- 2 Ekim 2021
- 40
- 23
- 8
- Konu Sahibi Sultaniyegahanim
- #1
Hanımlar merhaba. Çok dolu olduğum için buraya yazma ihtiyacı duydum. 25 gün önce öğrendiğimiz dedemin hastalığıyla uğraşıyoruz. İsmini bile hala söyleyemeye dilim varmıyor evet ama dedem maalesef kolon kanseri. Karaciğere sıçramış durumda(bağırsaktaki tümörler temizlendi) ve doktoru 2 gün önce “yapabileceğim hiçbir şey kalmadı”demiş. Buna rağmen ben umudumu hiçbir zaman kaybetmemeye çalıştım. Dedemde şu an sarılık olduğu için kemoterapi bile alamıyor. Bilirubin değerleri (sarılık yapan madde) düştüğü zaman kemoterapiye de alacaklar. Bugün çoğunuzun da ilk defa duyacağını düşündüğüm karaciğer diyalizine başlandı. Benim için sevindirici bir haber çünkü yapabileceğimiz bir şey kalmadı diyip yine de başka yöntemlerin denenmesi beni umutlandırdı. Ama maalesef ki dedemi birkaç saat önce yoğun bakıma aldılar(dedemin bilinci açık sohbet ediyor). Serviste yeterli hemşire bulunmaması ve yoğun bakımda daha iyi bakılacağı gerekçesiyle. Ama cümlenin içinde ‘yoğun bakım’ geçince kalbim sızlıyor. Sona mı geldik diye düşünüyorum. Sonra diyorum ki hayır sarılığı temizleyip kemoterapiye başlayacağız ve her şey yoluna girmeye başlayacak. Ama çok korkuyorum. İlla ki aramızda bu yollardan geçenler vardır. Konuşmaya dertleşmeye çok ihtiyacım var.
GÜNCELLEME: Geçen hafta pazar günü dedemi kaybettik maalesef.
GÜNCELLEME: Geçen hafta pazar günü dedemi kaybettik maalesef.
Son düzenleme: