hastalık hastası olmak

mylittlesunshine · 1 Ağustos 2012

rulohali .!.:
Bende de var bu durumdan. Özellikle 12 yaşlarımdayken tavan yapmıştı. Başım ağrıyor diye beyin kanaması geçireceğimi Ellerimi yıkamazsan çok kötü bi mikrop kapacağımı düşünürdüm. Benim bu yaşadığım durumlar ama günlük olurdu gece kendimi yer bitirirdim düşünmekten ölecem ölecem diye ama ertesi sabah uyanıp ölmediğimi anlayınca geçiyordu bi daha aynı nedene takılmıyordum ama yine de hemen hemen hergün gün içinde yaşadığım bişey gece yatakta beynimi kemiren düşüncelerle ölecem telaşına kapılıyordum.
Aslında bu hastalığımı kendi kendime yendim. Mesela takıntı yaptığım hastalıkların gerçek belirtilerini araştırdım ve aslında ben de olmadığını anladım. Elimi dışardan eve gelince 100 kere yıkamadım. Baktım dünyanın en ölümcül mikrobunu kapmadığım için biraz daha rahatladım. Ama tabi bu anlattıklarım bu kadar kolay olmadı 4 5 sene sürdü.
Şimdilerde çok çok hafif bi şekilde ara sıra nüksediyor ama ben bu haline bile geçti diyorum. Öğrendiğim tek şey ise ilaçtan ziyade insanın kendisine yardımcı olmasının en önemli şey olması. Bu rahatsızlığım yokmuş gibi davranmadım inatla üstüne gittim iyiki de gitmişim

sizinki biraz daha farklı gibi geldi bana şikayetlerinizi okuyunca, bende mikrop kaparım vs gibi düşünceler yok ve hastalığın belirtilerini okuyunca gayet de kendimde o belirtileri buluyorum :)

tabi ki gerçekte belirtiler değil ama atıyorum baş ağrısı diyor hemen başım ağrımaya başlar, bilmemnerde şişlik derse hemen orda elime şişlik gelir böyle böyle şeyler...

sizinkinde kompulsif düşünceler de var bende o yok. siz tek başınıza halletmişsiniz ben sanmıyorum bu saatten sonra tek başıma üstesinden gelebileceğimi inşallah iyi bir doktor bulurum da biter bu saçmalıklarım. geçmiş olsun size de

neseli_kiz .!.:
evet ailelerin tutumu çok önemli. bizim aile de seninki gibi. dur kızım ben yapayım, sen otur ben alayım. bazen keşke beni daha rahat daha özgür bıraksalarmış diye düşünüyorum. 25 yaşındayım ama aileme fazla bağlıyım, özellikle anneme... dediğin gibi üniversiteyi de aynı şehirde okusaydık nolurduk bilmem :)

ben tek başıma karar verebilmeyi 17 yaşından sonra öğrendim, üniversieye gittiğimde derslerim çok kötü oldu ortalamam düştü dönem tekrarına kaldım. şimdi düşününcce hepsinin bu korumacı aile tutumuna bağlı olduğunu anlıyorum. sen tek başına yemek yapamazsın, tek başına bi yere gidemezsin, tek başına ders çalıştığını anlamazsın özel ders alalım neler neler...

düşünce baya baya toparlamışım kendimi, şu psikoloji üzerine aldığım eğitimin de çok faydası oldu.

Esra1 .!.:
Siz kendinizi degil sanki beni anlatmissiniz.Tam 1 yil cok yogun yasadim bu duygulari.Ilk is yerinde masamda calisirken birden sirtima bir agri girdi.Acaba kalp krizimi geciriyorum diye dusunurken birden vucudum kalp krizinin butun belirtilerini vermeye basladi (Bunu beynim yapiyormus) Apar topar hastaneye goturduler beni.Tam 6 saat kaldim butun testler yapildi.Cok sukur hic bir sey cikmadi.Anxiety (endise,kaygi) atagi teshisi konuldu.Antidepresan verdiler.Bir tane hastanede ictim ama bir daha icmedim.O gunden sonra endislerim artti.Oyle hale geldim ki hergun agricak bir yer buluyorum ve kanser olmaktan korkuyorum.Doktora gidiyorum.Herseyin yolunda oldugunu ogreniyorum.Iki gun rahatim ama bu iki gun icinde de gelecekten endiseliyim.Hooop ucuncu gun ben yine agriyan bir yer buluyorum.Kazayla google dan arastirdiysam butun belirtileri kendime yakistirip hastaneye acile gidiyordum.
Bu arada Amerika da yasiyorum.En iyi doktorlara,hastanelere gidiyorum ama aklimda hep acaba sorusu var.Hic bir sekilde tatmin olmuyorum.Bir gun kulagim agriyordu.Once klinige gittim.Yok bir sey dediler.Ama ben bir turlu ikna olamiyorum.Cunku google dan bakmisim beyin tumoru kulak agrisi yapar yazisini gorunce ipler kopmus bende.Ertesi gun doktoruma gittim.O da ayni seyi soyledi.Ucuncu gun kulak burun bigazciya gittim .Tumor varmi diye burnumdan kamera ile bogazima indi.Sadece beni ikna edmek icin.
Size daha verebilecegim bir suru ornek var.Gecen kis bir ara gazetede cok fazla gogus kanseri olan unluleri okudum ve ben meme agrisi cekmeye basladim.Doktora gittim.Kontrol etti.Yok birsey dedi.40 yasindan sonra memografiye girmeyi oneriyoruz.Senin icin daha erken dedi.Ben o memografiye ne yapip edip girdim.Girmesem uyuyamiyorum.Acaba sorusu beynimi yiyor.
Baktim olmuyor.Hayati kaciriyorum.Kendime ve etrafimdakilere hayati zehir ediyorum.Terapiye basladim.Bu arada israrla antidepresani reddediyorum.Icsem gecici rahatlicam birakinca tekrar baslicak dusuncesi korkuttu beni.10 seans terapiye gittim ve sebebin annem oldugunu bulduk.Evet benim annem cok evhamli bir kadin.Surekli kendinde bir hastalik arar.Basim agrisa beni hastaneye goturmeye calisirdi.Kocaman kiz olmustum evden cikip koseye donene kadar arkamdan bakardi.Asansore binme diye tembihlerdi.Bir yerim agrisa tedirgin gozlerle surekli bana bakardi.O zamanlar annemi bu konuda umursamaz hatta kizardim.Demek ki oyle bir beynime yerlesmis ki yasim ilerledikce istemeden bu konuda anneme benzemeye baslamisim.Bunu ogrenince daha cok korktum cunku bu konuda anneme benzemek asla istemiyorum.Onu canimdan cok seviyorum ama onun gibi olmak istemiyorum.
Yoga,spor yapmaya basladim.Nispeten hafifledi ama gecmedi.Bir gun yine endise ve kaygilarim tavan yapmis.Dislerimi sIkmaya baslamisim.Agliyorum ama rahatlayamiyorum.Hasta oldugumu dusunuyorum.Sesli bir sekilde kendime bagirmaya basladim.Nereye kadar yapacaksin bunu.Birgun oleceksin herkes gibi bunu degistirebilirmisin hayir.Olacaklarin onune gecebilirmisin hayir.Niye hayati kaciriyorsun? Manyakmisin diye kendimden hirsimi alana kadar hem agladim hem bagirdim.Ise yaradimi cok yaradi.Hersey gecti gittimi.Hayir ama hafifledi.Daha sonra uzun zamandir etrafa bakmadigimi farkettim.Ne yesili gormusum ne maviyi ne cicegi ne bocegi.Hergun yuruyus yapmaya basladim.Cok iyi geldi.Cocuk yapmaliyim dedim (Asla yapamam diyen ben) Cok sukur rabbim onu da verdi.Simdi 6 aylik hamileyim.10 aydir bu duygular benden uzak.Anne olunca guclendim sanki.Simdi kizim icin daglari delermisim gibi geliyor :)Kaygilarim yok mu var ama herkes kadar.
Biraz uzun oldu ama belki yardimci olurum diye dusundum.Ne kadar zor oldugunu biliyorum.Umarim en yakin zamanda atlatirsiniz

evet tam olarak ben :)) ben de terapi istiyorum umarım iyi bir uzman bulurum. bu sorunun altında mutlaka aile ve çocukluktan kalma bi şeyler çıkıyor. ben ne olduklarını düşünüyorum aklıma bi şeyler de geliyor hatta birini yukarda bir mesaja yazmıştım. ama atlatamıyorum kendi başıma uzman yardımı lazım. çok sevindim sizin adınıza umarım ben de bir gün hallettim diyerek yazarım buraya :))

Lialay .!.:
Geçmiş olsun çok zor bir durum. Bende de oluyor bazen ama ben sanırım büyük ilgi abimlerde olduğundan ilgi çekmeye çalışıyorum sanıyorum ama isteyerek değil çok üzücü bir durum hem kendim hem başkaları için. Anlıyorum sizi tam olmasa da umarım bir yolunu bulursunuz düzelirsiniz. Acil şifa diliyorum

ilgi çekmek de bir sebep evet o bende de var gibi sanki ama tam sebebin bu olduğunu düşünmüyorum kendim için. umarım atlatırız, sevgiler.

mlkctk .!.:
sevgilimde senin gibi..

bişey olsa doktora koşar.

hatta dalga geçiyorum senin aylık hastane tavafın gelmiş bi turlada gel diye..

ayda 3 4 kere gider... artık takmıyorum ciddiye de almıyorum ay şuramda ne var acaba dese ölceksin galiba derim...
çok sıkıcı bi durum ve ilgi eksikliğinden kaynaklandığını düşünüyorum...

insanı bunaltıyor...

ciddye alınmamak kötü böyle durumlarda :/ ilgi eksikliği de bir neden ama tam nedeni muhakkak geçmişten getirdiği başka şeylerdir. size kolay gelsin sevgilinizle :))

Meleknaz .!.:
Hepinizin yazdıklarında kendimi buldum :)
Keşke o zamanlar ben de konuşup paylaşabilseydim,belki rahatlardım.

Yalnız dikkat çekmek kısmına katılmıyorum.İllaki dikkat çekmek için yapılmıyor,buna inanın.
Ben kimseye söylemezdim mesela,kendimi yer dururdum.Doktora da yalnız giderdim.Yanıma kimseyi almazdım.

Son doktora gidişim tam bir saçmalıktı.Boğazımda bir kitle buldum diye gittim ve öyle birşey yoktu tabii.
Oradan birşey çıkarmayınca,kolaltımdaki ağrıyan bölgeyi gösterdim.
İddialaşır gibi...O yoksa bu var.Hadi bakalım buna ne diyeceksin doktor ?
Doktor hastalık hastalığı dedi :)

Sonra iyice araştırdım ve son safhasının doktora inanmamak olduğunu öğrendim.
Ben henüz inanıyordum.İnanmak içimi rahatlatıyor,işime geliyordu.
Yalnız bir yerim ağrıyınca,doktora gitmeden hemen araştırmak gibi kötü bir huyum vardı.
Olabilecek tüm kötü olasılıklarla doluyordum.Artık mümkün olduğu kadar bakmamaya çalışıyorum.

Ve evet aşırı korumacı bir ailede büyüdüm.Aslında kendi çocuğum büyürken bunu daha iyi anladım.
Oğlum koşarken filan annem ay ay ay aman diye ayağa fırlıyordu :)
(Kimseye söylememem de bu yüzden sanırım.Bizim ailede bunlar aşırı büyütülür.
Bir anda herkes haberdar olur ve doktora gitmeden önce,gittikten sonra telefonlar susmaz.
Bittikten sonra tekrar sorulur,hala var mı diye..Biraz da büyümesin diye söylemiyordum.)

Bu arada,ben de başkaları konusunda son derece metanetliyim.
Ailem,arkadaşlarım tahlile,doktora benimle giderler veya oğlumun sorunlarında paniğe kapılmam.

selam kendim :))) aynı semptomlar bu arada siz yazınca bi şeyi daha farkettim evet benim babam da hastalığı aşırı büyütür. birimiz hasta olalım adam çöker kalır baygınlıklar falan geçirir. bu da benim hasta olmaktan bu kadar korkutan sebeplerden biri olabilir evet.

geçmiş olsun size de. bakalım ben de bir doktora gideyim şu ağrılarımı göstereyim :)) sonra da psikaytriste giderim çünkü bu ağrılarımın nedenini öğrenmezsem bana gelenler gelmeye başlayacak yakında hissediyorum :))

rosalinda · 1 Ağustos 2012

bu yazdıklarının bikısmını bende yaşarım bi yerim ağırsa nedendir diye günlerce kafa yorarım midem ağırsa aman ülsermi var göğsüm ağırsa kansermi kistmi var vs vs ... çok takılırım herşeye bu yazını okuyunca kendimde farkettim bunu

Gokben1 · 1 Ağustos 2012

Bu durumu bende çok yaşıyorum ama benim tek farkım var o da ben bir yerimde rahatsızlık hissettiğim zaman hepsi doğru çıkıyor ve artık çok bunalmış durumdayım bu hastalıklar yüzünden.O kadar çok rahatsızlanıyorum ki artık insanlar bile şaşırmıyor benim bu durumuma.Herkes de sen çok kafaya taktığın için kendini çok dinlediğin için hasta oluyorsun diyorlar.Doğru mu acaba bende bilemiyorum.

_eftelya_ · 1 Ağustos 2012

Paradoks .!.:
Ne demek rica ederim.Sizi o kadar iyi anlıyorum ki.Ben bir de fena araştırım.Gece yarılarına kadar bir yerimde farklı bir şişlik çıkmasın.Tüm gece net başında o doktor sitesi senin
bu doktor sitesi benim.Evet aynı belirtiler bende de var deyip ağlarım falan.Yani eğitimli,iş güç sahibi insanlarız yaptığımızın ne kadar çocukça olduğunu o an göremiyoruz işte.
Kalbim yerinden çıkacak gibi olur mesala o durumda.Doktora gidene ve temiz sonucunu alana kadar benim yanıma kimse yaklaşmasın,bir aylık ömrü kalmış der gören.Sonra ise benden meleği,tatlısı bulunmaz.
Bir yıl önce kolumu kırdım.Neyse bir komplikasyon oluştu günlerce araştırdım.Heterotopik ossifikasyon.Doktorcuğumu bunalttım.Adamdan güzel telaffuz ediyorum bir de.Ya cidden yaşamayan bilemez.Öyle işte lütfen nette takıntı yapıp araştırmayın bazı şeyleri.Her şey olacağına varıyor.Bu boşverin demek değil tabi sağlığınızı..

Bende o kadar araştırmacıyım ki,en ufak bir kesik bile olsa,kanasa parmağım,hemen net :) Gerisini siz düşünün artık.Kötü şeyler okuduysamda çevremdekilerle de paylaşmam,kendi kendimi yer,kafamda kurar dururum.Doktora da tek başıma gidemem,kimseyede bişey demediğim için gitmem.

Sadece kendim için değil,eşimin bir yerine bişey olsa hemen bakarım netten,ona şöyle yapacağız böyle yapacağız diye iyileştiririm.Ya da annem babama bişey olacak korkusu çok bende.Özellikle babama...

aqualilly .!.:
çok güzel bir noktadan bahsettiniz bende bir aydınlanma oldu şu anda :)) ne zaman boş kalsam kendimi dinliyorum onu farkettim. kışın okuldayken hiç aklıma gelmez mesela eve geldim mi ağrılarım başlardı. şimdi de 2 ay olacak nerdeyse tatildeyim iş güç olmayınca bendeki dertler azdı desenize.

çok teşekkürler bana bu bakış açısını kazandırdığınız için. aynen o kanserlerden bende de var, kulak kanseri, kol kanseri of ki of.

ve yine çok doğru söylediğiniz bir başka nokta ölüm korkusu değil evet ölümden korkmuyorum ama hastalık sürecini yaşama korkusu beni hayattan soğutuyor sigara içmiyorum ama ben de bu kadar takıntıya rağmen cep telefonundan bilgisayardan vazgeçmiyorum. dışardan yemeyi baya azalttım ama korkudan :)

inşallah iyi bir doktor bulurum da kurtulurum bu durumdan. teşekkürler ilginiz ve yardımınız için :)

Nerede oturuyorsunuz bu arada?

Benim evlenmeden önce gittiğim bir psikoloğum vardı.Şimdi çok uzak olduğu için 1 kere gidebildim.Bende anksiyete bozukluğu var,aslında psikiyatrla birlikte ona devam etmem gerekiyor ama onu da erteliyorum sürekli...

mylittlesunshine · 1 Ağustos 2012

rosalinda .!.:
bu yazdıklarının bikısmını bende yaşarım bi yerim ağırsa nedendir diye günlerce kafa yorarım midem ağırsa aman ülsermi var göğsüm ağırsa kansermi kistmi var vs vs ... çok takılırım herşeye bu yazını okuyunca kendimde farkettim bunu

bu psikolojik bir rahatsızlık maalesef :/ umarım sizin hayatınızı benimki kadar etkilemiyordur, geçmiş olsun.

Gokben1 .!.:
Bu durumu bende çok yaşıyorum ama benim tek farkım var o da ben bir yerimde rahatsızlık hissettiğim zaman hepsi doğru çıkıyor ve artık çok bunalmış durumdayım bu hastalıklar yüzünden.O kadar çok rahatsızlanıyorum ki artık insanlar bile şaşırmıyor benim bu durumuma.Herkes de sen çok kafaya taktığın için kendini çok dinlediğin için hasta oluyorsun diyorlar.Doğru mu acaba bende bilemiyorum.

sizinki daha farklıymış, çok çok geçmiş olsun umarım bir an önce sağlığınıza kavuşursunuz.

_eftelya_ .!.:
Bende o kadar araştırmacıyım ki,en ufak bir kesik bile olsa,kanasa parmağım,hemen net :) Gerisini siz düşünün artık.Kötü şeyler okuduysamda çevremdekilerle de paylaşmam,kendi kendimi yer,kafamda kurar dururum.Doktora da tek başıma gidemem,kimseyede bişey demediğim için gitmem.

Sadece kendim için değil,eşimin bir yerine bişey olsa hemen bakarım netten,ona şöyle yapacağız böyle yapacağız diye iyileştiririm.Ya da annem babama bişey olacak korkusu çok bende.Özellikle babama...

Nerede oturuyorsunuz bu arada?

Benim evlenmeden önce gittiğim bir psikoloğum vardı.Şimdi çok uzak olduğu için 1 kere gidebildim.Bende anksiyete bozukluğu var,aslında psikiyatrla birlikte ona devam etmem gerekiyor ama onu da erteliyorum sürekli...

anneme babama bi şey olacak korkusu anksiyete belirtilerinin en belirginidir zaten. ben adana'dayım şu anda ama istanbul'a gelicem kısmetse düğünümden sonra.

ben de uzman yardımı istiyorum, ilaç verip gönderen değil terapi yapacak bir doktora ihtiyacım var umarım bulurum. geçmiş olsun size de.

_eftelya_ · 1 Ağustos 2012

aqualilly .!.:
bu psikolojik bir rahatsızlık maalesef :/ umarım sizin hayatınızı benimki kadar etkilemiyordur, geçmiş olsun.

sizinki daha farklıymış, çok çok geçmiş olsun umarım bir an önce sağlığınıza kavuşursunuz.

anneme babama bi şey olacak korkusu anksiyete belirtilerinin en belirginidir zaten. ben adana'dayım şu anda ama istanbul'a gelicem kısmetse düğünümden sonra.

ben de uzman yardımı istiyorum, ilaç verip gönderen değil terapi yapacak bir doktora ihtiyacım var umarım bulurum. geçmiş olsun size de.

İstanbul'un neresinde oturacaksınız? Yani benim doktorumu önerebilirim.Çok tatlı bir kadın.Aile danışmanı.Psikolog da var,ona gitmiştim önce,sonra nişanlımla sorunlar yaşadığım için ona yönlendirmişti.Hemde ücretsiz.Böylesini bulmak zor :)

Beyondparadise · 1 Ağustos 2012

sağlıksız Gıdalarla ilgili çıkan haberler, katkı maddelerinin kanserojen olması sonra sürekli yapılan kanser haberleri , hatta en son çıkan şu damacana işi tabi bide etraftan şu amcan kanser felan .. yani çevremizde çok tetikleyici etki var
yaşadığınız pskolojik sorunun bunlarla alakası olabilirmi eğer öyleyse bu haberlerden biraz uzak dursanız

bende kızım olduktan sonra mikropfobik biri oldum geçen kimse yoktu parkta kaydırağın elle tutulan kısmını ıslak mendille sildim felan çantamda limangodan aldığım ıslak mendiller bide kolonya sil babam sil durumundayım

Gokben1 · 1 Ağustos 2012

Sizce hastalığı bu kadar düşünmek,kendimizi bu kadar çok dinlemek mi bizi hasta ediyor? ya da biz hasta olduğumuzu sanıyoruz.Bu konuda kafam çok karışık :26:

vuslat5 · 1 Ağustos 2012

aqualilly .!.:
kızlar selam,

konuyu açsam mı açmasam mı diye çok düşündüm ama hem paylaşmak hem de doktor önerilerinizi almak için açmaya karar verdim. bende uzun süredir hipokondriya (hastalık hastalığı) var. anksiyete, depresyon, stres gibi durumlarda daha da artıyor. patofobim olduğunu da düşünüyorum, hasta olma korkusu yani. özellikle kanser bende saplantı haline geldi diyebilirim. kışın bronşit geçirdim o zamandan beri sırt ağrısı çekiyorum bir kaç kez doktora gittim kas ağrısı dedi ama ben manyak gibi kanser miyim acaba diyorum hala. ona gerek yok en ufak bi yerim şişsin ağrısın bi şey olsun kist mi kanser mi diye kendi kendimi yiyorum.

yaşamayan anlamaz inanın gerçekten insanı çok yoruyor bu düşünceler. acaba diyorum ilgi ya da dikkat çekmek için mi yapıyorum böyle. düşünüyorum çok düşünüyorum ama altındaki sebebi bulamadım bi türlü.

hasta olmak benim için ölüm zaten. bronşit olduğumda ilkin acildeki doktor domuz gribi dedi. neye uğradığımı şaşırdım ölüyorum diye evdekileri aradım. o saatte binip 5 saatlik yolu gelmişler ağlaya ağlaya. çevreme de çok zarar veriyorum bu rahatsızlığım yüzünden.

ya o kadar şey var ki anlatsam gülersiniz ama benim için her biri birer travma. bir kere belimi zorladım tık diye bi ses geldi sonra belim tutuldu oturamıyorum kalkamıyorum öyle kalakaldım, başladım yine ağlamaya felç oldum yürüyemicem altıma mı yapıcam ben diye, herkese çocukça geliyor, şımarıklık gibi geliyor ama öyle değil işte kendimi kaybediyorum ben o durumlarda kriz geçiriyorum resmen.

böyle böyle bir sürü şey nasıl çocuk doğurucam bilmiyorum iki üç gündür sol kulağım ağrıyor, sol kulağımda tutarım ben de telefonu genelde acaba telefon yüzünden kitle falan mı oluştu diye düşünüyorum :S lenf bezlerimi yokluyorum sürekli deli deli bir sürü hareket.

çok rahatsız ediyor bu durum beni, tedavi olmak istiyorum bir an önce. pskiyatra gidip ilaç yazdırıp evime dönmek istemiyorum çünkü ilaçla baskılandığında zaman içinde yeniden ortaya çıkıyor. bana önerebileceğiniz bir psikoterapist pskiyatr varsa sevinirim.

bu durumu yaşayanlar varsa onları da dinlemek isterim. teşekkürler okuduğunuz için, iyi geceler.

Tatlım seni o kadar çok iyi anlıyorum ki bende şu anda bunun yüzünden tedavi görüyorum..Ama bu psikiyatrilik bi durum bende ilaç kullanmak istemedim başta ama yapamadım..Bazen kendime gülüyorum yani o derece bak sana bişey anlatayım..Geçen gün kuaföre gittim saçımı kestiricektim duş alıp çıkmıştım ve benim duş aldıktan sonra boynum ve kulağımın arkası kızarır..Bunuda biliyorum yani..Kuaför saçımı keserken dediki ya kulağının arkası kızarmış dedi..Ben bi tutuştum eve gittim hemen netten kulak kızarıklığına bakıyorum ve bu araştırma taaa kanser araştırmasına kadar gitti..Bunun gibi şeyler işte...Çok zor bir durum çookkk

atractive · 1 Ağustos 2012

sanırım bende haastalık hastasıyım çok evhamlıyım ya:26:

mylittlesunshine · 1 Ağustos 2012

_eftelya_ .!.:
İstanbul'un neresinde oturacaksınız? Yani benim doktorumu önerebilirim.Çok tatlı bir kadın.Aile danışmanı.Psikolog da var,ona gitmiştim önce,sonra nişanlımla sorunlar yaşadığım için ona yönlendirmişti.Hemde ücretsiz.Böylesini bulmak zor :)

evet ben de faydalanmak isterim, fatih'te evimiz. bugün bir doktor arkadaşımla konuştum başkent hastanesindeki prof.lardan birini önerdi psikoterapistmiş o da. 45 dklık seans 150ymiş uygun geldi. düğüne kadar bir kaç terapi yapmak istiyorum bakalım hayırlısı.

beyondparadise .!.:
sağlıksız Gıdalarla ilgili çıkan haberler, katkı maddelerinin kanserojen olması sonra sürekli yapılan kanser haberleri , hatta en son çıkan şu damacana işi tabi bide etraftan şu amcan kanser felan .. yani çevremizde çok tetikleyici etki var
yaşadığınız pskolojik sorunun bunlarla alakası olabilirmi eğer öyleyse bu haberlerden biraz uzak dursanız

bende kızım olduktan sonra mikropfobik biri oldum geçen kimse yoktu parkta kaydırağın elle tutulan kısmını ıslak mendille sildim felan çantamda limangodan aldığım ıslak mendiller bide kolonya sil babam sil durumundayım

sizinki obsesyona giriyor :/ evet çok fazla kanser haberiyle kanserli kişiyle içiçeyiz kesinlikle bunun etkisi vardır. uzak durmak için inanın elimden geleni yapıyorumi haberde görsem izlemem, gazetede görsem okumam ama uzak durmayla olacak bir şey değil malesef :/

Gokben1 .!.:
Sizce hastalığı bu kadar düşünmek,kendimizi bu kadar çok dinlemek mi bizi hasta ediyor? ya da biz hasta olduğumuzu sanıyoruz.Bu konuda kafam çok karışık :26:

evet kendimizi dinlemek en büyük sorunlardan biri. daha önceki cevaplarımdan birinde de yazmıştım, okulda hiç aklıma gelmezken eve girince tüm ağrılarım azıyordu. evde yalnız yaşıyordum bu arada. elimden geldiğince kendime meşgale bulmaya çalışyorum ben de.

vuslat5 .!.:
Tatlım seni o kadar çok iyi anlıyorum ki bende şu anda bunun yüzünden tedavi görüyorum..Ama bu psikiyatrilik bi durum bende ilaç kullanmak istemedim başta ama yapamadım..Bazen kendime gülüyorum yani o derece bak sana bişey anlatayım..Geçen gün kuaföre gittim saçımı kestiricektim duş alıp çıkmıştım ve benim duş aldıktan sonra boynum ve kulağımın arkası kızarır..Bunuda biliyorum yani..Kuaför saçımı keserken dediki ya kulağının arkası kızarmış dedi..Ben bi tutuştum eve gittim hemen netten kulak kızarıklığına bakıyorum ve bu araştırma taaa kanser araştırmasına kadar gitti..Bunun gibi şeyler işte...Çok zor bir durum çookkk

:// sizin için de üzüldüm, evet psikiyatriste gideceğim ben de. doktoru ve ilacı reddetmiyorum fakat ilaç bu rahatsızlığa geçici çözüm, altındaki sebepler bulunmazsa hayatın çeşitli dönemlerinde tekrar ortaya çıkıyor bu meret maalesef. doktorum isterse ilaç kullanırım tabii ki ama psikoterapiyi kesinlikle istiyorum ki tamamen çıksın artık hayatımdan.

atractive .!.:
sanırım bende haastalık hastasıyım çok evhamlıyım ya:26:

umarım değilsinizdir :))

melitta · 1 Ağustos 2012

aqualilly .!.:
kızlar selam,

konuyu açsam mı açmasam mı diye çok düşündüm ama hem paylaşmak hem de doktor önerilerinizi almak için açmaya karar verdim. bende uzun süredir hipokondriya (hastalık hastalığı) var. anksiyete, depresyon, stres gibi durumlarda daha da artıyor. patofobim olduğunu da düşünüyorum, hasta olma korkusu yani. özellikle kanser bende saplantı haline geldi diyebilirim. kışın bronşit geçirdim o zamandan beri sırt ağrısı çekiyorum bir kaç kez doktora gittim kas ağrısı dedi ama ben manyak gibi kanser miyim acaba diyorum hala. ona gerek yok en ufak bi yerim şişsin ağrısın bi şey olsun kist mi kanser mi diye kendi kendimi yiyorum.

yaşamayan anlamaz inanın gerçekten insanı çok yoruyor bu düşünceler. acaba diyorum ilgi ya da dikkat çekmek için mi yapıyorum böyle. düşünüyorum çok düşünüyorum ama altındaki sebebi bulamadım bi türlü.

hasta olmak benim için ölüm zaten. bronşit olduğumda ilkin acildeki doktor domuz gribi dedi. neye uğradığımı şaşırdım ölüyorum diye evdekileri aradım. o saatte binip 5 saatlik yolu gelmişler ağlaya ağlaya. çevreme de çok zarar veriyorum bu rahatsızlığım yüzünden.

ya o kadar şey var ki anlatsam gülersiniz ama benim için her biri birer travma. bir kere belimi zorladım tık diye bi ses geldi sonra belim tutuldu oturamıyorum kalkamıyorum öyle kalakaldım, başladım yine ağlamaya felç oldum yürüyemicem altıma mı yapıcam ben diye, herkese çocukça geliyor, şımarıklık gibi geliyor ama öyle değil işte kendimi kaybediyorum ben o durumlarda kriz geçiriyorum resmen.

böyle böyle bir sürü şey nasıl çocuk doğurucam bilmiyorum iki üç gündür sol kulağım ağrıyor, sol kulağımda tutarım ben de telefonu genelde acaba telefon yüzünden kitle falan mı oluştu diye düşünüyorum :S lenf bezlerimi yokluyorum sürekli deli deli bir sürü hareket.

çok rahatsız ediyor bu durum beni, tedavi olmak istiyorum bir an önce. pskiyatra gidip ilaç yazdırıp evime dönmek istemiyorum çünkü ilaçla baskılandığında zaman içinde yeniden ortaya çıkıyor. bana önerebileceğiniz bir psikoterapist pskiyatr varsa sevinirim.

bu durumu yaşayanlar varsa onları da dinlemek isterim. teşekkürler okuduğunuz için, iyi geceler.

doğumdan sonra bir çok sıkıntım oldu.doktorlara gittim hepsi psikolojik dedi.artık pes edip psikiyatriye gittim.durumu anlattım.ağzım ,yüzüm.hatta boğazımda bile yanma var diye.bana doktor aynen şunu dedi " genelde hastalar başka hastalıkları olduğunu düşünürler" şaşırdım ve psikilojik tedaviye başlayacağım bi daha da doktora gitmeyeceğim dedim.çünkü sonuçlanmayınca ve her sıkıntımda eşime beni doktora götür demekten bıkmıştım.

eşim internetten araştırdı hatta dedi ki psikolojik hastalık hastalığı ve yanan ağız sendromu diye birşeyler buldu.ama ben kendimi ve vücudumu biliyordum.gereksiz yere patlak vermez evet psikolojikti herşey ama uyduruk şeyler değildi.artık kabul etmiştim psikolojik diye çünkü bende panik atakta vardı.

acile gittiğim doktor bile sırtımı dinlerken ve boğazıma bakarken ben ağlamaya başladım "neden ağlıyorsun ölümden mi korkuyorsun sende panik atak mı var "dedi.bende" evet "dedim.yineledi bende tekrar "evet "dedim."hiçbirşey yok sende benden daha sağlıklısın "dedi."ilaç yazma gereği bile duymuyorum çocukları da böyle alıştırma "dedi.

ne kadar acı çektiğimi bilemezsiniz ben konuyu kapattım ama ilaçları kullanmama rağmen geçmiyordu.iki hafta sonra benim ağrılar şiddetlendi ve panik atakla beraber seyretti.dehşet birşeydi.göğsümde yanma ,ağzımda ,boğazımda inanılmaz bir acı.
yataktan kalktım ve eşime dedim ki "ben iyi değilim sırtım bile ağrıyor".eşim beni telkin etti."sakin ol aşkım bu panik atak şuanda panik atak geçiriyorsun."
bende" başka birşey var ben bedenimi tanıyorum "dedim.

çünkü üç yıl önce de kolum boynum ağrıyordu.doktorlar.ağrı kesici ,kas gevşetici yolladı kuvvet kaybım yok diye.doktorları bi sorun olduğnu ikna etmek için canım çıktı.kendini anlatamamak çok kötü birşey.hatta gittiğim bi doktora."nasıl birşey yok ,ne yapmalıyım ağrılarımın şiddetli olduğunu belirtmek için ağrıdan kıvranıyorum " dedim ki yüzümden belli etmiyorum demek ki ne kadar acı çektiğimi ama söylüyorum.
Allah razı olsun bir doktor beni kaale aldı ve röntgen çekti boynumun s şeklinde olduğunu ve boynumda birşey oolduğunu söyledi.detaya girmeyeceğim.mr istedi.mr aldım gittim.doktor baktı "sen felç kalcan kızım naptın sen "dedi.ama kuvvet kaybım yok.klinik bulgularım normal.
sonuç boynumda omuriliğe bası yapan bi fıtıkla beraber dört tane fıtık.şimdi ise boynumun sağ tarafı ağrıyor ve belimde bacaklarımda da ağrı var.fıtıktan dolayı.bebekleri kaldırıp indirmekten.sonuç üç kere fizik tedavi gördüm biraz rahatladım.ne zaman kuvvet kaybı oluşursa ameliyat olmayı düşünüyorum tabi korkmuyorum da değil.

neyse gelelim diğer konuya.iki hafta geçti ben iyice kötü oldum.eşime beni doktora götür dedim.ama ikna çabalarımı görün yanıyorum resmen.doktora götürdü.sağolsun bebeklerime de bi arkadaş baktı.
sonuç : reflü. ve ben bir ay boyunca bu yanmaları çektim.
doktor yalancı kalp ağrısı yapar , göğüste yanma yapar vs vs yapar.
eşimin gözleri doldu ve doktora "kanser olduğunu düşünüyordu "dedi
doktor da korkmayın genelde hastalar böyle düşünür çünkü göğüste yanma şikayetleri olur.

güler misin ağlar mısın? demek ki ne hastalık hastasıymışım ne de psikolojikmiş.

sadece strese bağlı reflü imiş.bende "yeni doğum yaptım" dedim ve kaynana elinde berbat günler geçirdim.ben reflü olmıyım da kim olsun.kanser olmadığıma şükür.ince hastalığa bile yakalanabilirdim.çünkü psikolojik tedavi de görüyorum.kadın psikolojimle beraber sağlığımı da bozdu.en güzel günlerimi ve ilkimi ilk doğum heyecanımı , evlat heyecanımı mahvetti.her ağrıda kanser mi oldum düşüncesi hala aklımda ama kanser olmaktan değil gerçekten acı çekmekten ve acı çekerek ölmekten korkuyorum.Allah ın huzurunda utanmaktan korkuyorum.rabbime olan borçlarımı ödemeden ölmek istemiyorum.

doktor iki aylık bi tedavi verdi birde diyet....

şimdi gerçekten ağrınız varsa dikkate alın.nokta atışı yapıp hastalığınıza uygun bölüme gidin.çünkü bazı hastalıklar başka bölgelerde ağrı yapabiliyor.

hep ihmallerden dolayı hastalıklar son safhaya geliyor.sağlık ihmale gelmez.

ayrıca sizi aklınızın almayacaı kadar çok iyi anlıyorum.

mylittlesunshine · 2 Ağustos 2012

melitta .!.:
doğumdan sonra bir çok sıkıntım oldu.doktorlara gittim hepsi psikolojik dedi.artık pes edip psikiyatriye gittim.durumu anlattım.ağzım ,yüzüm.hatta boğazımda bile yanma var diye.bana doktor aynen şunu dedi " genelde hastalar başka hastalıkları olduğunu düşünürler" şaşırdım ve psikilojik tedaviye başlayacağım bi daha da doktora gitmeyeceğim dedim.çünkü sonuçlanmayınca ve her sıkıntımda eşime beni doktora götür demekten bıkmıştım.

eşim internetten araştırdı hatta dedi ki psikolojik hastalık hastalığı ve yanan ağız sendromu diye birşeyler buldu.ama ben kendimi ve vücudumu biliyordum.gereksiz yere patlak vermez evet psikolojikti herşey ama uyduruk şeyler değildi.artık kabul etmiştim psikolojik diye çünkü bende panik atakta vardı.

acile gittiğim doktor bile sırtımı dinlerken ve boğazıma bakarken ben ağlamaya başladım "neden ağlıyorsun ölümden mi korkuyorsun sende panik atak mı var "dedi.bende" evet "dedim.yineledi bende tekrar "evet "dedim."hiçbirşey yok sende benden daha sağlıklısın "dedi."ilaç yazma gereği bile duymuyorum çocukları da böyle alıştırma "dedi.

ne kadar acı çektiğimi bilemezsiniz ben konuyu kapattım ama ilaçları kullanmama rağmen geçmiyordu.iki hafta sonra benim ağrılar şiddetlendi ve panik atakla beraber seyretti.dehşet birşeydi.göğsümde yanma ,ağzımda ,boğazımda inanılmaz bir acı.
yataktan kalktım ve eşime dedim ki "ben iyi değilim sırtım bile ağrıyor".eşim beni telkin etti."sakin ol aşkım bu panik atak şuanda panik atak geçiriyorsun."
bende" başka birşey var ben bedenimi tanıyorum "dedim.

çünkü üç yıl önce de kolum boynum ağrıyordu.doktorlar.ağrı kesici ,kas gevşetici yolladı kuvvet kaybım yok diye.doktorları bi sorun olduğnu ikna etmek için canım çıktı.kendini anlatamamak çok kötü birşey.hatta gittiğim bi doktora."nasıl birşey yok ,ne yapmalıyım ağrılarımın şiddetli olduğunu belirtmek için ağrıdan kıvranıyorum " dedim ki yüzümden belli etmiyorum demek ki ne kadar acı çektiğimi ama söylüyorum.
Allah razı olsun bir doktor beni kaale aldı ve röntgen çekti boynumun s şeklinde olduğunu ve boynumda birşey oolduğunu söyledi.detaya girmeyeceğim.mr istedi.mr aldım gittim.doktor baktı "sen felç kalcan kızım naptın sen "dedi.ama kuvvet kaybım yok.klinik bulgularım normal.
sonuç boynumda omuriliğe bası yapan bi fıtıkla beraber dört tane fıtık.şimdi ise boynumun sağ tarafı ağrıyor ve belimde bacaklarımda da ağrı var.fıtıktan dolayı.bebekleri kaldırıp indirmekten.sonuç üç kere fizik tedavi gördüm biraz rahatladım.ne zaman kuvvet kaybı oluşursa ameliyat olmayı düşünüyorum tabi korkmuyorum da değil.

neyse gelelim diğer konuya.iki hafta geçti ben iyice kötü oldum.eşime beni doktora götür dedim.ama ikna çabalarımı görün yanıyorum resmen.doktora götürdü.sağolsun bebeklerime de bi arkadaş baktı.
sonuç : reflü. ve ben bir ay boyunca bu yanmaları çektim.
doktor yalancı kalp ağrısı yapar , göğüste yanma yapar vs vs yapar.
eşimin gözleri doldu ve doktora "kanser olduğunu düşünüyordu "dedi
doktor da korkmayın genelde hastalar böyle düşünür çünkü göğüste yanma şikayetleri olur.

güler misin ağlar mısın? demek ki ne hastalık hastasıymışım ne de psikolojikmiş.

sadece strese bağlı reflü imiş.bende "yeni doğum yaptım" dedim ve kaynana elinde berbat günler geçirdim.ben reflü olmıyım da kim olsun.kanser olmadığıma şükür.ince hastalığa bile yakalanabilirdim.çünkü psikolojik tedavi de görüyorum.kadın psikolojimle beraber sağlığımı da bozdu.en güzel günlerimi ve ilkimi ilk doğum heyecanımı , evlat heyecanımı mahvetti.her ağrıda kanser mi oldum düşüncesi hala aklımda ama kanser olmaktan değil gerçekten acı çekmekten ve acı çekerek ölmekten korkuyorum.Allah ın huzurunda utanmaktan korkuyorum.rabbime olan borçlarımı ödemeden ölmek istemiyorum.

doktor iki aylık bi tedavi verdi birde diyet....

şimdi gerçekten ağrınız varsa dikkate alın.nokta atışı yapıp hastalığınıza uygun bölüme gidin.çünkü bazı hastalıklar başka bölgelerde ağrı yapabiliyor.

hep ihmallerden dolayı hastalıklar son safhaya geliyor.sağlık ihmale gelmez.

ayrıca sizi aklınızın almayacaı kadar çok iyi anlıyorum.

çok çok geçmiş olsun, umarım yaşadıklarınız kötü birer anı oalrak kalır. yarın tekrar gidip ağrılarımdan bahsedeceğim doktora ama sanıyorum ki kas ağrısı diğer doktorların da dediği gibi. kulak ağrımı da soracağım ama onun da 20lik dişimle alakalı olduğunu düşünüyorum. yine de tüm rahatsızlıklarımı sayıp iyi bir muayene olacağım gitmişken psikiyatristten de randevumu alacağım. umarım hiç bir hastalığım çıkmaz gerçekte de, çok korkuyorum çünkü

artık gerçekten kurutlmak istiyorum bundan, ne zamandır iyiydim aslında evlilik, düğün, atama stresi ve yaz tatiliyle gelen boşluk beni böyle tetikledi galiba.

desteğiniz için teşekkür ederim :)

little_angel · 3 Ağustos 2012

offff ben de böyleyim ya,babama çekmişim.en ufak bişeyi büyütüyorum tamam çok hastayım bittim yine hastaneye gidicez yine serum takacaklar falan diye başlıyorum.tamamen psikolojik olduğunu biliyorum.hatta panikatağa çevirdi bu durum beni.otobüse binemiyodum resmen nefes alamıyodum.doktora gittik adam dedi tabi psikolojik bu kendin yeneceksin diye.öyle böyle derken panik atağı kendim yendim.ama hastalık hastası olmak durumu bazen hâlâ oluyo :44:ama eskisi kadar değil neyseki :9:

ayrıca bi ara kalbimde ritim bozukluğum vardı nelerden şüphelendiler ne testler yaptılar anlatamam,benim kalp ritmim 100-120lerde oluyodu hep sanki koşup da gelmişim gibi,o da psikolojikmiş.citoles diye bi ilaç vermişlerdi bana o da afedersiniz sersem gibi yapıodu beni sürekli uyumak istiyodum hayat enerjim kalmamıştı.en sonunda herşeyi bıraktım ve kendi kendime güç vererek yapabileceğime inanıyorum deyip özgüvenimi yüksek tutarak yendim çok şükür,neler çekmiştim neler.neyseki herşey geçti. hiç hafife alınmayacak bişey aslında bu hastalık hastası olmak. ben bunu çok iyi anladım.o yüzden her birinizi ben de çok iyi anlıyorum

mylittlesunshine · 7 Ağustos 2012

little_angel .!.:
offff ben de böyleyim ya,babama çekmişim.en ufak bişeyi büyütüyorum tamam çok hastayım bittim yine hastaneye gidicez yine serum takacaklar falan diye başlıyorum.tamamen psikolojik olduğunu biliyorum.hatta panikatağa çevirdi bu durum beni.otobüse binemiyodum resmen nefes alamıyodum.doktora gittik adam dedi tabi psikolojik bu kendin yeneceksin diye.öyle böyle derken panik atağı kendim yendim.ama hastalık hastası olmak durumu bazen hâlâ oluyo :44:ama eskisi kadar değil neyseki

ayrıca bi ara kalbimde ritim bozukluğum vardı nelerden şüphelendiler ne testler yaptılar anlatamam,benim kalp ritmim 100-120lerde oluyodu hep sanki koşup da gelmişim gibi,o da psikolojikmiş.citoles diye bi ilaç vermişlerdi bana o da afedersiniz sersem gibi yapıodu beni sürekli uyumak istiyodum hayat enerjim kalmamıştı.en sonunda herşeyi bıraktım ve kendi kendime güç vererek yapabileceğime inanıyorum deyip özgüvenimi yüksek tutarak yendim çok şükür,neler çekmiştim neler.neyseki herşey geçti. hiç hafife alınmayacak bişey aslında bu hastalık hastası olmak. ben bunu çok iyi anladım.o yüzden her birinizi ben de çok iyi anlıyorum

yeni gördüm mesajınızı. anksiyete de hipokondriyazisi tetikliyor diyorlar, ve bu ikisi birleşip panik atağa neden olabiliyormuş. bugün bir doktoru aradım uzun uğraşlar sonucu karar verdim bu doktora. henüz hasta almaya başlamamış çaıştığı yeri değiştirmiş bir kaç güne başlar dediler ona gidicem sanırım. inşallah işe yarar. zaten şu dönemde inanılmaz stresliyim onu da söylerim gidince.

umarım yenebilirim ben de sizin gibi. geçmiş olsun size de :

little_angel · 7 Ağustos 2012

aqualilly .!.:
yeni gördüm mesajınızı. anksiyete de hipokondriyazisi tetikliyor diyorlar, ve bu ikisi birleşip panik atağa neden olabiliyormuş. bugün bir doktoru aradım uzun uğraşlar sonucu karar verdim bu doktora. henüz hasta almaya başlamamış çaıştığı yeri değiştirmiş bir kaç güne başlar dediler ona gidicem sanırım. inşallah işe yarar. zaten şu dönemde inanılmaz stresliyim onu da söylerim gidince.

umarım yenebilirim ben de sizin gibi. geçmiş olsun size de :

sana da geçmiş olsun canım inşallah bir an önce atlatırsın,ben bide 22 yaşındayım,lise dönemimde yaşadım bunları.gençken çok daha zor.hâlâ otobüsle yolculuk yapmak istemem mesela.insanın üzerinde az da olsa kalıyo etkileri

mylittlesunshine · 7 Ağustos 2012

little_angel .!.:
sana da geçmiş olsun canım inşallah bir an önce atlatırsın,ben bide 22 yaşındayım,lise dönemimde yaşadım bunları.gençken çok daha zor.hâlâ otobüsle yolculuk yapmak istemem mesela.insanın üzerinde az da olsa kalıyo etkileri

bende ergenlikten sonra başladı. aslında önceleri bu şekilde değildim daha çok korktuğum bi şeyle yüzleşmekten kaçınırdım. ne bileyim sınav sonucu vs gibi. hipokondriyazise dönmesi ise yeni bende. bugün bir psikiyatriste gittim terapiye başlamadı henüz sadece konuştuk biraz, iyi geldi baya. bakalım devam etmeyi düşünüyorum. aslında terapi ücretlerni devlet karşılasa sürekli gitmek isterim belli bir psikoza gerek duymadan. insanın benliği için önemli bence ama bakalım bir süre gidicem en azından düğüne kadar sonrası Allah kerim :))

Bayanbeyaz · 8 Ağustos 2012

aynı bende böyle oldum son 2 senedir,benim kide şöyle başladı bir gün baş dönmesi gibi bir hisle uyandım ve bu gittikçe artı buna bulantı ,kusma, baş ağrısı falan eklendi nereye gittiysem herkes psikolojik dedi ve eve yolladı. o yıl üniversiteyi kazanmıştım dondurmak zorunda kaldım yataktan kalkamıyordum ..sonun da kbb ye görünmek aklıma geldi bi ona gitmemiştim ve iç kulaktan kaynaklanan bir sorun çıktı yani psikolojik değilmiş gerçekten bir sorun varmış ama bunu 2-3 ay kimse bulamadı ve ben bu süreçte ne oldum bende ur var beynimde ur var vs.mr temiz çıkıyor ,dahiliyeye gidiyorum midemde ur ,var diye o temiz çıkıyor doktorlara inanmıyorum bulamıyorlar diye hep özel proflara gidiyordum ancak onlara inanıyordum ,bazı doktorların stres diye geçiştirip atması beni panik atak gibi birşey yaptı, şimdi en ufacık bir durumda aynı şeyleri yaşıyorum midem ağrısa hastane hastane geziyorum ,başım ağrısa internette araştırmalar yapıyorum belli bi dönem depresyon tedavisi gördüm bu yüzden azaldı ama geçmedi .örneğin şu an midemde hep bulantı var doktora gittim büyük ihtimal gastrit çıktı ve doktor direk stres dedi sebebi bu son 2 yılda yaşadıkllarım şimdi ise endoskopi korkusu sardı bütün gün onu araştırıyorum her dk ,o olmazsa acaba kolonoskopimi ister diyorum onu araştırıyorum daha doktorun ağzından kolonoskopi lafı bile çıkmadı yani ama aynı senin gibi oldum bende her şeyde bir şey arıyorum ve kendi kendimi yiyip bitiriyorum ve ne zaman stres heyecan yapsam kusuyorum :5:

mylittlesunshine · 8 Ağustos 2012

lionessss .!.:
aynı bende böyle oldum son 2 senedir,benim kide şöyle başladı bir gün baş dönmesi gibi bir hisle uyandım ve bu gittikçe artı buna bulantı ,kusma, baş ağrısı falan eklendi nereye gittiysem herkes psikolojik dedi ve eve yolladı. o yıl üniversiteyi kazanmıştım dondurmak zorunda kaldım yataktan kalkamıyordum ..sonun da kbb ye görünmek aklıma geldi bi ona gitmemiştim ve iç kulaktan kaynaklanan bir sorun çıktı yani psikolojik değilmiş gerçekten bir sorun varmış ama bunu 2-3 ay kimse bulamadı ve ben bu süreçte ne oldum bende ur var beynimde ur var vs.mr temiz çıkıyor ,dahiliyeye gidiyorum midemde ur ,var diye o temiz çıkıyor doktorlara inanmıyorum bulamıyorlar diye hep özel proflara gidiyordum ancak onlara inanıyordum ,bazı doktorların stres diye geçiştirip atması beni panik atak gibi birşey yaptı, şimdi en ufacık bir durumda aynı şeyleri yaşıyorum midem ağrısa hastane hastane geziyorum ,başım ağrısa internette araştırmalar yapıyorum belli bi dönem depresyon tedavisi gördüm bu yüzden azaldı ama geçmedi .örneğin şu an midemde hep bulantı var doktora gittim büyük ihtimal gastrit çıktı ve doktor direk stres dedi sebebi bu son 2 yılda yaşadıkllarım şimdi ise endoskopi korkusu sardı bütün gün onu araştırıyorum her dk ,o olmazsa acaba kolonoskopimi ister diyorum onu araştırıyorum daha doktorun ağzından kolonoskopi lafı bile çıkmadı yani ama aynı senin gibi oldum bende her şeyde bir şey arıyorum ve kendi kendimi yiyip bitiriyorum ve ne zaman stres heyecan yapsam kusuyorum

en büyük tetikleyicisi stres canım ya sakin olmamız lazım biraz. ben de dün doktora gittim terapi falan yapmadı henüz ama konuştuk biraz. bu dönem inanılmaz stresliyim, şubattan beri önce nişan sonra eşya alma sonra nikah şimdi de düğün var ama düğünden önce benim atama stresim var. bugün sonuçlar belli olcak hatta :/

stresle başetme yöntemi olarak kullanıyorsun dedi bana doktor nasıl daha sakin olabilirim onu da bilmiyorum hayatımı etkileyecek sonuçta bu atama olmazsa naparım diye düşünmekten uyuyamıyorum :/

kısacası kelin ilacı olsa başına sürermiş sana diyeceğimi bilemiyorum o yüzden :) muhtemelen senin de bu rahatsızlığını tetikleyen bir şey vardır eğer sen de benim kadar rahatsız oluyorsan bir doktora git derim. ben bi kere gittim o bile psikolojik olarak işe yaradı herhangi bir ilaç vermedi çünkü henüz ama placebo etkisi yarattı doktor bende :))

geçmiş olsun canım, inşallah biz de stresimizle başetmeyi öğreniriz :))

Bayanbeyaz · 8 Ağustos 2012

aqualilly .!.:
en büyük tetikleyicisi stres canım ya sakin olmamız lazım biraz. ben de dün doktora gittim terapi falan yapmadı henüz ama konuştuk biraz. bu dönem inanılmaz stresliyim, şubattan beri önce nişan sonra eşya alma sonra nikah şimdi de düğün var ama düğünden önce benim atama stresim var. bugün sonuçlar belli olcak hatta :/

stresle başetme yöntemi olarak kullanıyorsun dedi bana doktor nasıl daha sakin olabilirim onu da bilmiyorum hayatımı etkileyecek sonuçta bu atama olmazsa naparım diye düşünmekten uyuyamıyorum :/

kısacası kelin ilacı olsa başına sürermiş sana diyeceğimi bilemiyorum o yüzden :) muhtemelen senin de bu rahatsızlığını tetikleyen bir şey vardır eğer sen de benim kadar rahatsız oluyorsan bir doktora git derim. ben bi kere gittim o bile psikolojik olarak işe yaradı herhangi bir ilaç vermedi çünkü henüz ama placebo etkisi yarattı doktor bende :))

geçmiş olsun canım, inşallah biz de stresimizle başetmeyi öğreniriz :))

en güzeli kafaya hiç bir şeye takmamak :36:

ama olmuyor işte ..mesela bak ne güzel düğün telaşın varmış onu tatlı bir heyecana çevirebilsen ne güzel olur.. eşya alırken, nişan olurken ,evlenirken ,nikah kıyılırken hep zevk almaya kalsan hiç kasmasan ne kadar iyi olur ama tam tersi stres bu duyguları en iyi şekilde yaşamanı etkiliyor ama biliyorum ki bunları elinde olmadan yaşıyorsun ,istemeden stres yapıyorsun insan kendini kontrol edemiyor.. gelecek 3-4 yıl içinde bende aynı telaşları yaşarken sana bu tavsiye ettiklerimi uygulayabilmek isterim ama şu anki halime bakarak söylüyorum bunu hiç umudum yok :5:

zamanla inşallah aşarız bu huyumuzu

hastalık hastası olmak

Guru

Popüler Üye

Aktif Üye

Guru

Guru

Guru

Az İnsan Çok Huzur ;)

Aktif Üye

Guru

Yeni Üye

Guru

Yeni Üye

Guru

Aktif Üye

Guru

Aktif Üye

Guru

...

Guru

...

Benzer Konular