- 24 Eylül 2011
- 2.259
- 14
- 158
ben 18 yaşındaydım. ve ailenin tek çocuguyum. hep korunarak büyüdüm fakat üniversiteye gidince o kadar korumasız kaldım ki korkuyordum okula gider gelirken.üniversiteden arkadaşım bana okuduğumuzyere yakın olan bir ilçede biriyle tanıstıgını ve gorusmek ıstedıklerını soledı. bende o ara uniden birine şans verdim tanışalım diye çünkü çok yalvarmıstı kıyamadım ama hiç sevmedim yanlış yapıyordum biliorum. arkadasımın konustugu çocuk bisürü oğlan almıs gelmiş yanına. arkadaşımda beni çagırdı yalnız bırakma beni diye. o zaman bende erkek arkadaşımı aldım gittim yanlarına. orda bi çocuk vardı vardı benden 8 yaş büyük yanındada kız arkadaşı. oğlandan nefretetmiştim. üniversite ortamına takım elbiseyle geliyordu aşırı havalı ve artistti. yanındai kıza acıyordum yazık diyordum. snra ben o sewmediğim erkek arkadaşımdan ayrıldım. o nefret ettıgım cocukta yanındakı kızdan ayrılmıs. benm arkadaşıma msj attı bi pazar.yanına geliyoruz die. arkadaşımda aşşağıya indi ben kafedeydim zaten geldiler. o cocuk bana ayrılmıssın öle duydum dedi ve bende oo cok oldu yenimi duydun dedim. snra hadi sizi biyere götürcem dedi. bi cesaret bindik arkadasımla. ben arkada oturuken beyfendı gidesiye kadar beni izledi. gözünu hiç ayırmadı benden. rahatsız oldum bende cunku nefret edıyorum cocuktan. ama o gun akşam yurda geldıgımde bana birşey olmustu. bakışları etkiledi galiba bilmiyorum ama cok fena olmustum. hergun arıyordu beni ve işten çıkınca arabasına binip benim yanıma geliyordu hemen. ama biz yaklaşık 2 ay hıc konusamadık yanyana. o susuyor ben susuyorum. kalbım yerınden cıkacak gibiydi. işte bole tanıstık. 2 ay snra cıkmaya başladık 6 ay sonra kendı aramızda yuzuk taktık. 1 sene sonrada nişan yaptık şimdi düğünüme az kaldı onu bekliyoruz. ve ben hala heycanımı hiç kaybetmedım. onu gordugumde kalbimi hala kontrol edemiyorum. ama en azından artık konusabılıyoruz :)3. senemize gircez artık o kadarda olsun demi :)
Bir ömür mutlu olursunuz dilerim 
