Umutlandınız. Belki bu sefer olur, aklı başına gelmiştir diye muhtemelen bilinçsizce fazla umutlandınız. Şu an her şeyin daha zor gelmesinin sebebinin bu olduğunu düşünüyorum. Önceki gidişinde kabullenmiştiniz, bu sefer umut ettiniz ve yine hayal kırıklığı. Üstelik şimdi maalesef eşiniz falan da annenizi tanımış bulundu. Kimse istemez ailesindeki sıkıntıların birinci gözden görülmesini.
Evlatlarınız var, annelik hissini yaşıyor ve tanıyorsunuz. Siz onları bırakıp, dışarıya başka hayatlar yaşamaya gidebilir miydiniz ? Gidemezdiniz. Sizin anneniz gitmiş. Bunu canınızı yakmak için söylemiyorum kendi geçmişim de çok parlak değil fakat şunu anlatmak istiyorum ; her dişi doğurabilir. Şu an ben istesem 3 tane daha doğurayım, sahip çıkmadıktan sonra bir önemi yok ki... Anneniz sadece biyolojik olarak anne. Dolayısıyla ona karşı duygusal bir yükümlülüğünüz yok. "Annemdir ne olursa olsun" düşüncesi sizin için geçersiz.
Mis gibi bir hayat kurmuş, bugün güçlü bir kadın olmuşsunuz. Bir yuvanız ve evlatlarınız var. Kendinizi geçmişin ve o geçmişten gelen insanların esaretinden kurtarın. Yoksa o geçmiş peşinizi bırakmayacak, sizi takip edecek ve bugününüzü, geleceğinizi etkileyecek. Buna izin vermeyin, sizin hayatınız insanların oyun sahası değil. Kimse canı istedikçe girip çıkamasın. Siz çıkarın ve bir daha sokmayın. Ben babama devasa bir mesafe koydum mesela, inanın yıllardır bu kadar huzurlu olmamıştım. O çok imrendiğim baba kız ilişkisini kurmaya çabalarken o kadar yıpranmışım ki... Çünkü benim babam öyle bir baba değil, sizin anneniz de öyle bir anne değil. Tek taraflı fedakârlık sadece acı verir. Üzgünüm... Çok mutlu olmanızı dilerim, annenizi hayatınızdan gönül rahatlığıyla çıkarabilirsiniz umarım. Sevgiler ❤
Allah yardımcınız olsun 
