- Konu Sahibi pembemakas
-
- #1
Merhabalar,
6 yıllık evliyim.Eşimle severek evlendik ama bizbirimize ak ve kara kadar benzemiyor oluşumuzu bir aile ve sevgi ortamında sorun olmayacağını düşünmüştük.Fakat ilişkimiz hiçte bu şekilde gelişmedi.Ailemle aynı binada yaşıyoruz.Aileme sorunlarımı açtığımda onu aramıza sen aldın geçineceksin dediler.Bende içimdeki mutsuzluğu çocuk sevgisiyle yenebileceğimizi düşündüm.Eşim tarafından istenmeyen zor bir hamilelik geçirdim.Çocuğum büyüyor ancak eşimle aramızdaki uçurum ve sevgisizlikte büyüyor.Yattığımız odaları ayıralı 1yıl oldu.Tüm bunların üzerine işyerinde en yakın arkadaşımla aramızda bir yakınlaşma oldu ve kendimi engellemedim zorda olsa şuan güzel giden bir beraberliğim var.Ama insanın hak ettiği değeri ailesi dışında geç ve zamansız bir şekilde bulması çok zor bir durum. Eşime düzgün bir şekilde aramızdaki bağı koparmamız gerektiğini anlatmama rağmen tepkisi tamam ben bu evden gideceğim ama çocuğuda götüreceğim dediği gibi şu an evdeki bağımız kopmasına rağmen evdeki hobilerimi yaşayışımı kısıtlamaya başladı.Ve bunun için çocuğu öne sürüyor sürekli olarak.Ailemse şuan fikirlerini biraz yumuşatmış durumdalar ayrılmak istiyorsan düzgün bir şekilde ayrıl çocuğunu yitirme diyorlar.Sonuç olarak eşimi sevmiyorum ve aramızdaki ilişkiyi düzeltmek istemiyorum.Ancak hayat konusunda verdiğim kararlar konusunda kendime güvenimi yitirmiş durumdayım.Çıkış yolu bulamıyorum kapana kısıldım..
6 yıllık evliyim.Eşimle severek evlendik ama bizbirimize ak ve kara kadar benzemiyor oluşumuzu bir aile ve sevgi ortamında sorun olmayacağını düşünmüştük.Fakat ilişkimiz hiçte bu şekilde gelişmedi.Ailemle aynı binada yaşıyoruz.Aileme sorunlarımı açtığımda onu aramıza sen aldın geçineceksin dediler.Bende içimdeki mutsuzluğu çocuk sevgisiyle yenebileceğimizi düşündüm.Eşim tarafından istenmeyen zor bir hamilelik geçirdim.Çocuğum büyüyor ancak eşimle aramızdaki uçurum ve sevgisizlikte büyüyor.Yattığımız odaları ayıralı 1yıl oldu.Tüm bunların üzerine işyerinde en yakın arkadaşımla aramızda bir yakınlaşma oldu ve kendimi engellemedim zorda olsa şuan güzel giden bir beraberliğim var.Ama insanın hak ettiği değeri ailesi dışında geç ve zamansız bir şekilde bulması çok zor bir durum. Eşime düzgün bir şekilde aramızdaki bağı koparmamız gerektiğini anlatmama rağmen tepkisi tamam ben bu evden gideceğim ama çocuğuda götüreceğim dediği gibi şu an evdeki bağımız kopmasına rağmen evdeki hobilerimi yaşayışımı kısıtlamaya başladı.Ve bunun için çocuğu öne sürüyor sürekli olarak.Ailemse şuan fikirlerini biraz yumuşatmış durumdalar ayrılmak istiyorsan düzgün bir şekilde ayrıl çocuğunu yitirme diyorlar.Sonuç olarak eşimi sevmiyorum ve aramızdaki ilişkiyi düzeltmek istemiyorum.Ancak hayat konusunda verdiğim kararlar konusunda kendime güvenimi yitirmiş durumdayım.Çıkış yolu bulamıyorum kapana kısıldım..