hamileyim ve bebeği aldırmalımıyım???? lütfen yardımcı olun.

aybike_

Guru
Kayıtlı Üye
12 Mayıs 2011
8
0
286
İstanbul
İlk defa bir forum sitesine yazıyorum. Çünkü çıkmazdayım. Doğru olan karar ne bilemiyorum. 8 haftalık hamileyim ve bebeğim olacağı için çok mutluyum. Eşim le severek evlendik Anlaşmazlıklar, tartışmalarımız tabi ki de oluyordu. Ama çok değişti belki de hep böyleydi ben görmek istemiyordum bilemiyorum. Hamileyim ve 2 -3 günde bir ağlamaktan sürekli üzülmekten ne yapacağımı bilmiyorum. Bağırıyor, kötü davranıyor. hamile olmama rağmen gerekli ilgi alaka sabrı göstermiyor ki benim nazlanmak gibi bir lüksüm yok ne yazık ki. Hep umursamaz, soğuk , ve suskun. Ben hep yapıcı ılımlı ama artık hassas bir dönemde olduğum için sabrım yok. Bu çocuğu sağlıklı bir şekilde nasıl dünyaya getireceğim. Sonrasında çocuğa bu halleri yansımayacak mı. Bu stres üzüntüden kanamalarım , ağrılarım düşük tehlikem vardı .Son bir haftadır yoktu bunu bile bile böyle davranması tekrar beni başa döndürdü. Çocuğu istiyorum ama ona iyi bir anne baba olamayacaksak dünyaya getirmek suç değil mi?
Kimsenin bu durumlardan haberi yok ne yapmalıyım kararsızım .Eşimden boşanıp ailemin yanında çocuğu dünyaya getireyim diye düşünüyorum anne baba ayrı çok zor çocuk ve benim açımdan. Aldırsam hiç vicdanım ve aklım buna yatmıyor belki herkes açısından dahi iyi olur. yorumlarınızı bekliyorum.
 
Geçici bir durum olablir mi? Hamilelikten önce de öylemiydi?
 

Sevgili aybike, sorunlarini cok cok iyi anliyorum ama sana söylemek istedigim birsey var, biz cocuk hasretiyle yanarken ben hamile kaldim, bebegimin 8 haftalikken kalbi durdu ve kürtaja girdim, anestezi almadim basima gelecekleri de bilmiyordum, kürtaj basladi ben çığlık çığlığa bağirdim ve icimden çıkanlari gördüm pembe pembe et parcalari, kahroldum..bitti..dedim benim evledim ölü olmasina rağmen ben istemedim gitmesi peki pıt pıt diye minik kalbi atarken insanlar bunu nasil yapar, dünyaya gelmeye çalışırken onu sıcacik yerinden kım eder, o et parcalari benim bebeğimin eviydi yuvasiydi...lütfen yapma Allah var, onun rızkıni hic beklemedigin yerden verir Allah, istesen boşan bu senin kararin ama bu bebegı aldirma,bir cana kıyma ..günahın altindan kalkamazsın, şımdi hayatim cok kötü diyordun, bebegi aldirinca daha kötü olacak belki, ALLAHIN verdigi cana sebep olma.....
 
üzüldüm senin adına. Zor bir durum tabi ki. bende ztn 2 aydır buna cesaret edemiyorum. Bir cana kıyıyorsun ama eşim değişir sandım değişmiyor. ben bu çocuğu gerçekten istiyorum vazgeçtiğim takdirde herşey altüst olacaak ve bu günahın bedelini ömür boyu öderim. Aklımdan çıkmaz,çıkamaz. Ama böyle bir durumdayken çocuk sence sağlıkla büyür mü sürekli evde bağırıp çağıran biri, tartaklayan bilemiyorum. Ben hata aetiim başından beri böyleydi beni seviyor fakat sinirli yapısı bu .durduk yere olay çıakrtabiliyor,tehditeler vs değişir diye umut ettim olmadı. Teşekkür ederim cvp yazdığınız için.
 
Sevgili aybike..

1. Eşine haber vermeden bu kararı tek başına alamazsın. Ancak o da kabul ederse bu işlemi gerçekleştirebilirsin.

2. Çocuğun kötü bir ortama getirilmemesi konusunda sana katılıyorum ama 2 aylık bebekten bahsediyoruz burada da. Onu da bir düşün.. Ve her geçen gün içinde daha da büyüyor.

Pişman olacağın bir şey yapma. Ne şanslısın ki Allah sana bir evlat nasip etmiş. Ama eşinle yapamacağınıza inanıyorsan da bunu eşine açıkla..

De ki, ben seninle aramızdaki durumlardan ötürü bu çocuğun sağlıklı büyüyemeyeceğine inanıyorum. Eğer sen de benimle birlikte mücadele edeceksen ve evliliğimizdeki sorunları gidermeye yardımcı olacaksan bu çocuğu dünyaya getirelim, yoksa aldıralım.
 
Sakın aldırma çocuk eve neşe huzur getirir dünyaya geldiğinde bibakmışsın herşey değişmiş.Doktor kontrollerine eşinide götür oda duysun miniçik yavrunun kalp atışlarını hayatta kalmak istediğini...Bi arkadaşımında başına geldi böyle birşey hamile kaldı diye eşi onunla nerdeyse 2ay konuşmadı çocuk doğdu hastanede eşinin yanına bile gitmedi ama çocuk eve geldi gerçekten huzur getirdi şimdi çok iyiler.
 
Kaç senelik evlisiniz ? Eşiniz bebek istemiyor muydu ?
Ufak tefek tartışmalarınız dışında çözülmez sorunlarınız, boşanma kararı alacağınız kadar önemli olan konularınız var mı ?
Maddi sıkıntılarınız mı var?
...

Hamilelik psikolojisiyle konulara hassas yaklaşıyor olabilirsiniz. Eşinizde ilk etapta bocalamış olabilir.
Daha hamileliğiniz çok yeni. Her durumu eşinize bağlamayın, eşinizin her hareketinde hassaslık beklemeyin.
Erkekler bu psikolojiyi zamanla algılıyor. Hamilesiniz diye size daha özenli davranması gerektiğini biraz geç algılıyor.
Bu yüzden hamileliğinize odaklanıp tadını çıkarmaya bakmalısınız bu mucizenin.
 
catinthecat,
Teşekkür ederim.

Eşimin haberi var ztn hastaneyle de konuştum. Eşinin imzası olmadan böyle bir işlem gerçekleşmiyor... Eşim aldır dedi. Ertesi gün ben seni seviyorum iş stresi v.s diyor aldırmak yok sinirle söyledim falan filan...1 hafta sonra aynı şeyler değişmiyor hiçbişey... Evliliği kaldıramadı, şimdi de bebek stresi . Aile kavramı ona uzak yapamadı. Beni sevdiğini biliyorum sdc çok sinirli bende mükemmel olduğumu savunmuyorum . Herkes her zmn aynı olmaz ama çok katı davranıyor. Düzgün bir şekilde tekrar konuşayım bakalım inşallah bişeyler değişir.
 

Seni cok iyi analiyorum kötü bir ortama günahsız bie evlat getirmek tabiki cok zor, ama bir cana kıyarsan bu ölene kadar senin peşinde gelir hayatında hep bunun diyetini ödersin, şimdi senin asil sorunun bebek degil, kocan, kocan nasil düzelir ya da boşanirmisiniz otur bunlari düşün, ne biliyim eşlerin arasi düzelmesi için internetten dualar bul, tespihler bul gece gündüz onları oku, bunların hepsi beni şahsi kararlarım kesinlikle sana zorla kabul ettirmeye çalışmıyorum, Alllah/a sıgınıp O'dan yartdım dilemek yapılacak en güzel sey, Rabbim yardimcin olsun
 
Son düzenleme:
1 sene 3 aylık evliyim. Eşimle karar verdik. Aile apartmanında oturuyoruz. Aslında çoğu sorunda bundan kaynaklanıyor.
İkimizde çalışıyoruz. bir şekilde idare ediyorz. Alalha şükür maddi sıkınımız yok bol bol olmasa da bize yetiyor.

Haklısınız bende hassas bir dönemdeyim .Erkeklerin bazı şeyleri algılaması zmaan alıyor. Bu durumun tadına varmam gerekirken ben 2 ayın çoğunu heba ettim.
Teşekkür ediyorum. yorumlarınız için .Zaman herşeyin ilacıdır deyip bu anların tadını çıkartsam iyi oalcak...
 
..günahın altindan kalkamazsın, şımdi hayatim cok kötü diyordun, bebegi aldirinca daha kötü olacak belki, ALLAHIN verdigi cana sebep olma.....

Buraya katılıyorum bebek varken daha güzel olacak belki.. Sadece Allah bilir
 

Sizi kirmak istemem, ama hep tekrarladigim ve sanirim hep tekrarlayacagim bir sey var
o da su: cocuk sahibi olmak evlilik iyi gittiginde ve düzene oturdugunda erkek ve kadinin birlikte karar vermeleri gereken cok önemli bir karar/ sorumluluk.
Tek basina karar verip hamile kalmak sonrada diger es cocuk istemeyince karalar baglamak hic adil degil.
Bu noktada eger cocuk kadinin kendi basina aldigi bir kararsa ve esi aldiralim diyorsa
bana göre cocugu aldirmak isteyen degil kendi kafasina göre hamile kalip evladini bu duruma düsüren
sorumludur. Birine yapilacak en cahilce emri vakilerden biri kadinin kendi kafasina göre hamile kalmasidir.

Kaldi ki cocugunu dogurmaya cesaret edemedigin bir adamla hayatini paylasmak ne kadar dogru!?
Kimsenin kimseye o günkü ruh haline göre iyi veya kötü davranmaya hakki yok. Is stresinden ölse bile.
Ayni adam patronuna kafasina göre davranamiyor, ama evdeki esine kafasina göre davraniyor, neden? cünkü
o nasilsa gidemez, nasilsa beni seviyor diyedüsünüyor kadini kendine zincirle bagli saniyor. Insanin birine olan sevgisi
nasil oluyorda zaman icinde en büyük üzüntüsü haline geliyor bazen anlamiyorum, kendi silahimizla kendimizi mi
vuruyoruz, yoksa sevgimizi gereksiz insanlarla paylasarak israf mi ediyoruz?

Velhasil : Seni mutsuz eden bir adam ne seni ne de cocugunu haketmiyor.

Simdi gelelim sorunuza. Ben bu durumda olsam ne yapardim?
Öncelikle esimle birlikte karar vermeden hamile kalmazdim, ancak bir kaza oldu kaldim diyelim, esim bir aldir bir aldirma diyor
bundan baba olmaya hazir olmadigini cikarir, bana evliligimiz boyunca nasil davrandigini, iyi bir baba olup olamayacagini degerlendirir
"ben bu adamla mutlu muyum?" diye sorardim.
Iste o sorulara verecegim cevap belirlerdi cocugu aldirip aldirmayacagimi, eger cocugu aldirmaya karar verirsem o adamla
bosanmaya da karar verirdim.
 
Son düzenleme:
Aybikecim, hiçbir ilişki sorunsuz değil bunu unutmamalısın.

Hepimiz eşimizle, eşimizin ailesiyle, kendi ailemizle sorunlar yaşıyoruz. İş stresi çok büyük bir faktör insanın üzerinde. Bazı şeyleri çözebileceğine inanıyorsan, bebeğinin canına kıyma.
 
Eşinizin bir aldır bir aldırma demesine kulak asmayın. Bu yaptığı hiç doğru bir ruh halini yansıtmıyor.
Bunu demeye hakkı yok zaten, çocuk oyuncağı değil bu bir candan söz ediyor.
Siz eşinize aldırmayın madem bu kadar kararsız. Zaten onun tekelinde değil buna karar vermek.
Sakin olmaya çalışın. Üzmeyin kendinizi.
Bünyenizde olan değişimlerle ani duygu farklılıkları yaşamanız çok normal.
Eşinizin agresifliği zaten karakterinde varmış, hamileliğinize bağlamayın.
 
kesinlikle aldırma ona kıyma o senin günahsız cennetten yollnmış meleğin herkes rızkıyla gelir kimbilir doğduğunda sana ne güzellikler getirecek hem zamanın ne göstereceği belli olmaz belki eşinle herşey daha güzel olacak bilinmez ama aldırdığında çok üzüleceğini düşünüyorum bende hamileyim şuan ve gözlerim doldu insan bebeğini nasıl terkeder onun kalbi ellerinde olsa durmasına izin veririmisin hiç sanmıyorum allaha sığın bol bol dua et bebeğini herkesten koru o senin minik mucizen
 
Aldırma güzelim bebeğini sen anne olmayı hakediyorsun. Allah korusun esın vefat etmişte olabilir o zamanda tek basına büyütmek zorunda kalabilirsin.gerekirse simdide tek basına buyutebilirsin.saglikli düşünemiyorsunuz sinirleriniz tahammülünüz yipranmis. Azıcık sabret tartışmadan icinden dua ederek geçirmeye çalış gunlerini. Sen şöylesin senin ailen böyle suçlayıci konuşmamaya çalış. Laf dalaşına girmeden onun karşısında ağlamadan hallet islerini. Sen bir anne adayısın ve bebeğin icin kendin icin güçlü ve kararlı olmalısın. Omuzların eğik cağresiz durma eşinin karsisinda . Kendine sakın acıma bebegim. Allah buyuk.
 




Esinbanu,

Zaten çocuk kararını eşimle birlikte aldık. Düzene girmişti evliliğimiz.
Ailesi çok geçimsiz . Anne baba öyle bir ailede yetişen birinin böyle davranması normal olsa gerek. Ne gördüyse onu uyguluyor. Evlendiğimizden bu yana onu çok değiştirdim.
Evde bana yardımcı oluyor. İkimizde çalışıyoruz sonuçta. Ne biliyim daha birçok konu da. Zamanla anlıyor beni hakta veriyor.30 senesini ailesiyle geçirmiş bir insan bir anda da değişemez herhalde. Yaptıklarını onaylamıyorum ztn ama anlamak için elimden geleni yapıyorum.

bu soruları soruyorum ztn kendime. Çocuğu aldırmış olsam evliliğe devam edermiyim sanıyorsun .Hayatıma anlam veren 2 büyük etkenden bahsediyoruz. Biri gidince diğeri de gider ztn.
 


Sağol... Sağlıklı düşünemiyorum haklısın.
Biraz sessiz kalmak , laf dalaşına girmemek lazım
 
hamileliğin verdiği hassasiyet ile bunları düşünüyorsun bana kalırsa.

belki normalde yaptığınız tartışmalar gibidir ama siz yeni farklı bir sürece girdiniz. bu sürecte hem fiziki hem ruhani değişiklikler yaşayacaksınız. bu sürece alışma evresindesiniz. aynı şey eşiniz için de geçerli. alışmaya çalışıyordur.

sabırlı olup bu günlerin tadını çıkarın bence. çocuk eğitimi ile ilgili kitapları okuyabilirsiniz eşinizle.
 
Aybike belki eşininde işiyle alakalı seninle paylaşamadığı sorunlar vardır birde böyle düşün biz kadınız eşimize anlatamazsak anlatacak birini buluruz ama erkekler böyle değil.
Ben bebek sahibi olmak için ne acılar çekiyorum.36 haftalık bebeğim karnımda öldü.Ölü doğum yaptım birkere yüzünü görmek için neler vermezdim var ya.Birde hamilelik çok alıngan olunan bi dönem belki senin aşırı alınganlığın kırılganlığın onuda bunaltıyordur bir süre kendi haline bırak üstüne çok gitme.Bol bol dua et baktın olmuyor evliliğini bitir ama rabbimin sana emanet verdiği cana kıyma ....
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…