Hemen özetliyorum.
Benim üniversiteden yakın bir kız arkadaşım var, yurtta kalıyor. Okul bitince seneye eve geçeceği için yurttan ayrıldı, çok eşyası varmış bir kısmını ankarada oturan akrabasına bırakması gerekti. Bana senin arabanla bırakabilir miyiz diye rica etti, seve seve kabul ettim. Ben amcamın oğlunu alacağım aştiden saat 17.30da istersen seni de aştiye bırakayım dedim, olur dedi 17.30 a almış biletini.
15.30 ta yurda gittim, eşyalarını yurttan çıkardık arabaya taşıdık. Benim arabam uno, minik bir şey bilirsiniz. Kocaman hurcu, plastik sandalyesi bir sürü bavulları vardı. Asla sığacak gibi değildi, nasıl sığmasını beklemiş anlamadım... Sığmayınca taksi çevirdi ordan, bir kısmını da taksiye yükledik, 2 araba gidelim akrabamın evine dedi. Tamam dedim, arabam yolda hararet yaptı, taksici yardım etti hallettik, orda zaman kaybettik. Sonra ben uzağı göremiyorum lenslerimi de takmamıştım o gün, taksiyi takip ederken çok zorlandım. Bir de bir sürü taksi var aynı şekilde, takip edeceğim derken bir çok kez kaza atlattım. Sonra yanlış taksiyi takip etmişim, yolu şaşırdım gideceğimiz yeri zaten bilmiyorum. Telefonlaştık sora sora buldum. Bu arada telde bana 'acele et taksici bekliyor' dedi. Ben zaten panik oldum, kaza atlatınca falan... Daha çok panik yaptı beni.
bilmiyorumkismile
Neyse buldum onları, eşyaları bu kez de eve taşıdık. Topuklu giymiştim merdiven in çık ayaklarım çok acıdı, topukluya alışkın değilim düz yolda zor yürüyorum. Ve çok sinirlendim arkadaşıma. Bana dese ki çok eşyam var önce gidelim akrabama eşyaları bırakalım, sonra yurda gelir diğer eşyaları alırız, aştiye geçeriz. Ama yok. Aştiye kadar taksiyle devam etti o, evin önünde vedalaştık. Yaptığım iyiliği yüzüne vurmayayım diye bişey demedim o an ama hala çok sinirliyim. Bi daha da hiç konuşmadık, tavırlarımdan kızdığımı anlamıştır sanırım eşya taşırken. Bu şekilde konuşmazsak ben rahatlayamıyorum, ama onu kırmakta istemiyorum. Yaptığı düşüncesizliği nasıl onu kırmadan söyleyebilirim? Çok mu abartıyorum ya da... :uhm:
Benim üniversiteden yakın bir kız arkadaşım var, yurtta kalıyor. Okul bitince seneye eve geçeceği için yurttan ayrıldı, çok eşyası varmış bir kısmını ankarada oturan akrabasına bırakması gerekti. Bana senin arabanla bırakabilir miyiz diye rica etti, seve seve kabul ettim. Ben amcamın oğlunu alacağım aştiden saat 17.30da istersen seni de aştiye bırakayım dedim, olur dedi 17.30 a almış biletini.
15.30 ta yurda gittim, eşyalarını yurttan çıkardık arabaya taşıdık. Benim arabam uno, minik bir şey bilirsiniz. Kocaman hurcu, plastik sandalyesi bir sürü bavulları vardı. Asla sığacak gibi değildi, nasıl sığmasını beklemiş anlamadım... Sığmayınca taksi çevirdi ordan, bir kısmını da taksiye yükledik, 2 araba gidelim akrabamın evine dedi. Tamam dedim, arabam yolda hararet yaptı, taksici yardım etti hallettik, orda zaman kaybettik. Sonra ben uzağı göremiyorum lenslerimi de takmamıştım o gün, taksiyi takip ederken çok zorlandım. Bir de bir sürü taksi var aynı şekilde, takip edeceğim derken bir çok kez kaza atlattım. Sonra yanlış taksiyi takip etmişim, yolu şaşırdım gideceğimiz yeri zaten bilmiyorum. Telefonlaştık sora sora buldum. Bu arada telde bana 'acele et taksici bekliyor' dedi. Ben zaten panik oldum, kaza atlatınca falan... Daha çok panik yaptı beni.
bilmiyorumkismile
Neyse buldum onları, eşyaları bu kez de eve taşıdık. Topuklu giymiştim merdiven in çık ayaklarım çok acıdı, topukluya alışkın değilim düz yolda zor yürüyorum. Ve çok sinirlendim arkadaşıma. Bana dese ki çok eşyam var önce gidelim akrabama eşyaları bırakalım, sonra yurda gelir diğer eşyaları alırız, aştiye geçeriz. Ama yok. Aştiye kadar taksiyle devam etti o, evin önünde vedalaştık. Yaptığım iyiliği yüzüne vurmayayım diye bişey demedim o an ama hala çok sinirliyim. Bi daha da hiç konuşmadık, tavırlarımdan kızdığımı anlamıştır sanırım eşya taşırken. Bu şekilde konuşmazsak ben rahatlayamıyorum, ama onu kırmakta istemiyorum. Yaptığı düşüncesizliği nasıl onu kırmadan söyleyebilirim? Çok mu abartıyorum ya da... :uhm: