Hastalık hastalığı panik bozukluk

sudecanay .!.:

Herkese merhaba burda bir kaç konu daha açmıştım önceden. Aslında uzun zamandır ciddi panik atak geçirmiyordum fakat şu son 2-3 aydır yine atak yaşıyorum içimde sürekli bi hastalık ve ölüm korkusu var düşüne düşüne bayılacak gibi oluyorum, bazen gözlerim sanki kristale bakıyormuşum gibi oluyor kafayı yiyorum. Nerem ağırsa Korkuyorum kanser mi diye, ama aklıma hiç soğuk almışımdır gibi bi ihtimal gelmez hep en kötü ihtimal gelir. Kalp krizi düşüncesini hiç söylemiyorum o her an var. Hep ölüm kafasindayim ölecek miyim vs. gibi düşünürken sanki bayilacak gibi oluyorum ateş basıyor iç titremesi geliyor. Bir de aileme ödüm kopuyor onlara bişey olacak diye valla hayatım ziyan oldu öyle korkularla yaşıyorum ki, şuan da arada bi böbrek ve bel tarafım ağrıyor neden ağrıyor diye korkudan neredeyse ağlayacağım. Bıktım artık bu hastalık ve ölüm korkusundan

Genişletmek için tıkla...

yelkus00 .!.:

Sizin yaşadığınız durumu belki daha beterini küçükken yaşadım öyle zor bişey ki yuttuğum tükürüğün bile nefes boruma falan kaçacağını beni öldüreceğini düşünüyordum bir anda inanılmaz kilo vermiştim hiç bir şey yemiyor içmiyordum korkuyordum boğazıma kaçar ölürsem falan diye ailem çok uğraştı onu geç sülale ayağa kalktı böyle giderse yemediği için ölecek zaten diye çok zor zamanlardı psikolojik destek şu bu o zamanlar tam anlamıyla işe yaramadı ama en azından su içebilecek bir iki lokma yiyecek hale geldim sonra kendi kendimi sakinleştirip kendimle konuşarak bu durumu aşmaya çalıştım yersem ölmeyeceğim hastalansan iyileşebilirim sevdiklerim çok sağlıklı ve iyiler diyerek ve en önemlisi ölümle yüzleşerek korkudan mezarlığa gitmeyi geç yakınına bile gidemezdim panikler nefes alamazdım. Bütün akrabalar servis arabasına doluşup hep beraber beni mezarlığa götürdüler zor oldu ama yapabildim çünkü bunu atlatmayı çok istiyordum. O gün eve gelince yaşadığım uykunun huzurunu hiç unutamıyorum. Ailemin sevdiklerimin ölümünü düşünüp ya onlara bişey olursa diye saçma sapan senaryolar kurup gecelerce ağladım ama farkettim ki bu şekilde yapmak yerine onlarla daha güzel vakit geçirmek daha kıymetliydi bir nokta da aslında asıl onlar giderse ben ne yaparım korkusuydu bu onu da onlarla geçirdiğim güzel geri geldiğinde kavgalı hep onlarlı vakitlerle atlattım. Vücudumda bişey olsa kırk hastalık uydurdum sorsanız en ufak şeyde kanserdim doktora gidip durdum bişey yoktu ve baktım ki kendi vücudunu çok dinlememek lazım kırk tane şeyi sırf öyle düşündüğüm için uyduruyordu resmen hiç bişeyim olmadığını sağlıklı olduğumu düşündüğümden itibrlaren gerçekten bişeyim olmadığını anladım. Ölüm benim olduğum ortamda hala konuşulmaz hoşlanmam zaten kim hoşlanir ki bazı insanlar ölümü hatırlamak gerektiğini söyler eğer müslümansanız dinde bunu söylüyor unutmuyorum ama hayatımın her anına ortakta etmiyorum insanlar konuşacaksa bir ortamda konuşsun onları duymuyorum ki dediğim gibi yaşadıklarımı bilen çok konuşmaz çünkü travmalar tetiklenebilir çok şükür artık tetiklenmiyorum ama ne olur ne olmaz kendimi koruyorum bu şekilde. Ha mesela korktuğum bir kaç hastalık var ama dillendirmeyip düşünmemeye çalışıyorum çünkü bu bana bişey kazandırmayacak yada engel olmayacak biliyorum hayatımın bu anını bu şekilde rezil etmektense o an ne istiyorsam onu yapıyorum anımı yaşıyorum. Hala ailemle ilgili senaryolar aklıma gelebiliyor ama hemen kafamdan silmeye çalışıyorum ve dua ediyorum onlar için. Bunları size yalnız olmadığınızı bilin diye anlatıyorum istedikten sonra eminim sizde bunu başarabilirsiniz ve anlatabilirsiniz kendinize güvenin..

Genişletmek için tıkla...

sudecanay .!.:

Herkese merhaba burda bir kaç konu daha açmıştım önceden. Aslında uzun zamandır ciddi panik atak geçirmiyordum fakat şu son 2-3 aydır yine atak yaşıyorum içimde sürekli bi hastalık ve ölüm korkusu var düşüne düşüne bayılacak gibi oluyorum, bazen gözlerim sanki kristale bakıyormuşum gibi oluyor kafayı yiyorum. Nerem ağırsa Korkuyorum kanser mi diye, ama aklıma hiç soğuk almışımdır gibi bi ihtimal gelmez hep en kötü ihtimal gelir. Kalp krizi düşüncesini hiç söylemiyorum o her an var. Hep ölüm kafasindayim ölecek miyim vs. gibi düşünürken sanki bayilacak gibi oluyorum ateş basıyor iç titremesi geliyor. Bir de aileme ödüm kopuyor onlara bişey olacak diye valla hayatım ziyan oldu öyle korkularla yaşıyorum ki, şuan da arada bi böbrek ve bel tarafım ağrıyor neden ağrıyor diye korkudan neredeyse ağlayacağım. Bıktım artık bu hastalık ve ölüm korkusundan

Genişletmek için tıkla...

erva 2121 .!.:

Eline yüreğine sağlık canım kaç yaşındasın

Genişletmek için tıkla...

yelkus00 .!.:

Sizin yaşadığınız durumu belki daha beterini küçükken yaşadım öyle zor bişey ki yuttuğum tükürüğün bile nefes boruma falan kaçacağını beni öldüreceğini düşünüyordum bir anda inanılmaz kilo vermiştim hiç bir şey yemiyor içmiyordum korkuyordum boğazıma kaçar ölürsem falan diye ailem çok uğraştı onu geç sülale ayağa kalktı böyle giderse yemediği için ölecek zaten diye çok zor zamanlardı psikolojik destek şu bu o zamanlar tam anlamıyla işe yaramadı ama en azından su içebilecek bir iki lokma yiyecek hale geldim sonra kendi kendimi sakinleştirip kendimle konuşarak bu durumu aşmaya çalıştım yersem ölmeyeceğim hastalansan iyileşebilirim sevdiklerim çok sağlıklı ve iyiler diyerek ve en önemlisi ölümle yüzleşerek korkudan mezarlığa gitmeyi geç yakınına bile gidemezdim panikler nefes alamazdım. Bütün akrabalar servis arabasına doluşup hep beraber beni mezarlığa götürdüler zor oldu ama yapabildim çünkü bunu atlatmayı çok istiyordum. O gün eve gelince yaşadığım uykunun huzurunu hiç unutamıyorum. Ailemin sevdiklerimin ölümünü düşünüp ya onlara bişey olursa diye saçma sapan senaryolar kurup gecelerce ağladım ama farkettim ki bu şekilde yapmak yerine onlarla daha güzel vakit geçirmek daha kıymetliydi bir nokta da aslında asıl onlar giderse ben ne yaparım korkusuydu bu onu da onlarla geçirdiğim güzel geri geldiğinde kavgalı hep onlarlı vakitlerle atlattım. Vücudumda bişey olsa kırk hastalık uydurdum sorsanız en ufak şeyde kanserdim doktora gidip durdum bişey yoktu ve baktım ki kendi vücudunu çok dinlememek lazım kırk tane şeyi sırf öyle düşündüğüm için uyduruyordu resmen hiç bişeyim olmadığını sağlıklı olduğumu düşündüğümden itibrlaren gerçekten bişeyim olmadığını anladım. Ölüm benim olduğum ortamda hala konuşulmaz hoşlanmam zaten kim hoşlanir ki bazı insanlar ölümü hatırlamak gerektiğini söyler eğer müslümansanız dinde bunu söylüyor unutmuyorum ama hayatımın her anına ortakta etmiyorum insanlar konuşacaksa bir ortamda konuşsun onları duymuyorum ki dediğim gibi yaşadıklarımı bilen çok konuşmaz çünkü travmalar tetiklenebilir çok şükür artık tetiklenmiyorum ama ne olur ne olmaz kendimi koruyorum bu şekilde. Ha mesela korktuğum bir kaç hastalık var ama dillendirmeyip düşünmemeye çalışıyorum çünkü bu bana bişey kazandırmayacak yada engel olmayacak biliyorum hayatımın bu anını bu şekilde rezil etmektense o an ne istiyorsam onu yapıyorum anımı yaşıyorum. Hala ailemle ilgili senaryolar aklıma gelebiliyor ama hemen kafamdan silmeye çalışıyorum ve dua ediyorum onlar için. Bunları size yalnız olmadığınızı bilin diye anlatıyorum istedikten sonra eminim sizde bunu başarabilirsiniz ve anlatabilirsiniz kendinize güvenin..

Genişletmek için tıkla...

erva 2121 .!.:

Canım merhaba ilaç yada terapi alıyor musun

Genişletmek için tıkla...

sudecanay .!.:

sudecanay .!.:

Herkese merhaba burda bir kaç konu daha açmıştım önceden. Aslında uzun zamandır ciddi panik atak geçirmiyordum fakat şu son 2-3 aydır yine atak yaşıyorum içimde sürekli bi hastalık ve ölüm korkusu var düşüne düşüne bayılacak gibi oluyorum, bazen gözlerim sanki kristale bakıyormuşum gibi oluyor kafayı yiyorum. Nerem ağırsa Korkuyorum kanser mi diye, ama aklıma hiç soğuk almışımdır gibi bi ihtimal gelmez hep en kötü ihtimal gelir. Kalp krizi düşüncesini hiç söylemiyorum o her an var. Hep ölüm kafasindayim ölecek miyim vs. gibi düşünürken sanki bayilacak gibi oluyorum ateş basıyor iç titremesi geliyor. Bir de aileme ödüm kopuyor onlara bişey olacak diye valla hayatım ziyan oldu öyle korkularla yaşıyorum ki, şuan da arada bi böbrek ve bel tarafım ağrıyor neden ağrıyor diye korkudan neredeyse ağlayacağım. Bıktım artık bu hastalık ve ölüm korkusundan

Genişletmek için tıkla...

Genişletmek için tıkla...

Niloyatospikk .!.:

Aynı ben vücudumun neresi ağrısa hastalık yoruyorum bel yanlarım ağrıyor kafamda kötü senaryolar

Genişletmek için tıkla...

kbrabrs .!.:

Bu korkularla yaşıyorum aylardır sonra biri çıkıp bu düşünceler bu keder seni ciddi hastalık sahibi yapacak diyor bu sefer kaygım daha çok artıyor hem kendimi yıprattım diye daha fazla üzülüyorum hem hastalık korkum artıyor anlatabildim mi bilmiyorum kısır bi döngü artık böyle yaşamak çok zor bazen ağlama krizlerine giriyorum artık ne olacaksa olsun diyorum artık çok yoruldum sürekli kaslarım başım ağrıyor ve tümör felan var diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum beynim hiç susmuyor yoruldum…

Genişletmek için tıkla...

sudecanay .!.:

Benim de öyle beynim yiyip bitiriyor beni Allah uzak etsin kalp krizi beyin kanaması hep böyle şeyler de aklım. Kolestrolüm yüksek çıktı ödüm kopuyor çok kötü hissediyorum. Bi ara baya toparladim şimdi yine aynı

Genişletmek için tıkla...

kedicikkk0 .!.:

Antidepresanlara 2 ay zaman tanımalısın. En başta çok kötü ederler sonra düzeltir seni. Bu şekilde yaşamak daha zor olur

Genişletmek için tıkla...

kbrabrs .!.:

Bende de kalp krizi korkusuyla başladı sonra sıkıntı stres anında başım çok ağrıyor ve tümör sanıyorum tam her şey bitti düzeliyorum derken 3. Bebeğim dünyaya geldi ve topuk kanında sıkıntı var dediler kendimi helak ettim günlerdir her yerim ağrıyor bebeğimi götürmeye de korkuyorum ciddi bişey çıkacak diye tüm sıkıntılarım tam geçerken kat kat artarak geldi

Genişletmek için tıkla...

sudecanay .!.:

Allah yardımcımız olsun çok zor gerçekten bebeğin de inşallah bişeyi yoktur

Genişletmek için tıkla...

sudecanay .!.:

Herkese merhaba burda bir kaç konu daha açmıştım önceden. Aslında uzun zamandır ciddi panik atak geçirmiyordum fakat şu son 2-3 aydır yine atak yaşıyorum içimde sürekli bi hastalık ve ölüm korkusu var düşüne düşüne bayılacak gibi oluyorum, bazen gözlerim sanki kristale bakıyormuşum gibi oluyor kafayı yiyorum. Nerem ağırsa Korkuyorum kanser mi diye, ama aklıma hiç soğuk almışımdır gibi bi ihtimal gelmez hep en kötü ihtimal gelir. Kalp krizi düşüncesini hiç söylemiyorum o her an var. Hep ölüm kafasindayim ölecek miyim vs. gibi düşünürken sanki bayilacak gibi oluyorum ateş basıyor iç titremesi geliyor. Bir de aileme ödüm kopuyor onlara bişey olacak diye valla hayatım ziyan oldu öyle korkularla yaşıyorum ki, şuan da arada bi böbrek ve bel tarafım ağrıyor neden ağrıyor diye korkudan neredeyse ağlayacağım. Bıktım artık bu hastalık ve ölüm korkusundan

Genişletmek için tıkla...

sudecanay .!.:

çok teşekkür ederim uzun bi zaman iyiydim aslında ama şu sıralar tekrar başladı baş etmeye çalışıyorum ama bazen başaramıyorum

Genişletmek için tıkla...