İlk defa bir forum sitesine yazıyorum. Çünkü çıkmazdayım. Doğru olan karar ne bilemiyorum. 8 haftalık hamileyim ve bebeğim olacağı için çok mutluyum. Eşim le severek evlendik Anlaşmazlıklar, tartışmalarımız tabi ki de oluyordu. Ama çok değişti belki de hep böyleydi ben görmek istemiyordum bilemiyorum. Hamileyim ve 2 -3 günde bir ağlamaktan sürekli üzülmekten ne yapacağımı bilmiyorum. Bağırıyor, kötü davranıyor. hamile olmama rağmen gerekli ilgi alaka sabrı göstermiyor ki benim nazlanmak gibi bir lüksüm yok ne yazık ki. Hep umursamaz, soğuk , ve suskun. Ben hep yapıcı ılımlı ama artık hassas bir dönemde olduğum için sabrım yok. Bu çocuğu sağlıklı bir şekilde nasıl dünyaya getireceğim. Sonrasında çocuğa bu halleri yansımayacak mı. Bu stres üzüntüden kanamalarım , ağrılarım düşük tehlikem vardı .Son bir haftadır yoktu bunu bile bile böyle davranması tekrar beni başa döndürdü. Çocuğu istiyorum ama ona iyi bir anne baba olamayacaksak dünyaya getirmek suç değil mi?
Kimsenin bu durumlardan haberi yok ne yapmalıyım kararsızım .Eşimden boşanıp ailemin yanında çocuğu dünyaya getireyim diye düşünüyorum anne baba ayrı çok zor çocuk ve benim açımdan. Aldırsam hiç vicdanım ve aklım buna yatmıyor belki herkes açısından dahi iyi olur. yorumlarınızı bekliyorum.
üzüldüm senin adına. Zor bir durum tabi ki. bende ztn 2 aydır buna cesaret edemiyorum. Bir cana kıyıyorsun ama eşim değişir sandım değişmiyor. ben bu çocuğu gerçekten istiyorum vazgeçtiğim takdirde herşey altüst olacaak ve bu günahın bedelini ömür boyu öderim. Aklımdan çıkmaz,çıkamaz. Ama böyle bir durumdayken çocuk sence sağlıkla büyür mü sürekli evde bağırıp çağıran biri, tartaklayan bilemiyorum. Ben hata aetiim başından beri böyleydi beni seviyor fakat sinirli yapısı bu .durduk yere olay çıakrtabiliyor,tehditeler vs değişir diye umut ettim olmadı. Teşekkür ederim cvp yazdığınız için.
..günahın altindan kalkamazsın, şımdi hayatim cok kötü diyordun, bebegi aldirinca daha kötü olacak belki, ALLAHIN verdigi cana sebep olma.....
İlk defa bir forum sitesine yazıyorum. Çünkü çıkmazdayım. Doğru olan karar ne bilemiyorum. 8 haftalık hamileyim ve bebeğim olacağı için çok mutluyum. Eşim le severek evlendik Anlaşmazlıklar, tartışmalarımız tabi ki de oluyordu. Ama çok değişti belki de hep böyleydi ben görmek istemiyordum bilemiyorum. Hamileyim ve 2 -3 günde bir ağlamaktan sürekli üzülmekten ne yapacağımı bilmiyorum. Bağırıyor, kötü davranıyor. hamile olmama rağmen gerekli ilgi alaka sabrı göstermiyor ki benim nazlanmak gibi bir lüksüm yok ne yazık ki. Hep umursamaz, soğuk , ve suskun. Ben hep yapıcı ılımlı ama artık hassas bir dönemde olduğum için sabrım yok. Bu çocuğu sağlıklı bir şekilde nasıl dünyaya getireceğim. Sonrasında çocuğa bu halleri yansımayacak mı. Bu stres üzüntüden kanamalarım , ağrılarım düşük tehlikem vardı .Son bir haftadır yoktu bunu bile bile böyle davranması tekrar beni başa döndürdü. Çocuğu istiyorum ama ona iyi bir anne baba olamayacaksak dünyaya getirmek suç değil mi?
Kimsenin bu durumlardan haberi yok ne yapmalıyım kararsızım .Eşimden boşanıp ailemin yanında çocuğu dünyaya getireyim diye düşünüyorum anne baba ayrı çok zor çocuk ve benim açımdan. Aldırsam hiç vicdanım ve aklım buna yatmıyor belki herkes açısından dahi iyi olur. yorumlarınızı bekliyorum.
kesinlikle aldırma ona kıyma o senin günahsız cennetten yollnmış meleğin herkes rızkıyla gelir kimbilir doğduğunda sana ne güzellikler getirecek hem zamanın ne göstereceği belli olmaz belki eşinle herşey daha güzel olacak bilinmez ama aldırdığında çok üzüleceğini düşünüyorum bende hamileyim şuan ve gözlerim doldu insan bebeğini nasıl terkeder onun kalbi ellerinde olsa durmasına izin veririmisin hiç sanmıyorum allaha sığın bol bol dua et bebeğini herkesten koru o senin minik mucizenİlk defa bir forum sitesine yazıyorum. Çünkü çıkmazdayım. Doğru olan karar ne bilemiyorum. 8 haftalık hamileyim ve bebeğim olacağı için çok mutluyum. Eşim le severek evlendik Anlaşmazlıklar, tartışmalarımız tabi ki de oluyordu. Ama çok değişti belki de hep böyleydi ben görmek istemiyordum bilemiyorum. Hamileyim ve 2 -3 günde bir ağlamaktan sürekli üzülmekten ne yapacağımı bilmiyorum. Bağırıyor, kötü davranıyor. hamile olmama rağmen gerekli ilgi alaka sabrı göstermiyor ki benim nazlanmak gibi bir lüksüm yok ne yazık ki. Hep umursamaz, soğuk , ve suskun. Ben hep yapıcı ılımlı ama artık hassas bir dönemde olduğum için sabrım yok. Bu çocuğu sağlıklı bir şekilde nasıl dünyaya getireceğim. Sonrasında çocuğa bu halleri yansımayacak mı. Bu stres üzüntüden kanamalarım , ağrılarım düşük tehlikem vardı .Son bir haftadır yoktu bunu bile bile böyle davranması tekrar beni başa döndürdü. Çocuğu istiyorum ama ona iyi bir anne baba olamayacaksak dünyaya getirmek suç değil mi?
Kimsenin bu durumlardan haberi yok ne yapmalıyım kararsızım .Eşimden boşanıp ailemin yanında çocuğu dünyaya getireyim diye düşünüyorum anne baba ayrı çok zor çocuk ve benim açımdan. Aldırsam hiç vicdanım ve aklım buna yatmıyor belki herkes açısından dahi iyi olur. yorumlarınızı bekliyorum.
Sizi kirmak istemem, ama hep tekrarladigim ve sanirim hep tekrarlayacagim bir sey var
o da su: cocuk sahibi olmak evlilik iyi gittiginde ve düzene oturdugunda erkek ve kadinin birlikte karar vermeleri gereken cok önemli bir karar/ sorumluluk.
Tek basina karar verip hamile kalmak sonrada diger es cocuk istemeyince karalar baglamak hic adil degil.
Bu noktada eger cocuk kadinin kendi basina aldigi bir kararsa ve esi aldiralim diyorsa
bana göre cocugu aldirmak isteyen degil kendi kafasina göre hamile kalip evladini bu duruma düsüren
sorumludur. Birine yapilacak en cahilce emri vakilerden biri kadinin kendi kafasina göre hamile kalmasidir.
Kaldi ki cocugunu dogurmaya cesaret edemedigin bir adamla hayatini paylasmak ne kadar dogru!?
Kimsenin kimseye o günkü ruh haline göre iyi veya kötü davranmaya hakki yok. Is stresinden ölse bile.
Ayni adam patronuna kafasina göre davranamiyor, ama evdeki esine kafasina göre davraniyor, neden? cünkü
o nasilsa gidemez, nasilsa beni seviyor diyedüsünüyor kadini kendine zincirle bagli saniyor. Insanin birine olan sevgisi
nasil oluyorda zaman icinde en büyük üzüntüsü haline geliyor bazen anlamiyorum, kendi silahimizla kendimizi mi
vuruyoruz, yoksa sevgimizi gereksiz insanlarla paylasarak israf mi ediyoruz?
Velhasil : Seni mutsuz eden bir adam ne seni ne de cocugunu haketmiyor.
Simdi gelelim sorunuza. Ben bu durumda olsam ne yapardim?
Öncelikle esimle birlikte karar vermeden hamile kalmazdim, ancak bir kaza oldu kaldim diyelim, esim bir aldir bir aldirma diyor
bundan baba olmaya hazir olmadigini cikarir, bana evliligimiz boyunca nasil davrandigini, iyi bir baba olup olamayacagini degerlendirir
"ben bu adamla mutlu muyum?" diye sorardim.
Iste o sorulara verecegim cevap belirlerdi cocugu aldirip aldirmayacagimi, eger cocugu aldirmaya karar verirsem o adamla
bosanmaya da karar verirdim.
Aldırma güzelim bebeğini sen anne olmayı hakediyorsun. Allah korusun esın vefat etmişte olabilir o zamanda tek basına büyütmek zorunda kalabilirsin.gerekirse simdide tek basına buyutebilirsin.saglikli düşünemiyorsunuz sinirleriniz tahammülünüz yipranmis. Azıcık sabret tartışmadan icinden dua ederek geçirmeye çalış gunlerini. Sen şöylesin senin ailen böyle suçlayıci konuşmamaya çalış. Laf dalaşına girmeden onun karşısında ağlamadan hallet islerini. Sen bir anne adayısın ve bebeğin icin kendin icin güçlü ve kararlı olmalısın. Omuzların eğik cağresiz durma eşinin karsisinda . Kendine sakın acıma bebegim. Allah buyuk.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?