hayat bu kadar zor olmak zorunda mı...

melis4763 .!.:

Daha on dokuz yaşındayım sadece on dokuz genç sağlıklı güzel hayat dolu en azından öyleydim cok iyi bi liseden mezunum herkes iyi bi gelecek icin tıp okumamı bekliyor hu yüzden bi yıl daha kaldım. Peki ben ne istiyorum bu bana şu zamana kadar hic içten sorulmadı ama ben zengin olmak ya da dünyayi kurtarmak istemiyorum basit mutlu bi hayat istiyorum bi erkek arkadasim var bi yıldır çıkıyoruz herseyden cok deger verdiğim ailem ama herkes o kadar aynı ki kimse anlamıyor kimse duymuyor yapılan hakisizliklar...sürekli yarışmaktan yoruldum hic cocuklugumu yasamadim dersane okul ev.. simdide genclihimi yasayamiyorum erkek arkadasim 400 km uzakta üniversite okuyor bi dönem ayrıldim ondan sonra barıştık sanki tamamen değişti benim icin ölüp biten adam şimdi hic bi hatasini kabul etmeyen biri zamaninda bensiz bir an istemeyen adam arkadaş ortaminda.. beni görsün diye ona bi kac kiskanacagi sey anlatıyorm bu sefer de gözünde ne duruma geriedi beni sanki ben kuyruk sallamısım gibi davrandi beni kaybetme korkusu yok kimsenin yok çünkü ben affediciyim herkea böyle tanıyor o affeder ben kiyamam kimseye.. haksizliga ugramaktan yoruldum ne yapacağımı nasil davranacagimi bilmiyorum kimseyi istemiyorum sanki dunyaya kirginim hani kalbim ağrıyor derler ya işte yam da öyle ne olur yardım edin.. belki siz anlarsiniz simdi erkek ark. Konuşmuyoruz o da yok o da herkes gibi .. kendini affettirmedin bile diyor sebepse hocalarım bana ilrifat etmis bende gulup teşekkür etmisim cok süslenmisim... yalnızım koca dünyada yapayalniz bisileri basarmak zorunda olan on dokuz yasinda bi kiz.. halbuki hayatı yasamasi gulmesi eglenmesi gereken kiz ama basarmali o basarmali...

Genişletmek için tıkla...