Üç aydır stres yaptığım hazırlandığım sınavıma 1 hafta kaldı. Ne kadar önemli olduğunu herkes biliyor. Kayınvalidemle altlı üstlü oturuyoruz. Görümcem iki haftada bir haftasonları gelir annesine görüşürüz. Dün yine gelecekti. Çocukları da sık sık hasta olurlar ve çocuklar hasta iken de gelir, benim kıza bulaşmış bulaşmamış pek umursamazlar görümcemde kayınvalidede. Ben kendi abimlerle gelip gideceğimde çocuklar hastaysa görüşmeyiz mesela, bulaşmasın birbirlerine diye.
Herneyse şimdiye kadar ağzımı açmadım ama bu hafta çok önemli bir sınavım olduğu için cuma günü görümceme mesaj attım. Beni yanlış anlama kırılmanı istemem ama çocuklar hasta mı diye sordum. Yok değil ama ikisinin de alerjisi var burunlrı sürekli akıyo demiş. Bende onu biliyorum onu kastetmiyorum grip ya da soğuk algınlığı gibi bir durum var mı diye sordum. O da yok dedi. Bende kusura bakma sormak zorundaydım sınavım çok önemli kızım hasta olursa beni çok etkiler bu durum kırdıysam da özür dilerim dedim. Hasta değillermiş madem yarın gelin mutlaka dedim. O da yok kırılmadım olabilir dedi tamam yarın görüşürüz dedi. Ertesi gün gelmedi. Aradım niye gelmedin diye. Sen beni aramadan anneme de sormuşsun o yok dediği halde beni de aradın demek ki senin için çok önemli dedi o yüzden gelmesek daha iyi diye düşündüm dedi. Bende iyi de çocuklar hasta değilmiş zaten niye gelmediniz ki keşke gelseydiniz çok üzüldüm bak şimdi dedim. Sorun yok dedi kapattık. Ama benim çok canım sıkıldı tabi. Eşim de görümcemi aramış niye gelmediniz diye bu başta işimiz var demiş söylememiş ama eşim ısrar edince söylemiş. Eşim eve geldi gündü vakti üşenmemiş bana bağırıyo sen nasıl gelme dersin sen kimsin de gelme diyorsun sen kendi abinlere diyebilirsin ama bizimkilere diyemezsin kız alınmış tabi gelmez bağırıyo bana. Gelme demedim diyorum ama anlatamıyorım. Utanıyorum senden diye bağırıyo bana.
Bu hafta sonu benim için çok önemliydi gerçekten sınavdan önceki haftasonu son çalışmalar artık ama ben iki gündür canımın sıkıntısından çalışamıyorum. Çok zoruma gitti. Üslubum yemin ederim çok düzgündü ve defalarca özür diledim üzmek istemiyorum seni dedim ve asla gelme demedim zaten. Görümceme çok kızgınım aramızda o kadar samimiyet var anlar beni diye düşünmüştüm. Bana kırgın değilim deyip ertesi gün gelmemesi. Keşke hiç bir şey söylemeseydim çocuk hasta olsa bile bundan daha çok çalışırdım sanki. Kendimi veremiyorum çalışamadıkça daha çok stres oluyorum. Ben haklı olduğumu düşünüyorum ama sizce?? Aynısını o bana sınavı falan olmadığı halde yapsa ben büyük bir olgunlukla karşılardım. Ki abimle öyleyiz biz.
Bundan sonraki tavrım nasıl olmalı?
Herneyse şimdiye kadar ağzımı açmadım ama bu hafta çok önemli bir sınavım olduğu için cuma günü görümceme mesaj attım. Beni yanlış anlama kırılmanı istemem ama çocuklar hasta mı diye sordum. Yok değil ama ikisinin de alerjisi var burunlrı sürekli akıyo demiş. Bende onu biliyorum onu kastetmiyorum grip ya da soğuk algınlığı gibi bir durum var mı diye sordum. O da yok dedi. Bende kusura bakma sormak zorundaydım sınavım çok önemli kızım hasta olursa beni çok etkiler bu durum kırdıysam da özür dilerim dedim. Hasta değillermiş madem yarın gelin mutlaka dedim. O da yok kırılmadım olabilir dedi tamam yarın görüşürüz dedi. Ertesi gün gelmedi. Aradım niye gelmedin diye. Sen beni aramadan anneme de sormuşsun o yok dediği halde beni de aradın demek ki senin için çok önemli dedi o yüzden gelmesek daha iyi diye düşündüm dedi. Bende iyi de çocuklar hasta değilmiş zaten niye gelmediniz ki keşke gelseydiniz çok üzüldüm bak şimdi dedim. Sorun yok dedi kapattık. Ama benim çok canım sıkıldı tabi. Eşim de görümcemi aramış niye gelmediniz diye bu başta işimiz var demiş söylememiş ama eşim ısrar edince söylemiş. Eşim eve geldi gündü vakti üşenmemiş bana bağırıyo sen nasıl gelme dersin sen kimsin de gelme diyorsun sen kendi abinlere diyebilirsin ama bizimkilere diyemezsin kız alınmış tabi gelmez bağırıyo bana. Gelme demedim diyorum ama anlatamıyorım. Utanıyorum senden diye bağırıyo bana.
Bu hafta sonu benim için çok önemliydi gerçekten sınavdan önceki haftasonu son çalışmalar artık ama ben iki gündür canımın sıkıntısından çalışamıyorum. Çok zoruma gitti. Üslubum yemin ederim çok düzgündü ve defalarca özür diledim üzmek istemiyorum seni dedim ve asla gelme demedim zaten. Görümceme çok kızgınım aramızda o kadar samimiyet var anlar beni diye düşünmüştüm. Bana kırgın değilim deyip ertesi gün gelmemesi. Keşke hiç bir şey söylemeseydim çocuk hasta olsa bile bundan daha çok çalışırdım sanki. Kendimi veremiyorum çalışamadıkça daha çok stres oluyorum. Ben haklı olduğumu düşünüyorum ama sizce?? Aynısını o bana sınavı falan olmadığı halde yapsa ben büyük bir olgunlukla karşılardım. Ki abimle öyleyiz biz.
Bundan sonraki tavrım nasıl olmalı?
