Hamileliğe, anneliğe alışabilmek

umutsuzvaka_

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
21 Mart 2021
229
235
53
28
Merhaba kızlar, bir dertleşme başlığı olsun istedim. Hamileliğimi öğreneli bir hafta oluyor, şu anda 5 hafta 3 günlük gebeyim. Planladığım bir gebelik olmadığı için şok oldum, Allah’a şükürler olsun tabi ki ama öyle karmaşık duygular içindeyim ki, ona yetebilecek miyim iyi bir anne olabilecek miyim ya eksik kalırsam ya başaramazsam sağlıkla dünyaya getirebilecek miyim ya onu mutsuz edersem gibi sürekli düşünüyorum. Kendimi durup dururken ağlarken buluyorum, sürekli uyuyorum 2 dakika iş yapsam yoruluyorum, vücudumda alışma sürecinde. Tecrübeli anneler fikirlerini paylaşabilir mi nasıl geçer bu olumsuz duygular veya benim gibi hisseden var mıdır
 
Merhaba kızlar, bir dertleşme başlığı olsun istedim. Hamileliğimi öğreneli bir hafta oluyor, şu anda 5 hafta 3 günlük gebeyim. Planladığım bir gebelik olmadığı için şok oldum, Allah’a şükürler olsun tabi ki ama öyle karmaşık duygular içindeyim ki, ona yetebilecek miyim iyi bir anne olabilecek miyim ya eksik kalırsam ya başaramazsam sağlıkla dünyaya getirebilecek miyim ya onu mutsuz edersem gibi sürekli düşünüyorum. Kendimi durup dururken ağlarken buluyorum, sürekli uyuyorum 2 dakika iş yapsam yoruluyorum, vücudumda alışma sürecinde. Tecrübeli anneler fikirlerini paylaşabilir mi nasıl geçer bu olumsuz duygular veya benim gibi hisseden var mıdır
Öyle düşünme şuan hormonların etkisindesin. Tabiki çok iyi anne olabilirsin ben hamile kalmak için çok uğraştım şimdi de hergun şükrediyorum rabbim nasip etti diye sense Allaha yönel:) benimde ağrılarım oluyor dengem şaştı vücudum hala alışamadı belki ama onunbenimle olduğunu bilmek güç veriyor. Sende iyi yönünden bak Allah nasip etmişse vardır bir bildiği sağlıkla gelsin inşallah
 
Öyle düşünme şuan hormonların etkisindesin. Tabiki çok iyi anne olabilirsin ben hamile kalmak için çok uğraştım şimdi de hergun şükrediyorum rabbim nasip etti diye sense Allaha yönel:) benimde ağrılarım oluyor dengem şaştı vücudum hala alışamadı belki ama onunbenimle olduğunu bilmek güç veriyor. Sende iyi yönünden bak Allah nasip etmişse vardır bir bildiği sağlıkla gelsin inşallah
Kendimi de yanlış ifade etmişim, aslında söylemek istediğim hamilelik beni üzmüyor yani şükrediyorum Allah bunu nasip ettiği için, sadece kendimi psikolojik olarak anneliğe hiç hazırlamadığım bir dönem olduğu için sürekli acaba yetebilecek miyim korkusu geliyor bazen
 
Kendimi de yanlış ifade etmişim, aslında söylemek istediğim hamilelik beni üzmüyor yani şükrediyorum Allah bunu nasip ettiği için, sadece kendimi psikolojik olarak anneliğe hiç hazırlamadığım bir dönem olduğu için sürekli acaba yetebilecek miyim korkusu geliyor bazen
Tabikide yetersin sen onun annesinin en çok sen yetersin ıcini ferah tut
 
Merhaba kızlar, bir dertleşme başlığı olsun istedim. Hamileliğimi öğreneli bir hafta oluyor, şu anda 5 hafta 3 günlük gebeyim. Planladığım bir gebelik olmadığı için şok oldum, Allah’a şükürler olsun tabi ki ama öyle karmaşık duygular içindeyim ki, ona yetebilecek miyim iyi bir anne olabilecek miyim ya eksik kalırsam ya başaramazsam sağlıkla dünyaya getirebilecek miyim ya onu mutsuz edersem gibi sürekli düşünüyorum. Kendimi durup dururken ağlarken buluyorum, sürekli uyuyorum 2 dakika iş yapsam yoruluyorum, vücudumda alışma sürecinde. Tecrübeli anneler fikirlerini paylaşabilir mi nasıl geçer bu olumsuz duygular veya benim gibi hisseden var mıdır
Benimki baya baya planlı gebelikti aynılarını ben de yaşıyorum. Baktim düşününce hicbir şey değişmiyor ben de düşünmemeye karar verdim. Yaparız bi şekilde hangi çocuk doğmuş da bakılmamış?
 
Ben planladığım ve istediğim halde bazen ben ne yaptım diye düşünüyordum, sanırım hormonlardan.
Daha yeni yeni hamileliğe alıştım, o da çoğu gitti zaten. Şimdi çocuğa nasıl bakıcam acaba diye düşünüyorum.
Pandemiden önce aktif bir iş hayatı, gez, eğlen, çalış, dışardan yemekleri söyle gelsin bir hayatım vardı.
Şimdi çocukla onu yapamayacağım tabi, nasıl bir alışma süreci olacak bilemiyorum. Yeter ki sağlıkla gelsin de, halledilir.
 
Benimki baya baya planlı gebelikti aynılarını ben de yaşıyorum. Baktim düşününce hicbir şey değişmiyor ben de düşünmemeye karar verdim. Yaparız bi şekilde hangi çocuk doğmuş da bakılmamış?
Tabi ki fakat insan korkuyor benim annem ve babam ben 20 yaşındayken boşanmalarına rağmen o kadar çok etkilendim ve o kadar çok arada kalıyorum ki, korkuyorum eşimle sorunum olmamasına rağmen 20 sene sonranın Bile kaygısı sarıyor
 
Ben planladığım ve istediğim halde bazen ben ne yaptım diye düşünüyordum, sanırım hormonlardan.
Daha yeni yeni hamileliğe alıştım, o da çoğu gitti zaten. Şimdi çocuğa nasıl bakıcam acaba diye düşünüyorum.
Pandemiden önce aktif bir iş hayatı, gez, eğlen, çalış, dışardan yemekleri söyle gelsin bir hayatım vardı.
Şimdi çocukla onu yapamayacağım tabi, nasıl bir alışma süreci olacak bilemiyorum. Yeter ki sağlıkla gelsin de, halledilir.
Tabi ki sağlıkla gelsin 🙏 dediğiniz gibi bende sürekli gez toz kendini işe ada sabahlara kadar çalış bunlarla mutlu oluyordum şu an soba gören kedi gibiyim sürekli umarım rahat bir hamilelik geçiririz ve sağlıkla kucağımıza alırız, bu belki de toplumun anne üzerine kurduğu baskıdan kaynaklıdır, anne gezmesin anne şunu giymesin anne somurtamaz ay kilo mu aldın kilo mu verdin yaşın genç yaşın çok fazla inşallah Birşey olmaz vs vs, oysa ki her anne doğrusunu yapmaya çalışır gibi geliyor neden bu özel konular bu kadar herkesin fikrine açık anlamıyorum benim rahmim neden dıdımın dıdısını ilgilendiriyorsa
 
Back
X