Eşim yardımcı oluyor ama uzun çalışıyor yoruluyor. Bana da sen de yapma yat uyu diyor ama öyle olmuyor işte ev bu sonuçta. Annesine bir kaç kere sinyal verdi hani yap fln ağlamaya başlıyor hastayım falan ama geziyor alışverişe gidiyor.Dayanamıyoruz öyle olmasına boşver diyorum eşime bende ama insan kendi yıpranıyor
Kesinlikle annenin yerini tutmuyor. 3gün orda kaldım Gül gibi baktı sağolsun hep yattım dinlendim evi yakın olsa gelir yemeğimi yapar gönderir.Benim kayınvalidem herkese gelinim değil kızım o benim der ama icraatte asla öyle değil. Kötü gününde herkes etrafından çekiliyor
Ya canim kaynana işte ne bekliyorsun. Sana baksa da önüne koyacaktı ben sana şunu bunu yaptim diye bosver. Sen de mesafeli ol uzaklik her zaman iyidir kayinvalideye ilerde kendine bisey olunca da kizinin yanina gider iste.Herkese meraba. Kimseye anlatamadığım bi konuyu sizlerle paylaşmak istedim. Çünkü çok zoruma gidiyor. Eşime de bşy diyemiyorum. 4yıllık evliyim. Son 5aydır bazı nedenlerden dolayı kayınvalidemle aynı evde oturuyoruz(kayınbabamla ayrılar). Yemeği temizliği bulaşığı ütüyü aklınıza ne gelirse herşeyi ben yaparım. Kaynanam otel gibi duş alır yemeğini yer gezer gelir hiçbir işin ucundan tutmaz. Çok dağınık her şeyini ben toplarım. Bunlara da ses etmiyorum sabrediyorum çünkü 6 aya kendi evime geçicem. Şimdi şöyle yeni hamile olduğumu öğrendim. 2aylık.Aşırı bulantım ve yemeklere karşı hassasiyetim ve tiksinmem var hemen çıkarıyorum asla yemek yapamıyorum. Benim ağır dönemler geçirdiğimi yemek yapamadığımı biliyor.Ve kaynanam gidip görümcemde kalıyor bir haftadır üç sokak arkada oturuyor. Bir kere ne bi tas çorba yaptı ne halimi hatrımı sordu 1haftadır. Birşeye ihtiyacın var mı ya da yardım edilecek birşey diye hiç sormadılar. İnanın insan bi tas çorbaya muhtaç oluyormuş bu günlerde. Komşularım arada yemek getiriyor. Eşimde elinden geleni yapıyor ama benim çok zoruma gidiyor. İyilik söylenmez ama ameliyat oldu bir hafta herşeyini yaptım yemeğini önüne koydum çamaşırlarını yıkadım ütüledim. Annemler uzak bir hafta orda kaldım sağolsun bebek gibi ilgilendi baktı bana.Şimdi ben abartıyor muyum. Ne görümcem ne kaynanam ne arıyor ne soruyor. Göğsünde kitle çkmş iyi huylu ama. Eşim de diyor psikolojisi bozulmuştur ameliyat olucak takma o da biliyor aslında olanı. Ama artık hiç eskisi gibi olamam heralde onlara karşı. Nasıl davranıcağımı da bilmiyorum ama her zaman yardımlarına koşan bi insandım böyle yapmaları çok zoruma gitti. Nasıl davranıcağımı da blmyrm artık
Hayır ilk olucak Allah nasip ederse
Ayni kv sorunu bende de var. Ben hamileyken cok kötü hastalandim aynen sizin gibi bazi nedenlerden dolayi beraberiz. Ayni evin icersinde hastalandim hem hamileyim ki riskli bir hamilelikti ve ilac kullanamadim dolayisiyla agir atlattim. Benle beraber 2 cocugum da hastaydi. Odaya gelip de nasil oldunuz diye sormadi tam 3 hafta sürdü hastaligimiz. Kendisi ne gezmesinden geri kaldi ne de baska birseyinden. Ben de sizin gibi üzüldüm ama inanin ki degmiyor. Yasayan bilir sizi o kadar iyi anliyorum ki. Siz bebisinize odaklanin bosverin elalemi. Bakin düsenin dostu olmadiginin tek kaniti iste.Herkese meraba. Kimseye anlatamadığım bi konuyu sizlerle paylaşmak istedim. Çünkü çok zoruma gidiyor. Eşime de bşy diyemiyorum. 4yıllık evliyim. Son 5aydır bazı nedenlerden dolayı kayınvalidemle aynı evde oturuyoruz(kayınbabamla ayrılar). Yemeği temizliği bulaşığı ütüyü aklınıza ne gelirse herşeyi ben yaparım. Kaynanam otel gibi duş alır yemeğini yer gezer gelir hiçbir işin ucundan tutmaz. Çok dağınık her şeyini ben toplarım. Bunlara da ses etmiyorum sabrediyorum çünkü 6 aya kendi evime geçicem. Şimdi şöyle yeni hamile olduğumu öğrendim. 2aylık.Aşırı bulantım ve yemeklere karşı hassasiyetim ve tiksinmem var hemen çıkarıyorum asla yemek yapamıyorum. Benim ağır dönemler geçirdiğimi yemek yapamadığımı biliyor.Ve kaynanam gidip görümcemde kalıyor bir haftadır üç sokak arkada oturuyor. Bir kere ne bi tas çorba yaptı ne halimi hatrımı sordu 1haftadır. Birşeye ihtiyacın var mı ya da yardım edilecek birşey diye hiç sormadılar. İnanın insan bi tas çorbaya muhtaç oluyormuş bu günlerde. Komşularım arada yemek getiriyor. Eşimde elinden geleni yapıyor ama benim çok zoruma gidiyor. İyilik söylenmez ama ameliyat oldu bir hafta herşeyini yaptım yemeğini önüne koydum çamaşırlarını yıkadım ütüledim. Annemler uzak bir hafta orda kaldım sağolsun bebek gibi ilgilendi baktı bana.Şimdi ben abartıyor muyum. Ne görümcem ne kaynanam ne arıyor ne soruyor. Göğsünde kitle çkmş iyi huylu ama. Eşim de diyor psikolojisi bozulmuştur ameliyat olucak takma o da biliyor aslında olanı. Ama artık hiç eskisi gibi olamam heralde onlara karşı. Nasıl davranıcağımı da bilmiyorum ama her zaman yardımlarına koşan bi insandım böyle yapmaları çok zoruma gitti. Nasıl davranıcağımı da blmyrm artık
Kesinlikle. İnsan bu günlerde birbirine yardımcı olmıcaksa ne zaman olucak. Haklısınız takmam bundan sonra
