ya dert midir değil midir bilmiyorum ama rahatsızlık duymaya başladım artık bu durumdan. Belki sizin yorumlarinizla bir miktar rahatlarim diye düşünüyorum.
Öncelikle her evde olduğu gibi benimde bir miktar aile problemlerim var. Geçimsiz bir abiyle, ilgisiz bir babayla büyüdüm. Tek destekçim annem. Ben her gece hayal kurarak uykuya dalarım bir çoğumuzun yaptığı gibi. Ama bir süredir bu hayallerim rahatsızlık vermeye başladı. Bugün yatağa yattım güzel bi hayal kurup uykuya dalmak istedim. Ama yine annemin öldüğünü hayal ettim. kafamda sürekli birilerinin ölümlerini hayal ediyorum. Bir sürü ölüm kurdum. Kafamda sürekli birileri ölse nolur neler yaparim şeklinde senaryolar yazıyorum. Utangaç bir insanım. yalnızken bir şeyleri yapmayı pek beceremiyorum. Otobüs çok kalabalıksa inmem gereken durakta inemiyorum. çünkü pardan geçebilir miyim cümlesini kurmaktan çekiniyorum. birşeyleri yapmak istiyorum ama başarısız olacagima inaniyorum hep. aslinda hirsliyim ama kendimi zirvede goremiyorum. toplum değil de ben kendimi toplumdan dışlıyorum. sizce psikolojik bir desteğe mi ihtiyacım var?