ben kücükken dersanede hep birinci olurdum hocalarım falan da beni cok severdi huyumun iyi oldugunu söylerlerdi. Ama annem hıc benımle ovunmez hep baskalarının cocugunu overdi. Hep eksik yönümü acıga cıkarır. Bir de hep sunu niye söyledin dayına ayıp olur bunu niye yaptın halan ne der falan.
Bir keresinde bana bir akrabasımızın kücük yasta kocaya kacan daha bir cok hata yapan kızını örnek vermisti cok iyi ev işi yapıyormus.
Ablam da beni böyle çok ezerek yetiştirdi.Zararını çok gördümçAnnem cok baskın bir tip. Çok mükemmeliyetçi. Beni çok eleştirirdi. Mesela bana ev işi hiç yaptırmadı (yapsam da begenmez) sen dersini calış ben yaparım derdi ama bi yandan da hep söylenir şunun kızı bütün misafiri ağırladı bunun kızı bütün ev işini yapıyor. Ben kücükken dersanede hep birinci olurdum hocalarım falan da beni cok severdi huyumun iyi oldugunu söylerlerdi. Ama annem hıc benımle ovunmez hep baskalarının cocugunu overdi. Hep eksik yönümü acıga cıkarır. Bir de hep sunu niye söyledin dayına ayıp olur bunu niye yaptın halan ne der falan.
Bir keresinde bana bir akrabasımızın kücük yasta kocaya kacan daha bir cok hata yapan kızını örnek vermisti cok iyi ev işi yapıyormus.
Ben aslında küçükken cok acık bir cocuktum. büyüdükce suskunlaştım. Sebebinin annem olduğunu düşünüyorumAblam da beni böyle çok ezerek yetiştirdi.Zararını çok gördümç
Çok çekingenim. Etrafımdan sürekli çok sessizsin şeklinde yorumlar alıyorum. Allah izin verirse bu sene üniversiteden mezun olacağım. Okuldaki arkadaşlar sürekli beni eleştiriyor sessiz olduğum için. Çoğu zaman hakkımı yediriyorum. Stajda çok sorun yaşıyorum. bizden sorumlu asistanlardan falan cok çekiniyorum. en ufak bir hata yapsam bana kolaylıkla kızıyorlar ama mesela başka birisi gerçekten büyük bir hata yapıyor ona kimse bir şey demiyor.
Ne bileyim birisi stajdan kaçıyor onun yapması gereken iş bana kalıyor, sonra o kişi hocaya yakalanınca ayaküstü bin tane yalan uyduruyor bir bakıyorum faturası bana kesiliyor. ben hiç kendimi savunamıyorum. Sesim titriyor falan. Mesela sözlü sınav oluyor. Hoca bir soru sordu ben de anlatmaya başladım diyelim ama hoc a başlangıcımı beğenmedi ya da ters bir şey söyledi orda tıkanıp kalıyorum. Bildiğim şeyi anlatamıyorum. Susup kalıyorum.
Ben yaratılışım öyle diyorum değişemem diyorum ama benim hayatımı etkiliyor. Bu utangıçlıktan nasıl kurtulabilirim. Ben de dişli, hakkını yedirtmeyen biri olabilir miyim. Yoksa hep böyle mi olacak sesimi çıkaramayıp eve gidip ağlayan ezik bi tip mi olacağım. Öneriniz var mı?
Anlattığın kişi aynı benim yada bendim.Çok çekingenim. Etrafımdan sürekli çok sessizsin şeklinde yorumlar alıyorum. Allah izin verirse bu sene üniversiteden mezun olacağım. Okuldaki arkadaşlar sürekli beni eleştiriyor sessiz olduğum için. Çoğu zaman hakkımı yediriyorum. Stajda çok sorun yaşıyorum. bizden sorumlu asistanlardan falan cok çekiniyorum. en ufak bir hata yapsam bana kolaylıkla kızıyorlar ama mesela başka birisi gerçekten büyük bir hata yapıyor ona kimse bir şey demiyor.
Ne bileyim birisi stajdan kaçıyor onun yapması gereken iş bana kalıyor, sonra o kişi hocaya yakalanınca ayaküstü bin tane yalan uyduruyor bir bakıyorum faturası bana kesiliyor. ben hiç kendimi savunamıyorum. Sesim titriyor falan. Mesela sözlü sınav oluyor. Hoca bir soru sordu ben de anlatmaya başladım diyelim ama hoc a başlangıcımı beğenmedi ya da ters bir şey söyledi orda tıkanıp kalıyorum. Bildiğim şeyi anlatamıyorum. Susup kalıyorum.
Ben yaratılışım öyle diyorum değişemem diyorum ama benim hayatımı etkiliyor. Bu utangıçlıktan nasıl kurtulabilirim. Ben de dişli, hakkını yedirtmeyen biri olabilir miyim. Yoksa hep böyle mi olacak sesimi çıkaramayıp eve gidip ağlayan ezik bi tip mi olacağım. Öneriniz var mı?
Utangaçlık kişilik özelliğin senin. Çok değiştiremesin. Ama açığını kapatacak bir savunma mekanizman vardır mutlaka. Belki de henüz farkında değilsin. Örnek :Çok çekingenim. Etrafımdan sürekli çok sessizsin şeklinde yorumlar alıyorum. Allah izin verirse bu sene üniversiteden mezun olacağım. Okuldaki arkadaşlar sürekli beni eleştiriyor sessiz olduğum için. Çoğu zaman hakkımı yediriyorum. Stajda çok sorun yaşıyorum. bizden sorumlu asistanlardan falan cok çekiniyorum. en ufak bir hata yapsam bana kolaylıkla kızıyorlar ama mesela başka birisi gerçekten büyük bir hata yapıyor ona kimse bir şey demiyor.
Ne bileyim birisi stajdan kaçıyor onun yapması gereken iş bana kalıyor, sonra o kişi hocaya yakalanınca ayaküstü bin tane yalan uyduruyor bir bakıyorum faturası bana kesiliyor. ben hiç kendimi savunamıyorum. Sesim titriyor falan. Mesela sözlü sınav oluyor. Hoca bir soru sordu ben de anlatmaya başladım diyelim ama hoc a başlangıcımı beğenmedi ya da ters bir şey söyledi orda tıkanıp kalıyorum. Bildiğim şeyi anlatamıyorum. Susup kalıyorum.
Ben yaratılışım öyle diyorum değişemem diyorum ama benim hayatımı etkiliyor. Bu utangıçlıktan nasıl kurtulabilirim. Ben de dişli, hakkını yedirtmeyen biri olabilir miyim. Yoksa hep böyle mi olacak sesimi çıkaramayıp eve gidip ağlayan ezik bi tip mi olacağım. Öneriniz var mı?
Canım benim aslında ne kadar hassasiyet sahibisin..Rabbim hayırlı insanlarla karsilastirsin her daimİşte onun kaçtığını söylesem ispiyoncu mu olurum, şu bana bi laf söyledi cevabını versem kalbi mi kırılır, hocaya şunu söylesem saygısızlık mı olur.. böyle bin tane şey düşünüyorum sonuc olarak hic bir şey yapmıyorum. Kendimi dişlerimi sıkarken buluyorum.
Sesini yükselten asistan ya da hoca olsa da böyle demeli miyim. Herkese ezdirmiyorum kendimi aslında. Ama sanırım üstlerimle nasıl ilişki kuracağımı bilemiyorum. Mesela hocaya sesinizi yükseltmeyin demeli miyim. Hani o hoca bana not verecek sonunda. Öğrenciyi sevmediği icin bırakan cok oluyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?