Hastalık psikolojisi

Merhaba iyi akşamlar bu yazıyı neden yazdığımı bile bilmiyorum açıkçası 22 yaşındayım uzun zamandır 1 yıla yakın hpv hastalığı ile uğraşıyorum 2.5 senelik ailelerimizin bildiği bir kisi yüzünden bana en başında yardım edeceğini söyleyip kaçan giden sonra bir telefonla sen bu hastalığı hakettin kanser olmayı hakettin diyen bir telefonla benimle muhattap olup tekrar döndü sorun değildi çünkü onu artık sevmiyordum kız kardesim dediğim en yakın arkadaşım ailemle tanışan aile masamıza oturan arkadaşım arkamdan bu kız hasta değil mi nasıl bu kadar iyi yarın ameliyat olacak hala kombin pesinde dediği cümleler onunla aynı tuvalete oturmucwm cümleleri hiçbişey sorun değildi benim için bilmiyorum hiçbirşeyi umırsamıyorum takmıyorum uzun zaman sonra biriyle flörlwştim ondan hoşlandığımı hisettim bu hisle uğraşırken onun bu hastalık yüzünden aşşağılaması(intörn habersiz bakmış) bana bu hastalığı hakettiğimi duyduğumda onun beni aşşağıladoğı gece kadar ağlamamıştım neden yıllardır beraber olduğum kisi bu kadar ağlatmadı da hoslandığım cocuğun lafıyla günlerce ağladım işe gitmedim yemek yemedim en başa dönmüştüm sanki 6 ay sonra ilk kez test vereceğim persembe günü bunun Korkusuyla sanırım strese paniğe kapılıyorum hiçbişeyden zevk almıyorum temiz çıkmama korkusu beni içten içe öldürüyor kendimi pis kirli hissediyorum bu hastalık yüzünden yıllar sonra birini twkrar sevince o nasıl anlatıcam ya beni yanlış düşünürse korkusunu şimdiden psikolojik olarak yaşıyorum bir tıkta hastalık hastası oldum sanırım herkes bana bunu söylüyor zoruma gidiyor ama ben rutin kontrol için doktor odasında girdiğimde bir asistanın sen kansersin kanser lezyonların var demesi üzerine nasıl hastalık hastası olmayabilirim ki ? Bu psikolojiyi yaşayan ya da yaşayıp aşabilen biri varsa konusmayı çok isterim yediğim bir çikolatadan,canım sıkkınken içtiğim 1 dal sigaradan,yediğim dondurmadan bile çok pişman oluyorum sanki sadece sağlıklı beslenmek zorundayım kimseden hoşlanmamam lazım cünkü ilerde bunu söylersem beni yanlış tanır düsünceleri yüzünden yaşamıyor gibiyim

hpv maalesef çok yaygın bir virüs, milyonlarca insanda var ve tek başına “kirli” ya da “değersiz” olduğun anlamına gelmiyor. bu hastalıkla uğraşırken insanların cehaleti yüzünden böyle kırıcı laflar duyman çok normal, ama onların sözleri gerçeği değiştirmiyor. tedavi ve düzenli kontrol en önemli şey ve sen zaten bunu yapıyorsun. sevilip sevilmeme meselesine gelince, sağlıklı bir insan doğru bilgiyi bildiğinde seni bu yüzden yargılamaz. yargılayan kişi de zaten yanında olmaması gereken kişidir. yani sorun sende değil, karşındaki insanda. şu an korkularının artması normal, çünkü kontrol zamanı yaklaşmış. ama sonucu düşünerek kendini tüketmek yerine “ben elimden geleni yapıyorum” diyerek biraz mesafe koymaya çalışabilirsin. bu süreç kolay değil, ama imkânsız da değil.