Hayat sizce güzel mi?

Aysenimi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
1 Nisan 2022
8.246
8.180
30
Merhaba.uzun zamandır üzerinde her an düşündüğüm bir konuyu fikir alışverişine açmak istiyorum.zaman zaman çok sert ve çok empatiden yoksun yorumlar yaptığımın farkındayım.ilaç kullanmadığım dönemlerde resmen kendimi tanıyamayacağı bir hale geliyorum.bikiyorum zaman zaman çok kalp kırdım.devam ettiğim zamanlar da oluyor bu duruma.aslına bakarsanız kötü ve huysuz biri olmak istemiyorum ama mutluluk seviyem onkadar düşük ki içimdeki mutsuzlukla ve huzursuzlukla nasıl başa çıkacağımı bilemiyorum.yani demem o ki hayat bence hiç güzel bir yer değil.düşünüyorum da iyi ki dünyaya gelmişim dediğim gün sayısı var ki? Varsa da 3,5 gün birşeydir.ama keşke gelmeseydin demediğim bir gün bile yok.şu an sürekli bir duygusallık içindeyim.arada sırada da öfkeleniyorum hayatım bu döngüden ibaret.ilaç desteği almama rağmen.ama gördüğüm kadarıyla hiç de yalnız değilim.gerek açılan konular gerek çevremden şahit olduğum hayatlar, insanlar.herkes içindeki bunalımlı duygularla başa çıkabilmek için saçmalıyor, debeleniyor.zaten mutsuz olan kişileri çıkart, geri kalanlar da deli dediğimiz kategoriden bence.bazen derim 80 milyonluk tımarhane diye.herkesin çocuğu maşllah 10 numara 5 yıldız ama toplumun seviyesi ortada.burada bile ne hayatlar okuyoruz benimki onlarla ölçülemez bile.ana fikrim şu.ee madem bu dünyada neredeyse kimse mutlu ve huzurlu değil, insanlarımız rezil bir hâlde.biz niye ısrarla bu gereksiz hayatlara çocuk dünyaya getirmeye devam edip duruyoruz.hani astarı yüzünü karşılamaz derler ya tam öyle bir yerdeyiz.arqnızda mutlu olanlarının da vardır ama görünen köy de kılavuz istemiyor.ülke gündemine baktığımızda.yani neden illa en rezil hayat yaşayanlarımiz bile üremeye çalışıyor.hiç ki düşünülmüyor. Ben mutsuzum neden başkalarını da burada yaşamaya mahkum etmeyeyim diye.tek gerekçe anne olma duygusu mudur yani? Ya da yanımda insan olsun.Bu kadar mı benciliz ?.Bu hayattan memnun musunuz? Ya da sadece mücadele eder gibi mi hissediyorsunuz?
 
Hayatın yaşanabilir, hatta güzel bi şekilde yaşanabilir olması insanın bakış açısına ve bulunduğu ortama, edindiği çevreye bağlı bence. Insan çevresindeki 5 kişinin ortalamasıdır derler, pozitif, şükreden, çalışan, üreten, keyif yapabilen insanların arasında ister istemez öyle birine dönüşürsünüz. Negatif, isyankar, hiçbir şeyden memnun olmayan, dedikodu eden, üretmeyen insanların arasında da depresif bi insana dönüşebiliriz. Hayatın inişli çıkışlı bi yer olduğunu kabullenmek gerekir. Yanımda biri olsun diye dünyaya çocuk getirmeyi de kötü bulmuyorum, insana her şeyden ziyade insan gerek.
 
Hayatın yaşanabilir, hatta güzel bi şekilde yaşanabilir olması insanın bakış açısına ve bulunduğu ortama, edindiği çevreye bağlı bence. Insan çevresindeki 5 kişinin ortalamasıdır derler, pozitif, şükreden, çalışan, üreten, keyif yapabilen insanların arasında ister istemez öyle birine dönüşürsünüz. Negatif, isyankar, hiçbir şeyden memnun olmayan, dedikodu eden, üretmeyen insanların arasında da depresif bi insana dönüşebiliriz. Hayatın inişli çıkışlı bi yer olduğunu kabullenmek gerekir. Yanımda biri olsun diye dünyaya çocuk getirmeyi de kötü bulmuyorum, insana her şeyden ziyade insan gerek.
Eee öyle.sorun da oradan çıkıyor zaten.aklı başında ve pozitif 5 kişi bulabilmek dünyanın en zor şeyi zaten 😊
 
Eee öyle.sorun da oradan çıkıyor zaten.aklı başında ve pozitif 5 kişi bulabilmek dünyanın en zor şeyi zaten 😊
Önce kendimizden başlamalıyız, hiç pozitif insan bulamıyorsak pozitif içerikler barındıran kitaplara, videolara yönelebiliriz. Pozitif atmosferi olan mekanlara gidebiliriz bence. Etkinliklere vs katılıp yeni insanlarla tanışabiliriz.
 
Bir ara uzun bir süre depresyon ve panik atak hastasiydim. Üstüne fiziksel bir hastalik.O sürecte dediginiz gibi ne hayatin tadi vardi nede tuzu. Afedersiniz ot gibi yasiyordum ve kendime zarar verecek kararlar aliyordum sürekli. O kuyudan cikmak hic de kolay olmadi. Resmen kendi sacimdan cekip cikarttim. Bugün hayatim cok sükür iyi. Hayat sükür bir cok konuda bizim elimizde. Allah degistiremeyecegimiz olumsuzluklardan korusun. Cocuk konusuna gelince: Bana bugün sorsalar belki evlat sahibi olmazdim cünkü dünyanin gidisati kötü. Ondan haric anne olmaktan hic pisman olmadim. En iyi sekilde hayata hazirlamaya calisiyorum kuzulari.
 
Konuyu dönüp dolaşıp insanların çocuklarına getirmişsin Ferhans. Sanane?
Cidden banane deyip kendi hayatını yaşanabilir kılmak için bazı şeyler mi düşünsen?

Insanlarin üremesinden bu kadar rahatsız olmanın asıl sebebi de rahat hamile kalamaman. Bunu içten içe kıskanıyorsun. Sen tecavüze ugrama tehlikesi geçirmiş kadını bile kiskanmis bir insansın.
Bir sal şu anneleri, anne olmak isteyenleri. Kendine başka kıskanılacak meseleler bul.
 
Hayatın yaşanabilir, hatta güzel bi şekilde yaşanabilir olması insanın bakış açısına ve bulunduğu ortama, edindiği çevreye bağlı bence. Insan çevresindeki 5 kişinin ortalamasıdır derler, pozitif, şükreden, çalışan, üreten, keyif yapabilen insanların arasında ister istemez öyle birine dönüşürsünüz. Negatif, isyankar, hiçbir şeyden memnun olmayan, dedikodu eden, üretmeyen insanların arasında da depresif bi insana dönüşebiliriz. Hayatın inişli çıkışlı bi yer olduğunu kabullenmek gerekir. Yanımda biri olsun diye dünyaya çocuk getirmeyi de kötü bulmuyorum, insana her şeyden ziyade insan gerek.
Ne güzel dediniz insan çevresindeki 5 kişinin ortalamasıdır.... Ben negatif isyankar hiç bir şeyden memnun olmayan depresif bir insana dönüştüm zamanla evlendikten sonra eşimin ailesi o kasar eleştirel negatif sürekli memnuniyetsiz ki bende içimdeki pozitifliği aldı götürdüler yani....
 
Konuyu dönüp dolaşıp insanların çocuklarına getirmişsin Ferhans. Sanane?
Cidden banane deyip kendi hayatını yaşanabilir kılmak için bazı şeyler mi düşünsen?

Insanlarin üremesinden bu kadar rahatsız olmanın asıl sebebi de rahat hamile kalamaman. Bunu içten içe kıskanıyorsun. Sen tecavüze ugrama tehlikesi geçirmiş kadını bile kiskanmis bir insansın.
Bir sal şu anneleri, anne olmak isteyenleri. Kendine başka kıskanılacak meseleler bul.
Fikir alışverişi yapılan bir yer.her konu açılabilir.konuda da zaten uzun uzun açıkladım.kimi 9 tane doğurur kimi de benim gibi doğum yapılmaması gerektiğini düşünür.buranın amacı bu tarz şeyleri konuşmak zaten.gerek var mı düşünsünler diyorum yani.ne var bunda?
 
Ne güzel dediniz insan çevresindeki 5 kişinin ortalamasıdır.... Ben negatif isyankar hiç bir şeyden memnun olmayan depresif bir insana dönüştüm zamanla evlendikten sonra eşimin ailesi o kasar eleştirel negatif sürekli memnuniyetsiz ki bende içimdeki pozitifliği aldı götürdüler yani....
Farkındasınız, bu güzel bi şey, kendi özünüze dönmek için bi şeyler yapabilirsiniz :)
 
Bir ara uzun bir süre depresyon ve panik atak hastasiydim. Üstüne fiziksel bir hastalik.O sürecte dediginiz gibi ne hayatin tadi vardi nede tuzu. Afedersiniz ot gibi yasiyordum ve kendime zarar verecek kararlar aliyordum sürekli. O kuyudan cikmak hic de kolay olmadi. Resmen kendi sacimdan cekip cikarttim. Bugün hayatim cok sükür iyi. Hayat sükür bir cok konuda bizim elimizde. Allah degistiremeyecegimiz olumsuzluklardan korusun. Cocuk konusuna gelince: Bana bugün sorsalar belki evlat sahibi olmazdim cünkü dünyanin gidisati kötü. Ondan haric anne olmaktan hic pisman olmadim. En iyi sekilde hayata hazirlamaya calisiyorum kuzulari.
Çoğu kişi beni hayata bağlasın diye başka başka insanlar getiriyor dünyaya.bu bencillik ve sorunlardan kaçma değil mi şimdi? Aman düzene uy gitsin.banane ya diyoruz sanki.ben kendimi kurtarayım da.
 
kendi hayatını sana yaşanabilir ve keyifli kılan ufak tefek rutinler oluşturman lazım
küçük ve ulaşılabilir şeylerle mutlu olmayı öğrenince yaşamak daha tatlı oluyor
büyük bi hedefe kitlenip gerçekleştiremeyince mutsuz olmak çok normal
ama ufak tefek şeyler olmalı hayata renk veren
mesela yoğun bi iş gününde verdiğim bi sigara kahve molası, hele hava da güzelse beni mutlu ediyor
çalışırken işleri başarma hedefi koyuyorum kendime, diyelim ki rapor hazırlıyorum
rapor uzun bi rapor ise aşamalara bölüyorum
atıyorum 2. aşama bittikten sonra kendime küçük bi mola verip ödüllendiriyorum
geçen dışarıda acayip yorucu bi gün geçirdim, çokta trafik vardı eve gelirken zorlandım
eve geldiğimde kendimi o kadar mutlu hissettim ki
bi de bazen konfor alanından kısa süreliğine çıkıp sonra konfor alanına dönmek de bana iyi geliyor
mesela dışarıda tüm gün kendimi çok yorup eve gelip koltuğa uzanmak gibi
veya 2 gün bi arkadaşta kalıp sonra kendi evime dönmek gibi

ha bu arada söyleyeyim bekarım ve aşk hayatım çok kötü
ama şu an için aşktan ümidimi kestim çünkü zor bir insanı hayatımın gerisinde bırakmaya çalışıyorum
ve yenilere de asla hazır değilim
üzerinde hiç düşünmemeye çalışıyorum sevmekmiş sevilmekmiş bilmem neymiş
çünkü şunu biliyorum duygusal anlamda hazır olduğumda zaten sahalara geri döneceğim
ama ben sahiden saçma sapan bişey yaşadım ve geride kalma aşamasında
bende yaralar açtı
yaraları sarınca belki bazı şeyler eskisinden de iyi olur

bir diğer tavsiyem fazla derin düşünmemenden yana
insan davranışları olsun toplum davranışları olsun
derin düşünme, neden sonuca bağlamaya çalışma
"koy g.tüne rahvan gitsin " deyip geçiyorum ben bunları artık
 
Fikir alışverişi yapılan bir yer.her konu açılabilir.konuda da zaten uzun uzun açıkladım.kimi 9 tane doğurur kimi de benim gibi doğum yapılmaması gerektiğini düşünür.buranın amacı bu tarz şeyleri konuşmak zaten.gerek var mı düşünsünler diyorum yani.ne var bunda?
Seninki fikir alışverişi değil insanların tercihleri üzerinden zorbalık yapmak. Cocuk konularında yaptığın yorumlarda ayni.

Kendi mutsuzluğundan baslayip konuyu çocuğa bağlamışsın ne alaka? Niye çocuk konusu bu kadar dert oluyor sana? Sağlıklı değil nereden baksan. İsteyen doğuruyor, istemeyen doğurmuyor zaten. Burada bile çocuk istemeyen,yapmayan kaç üye var. Kimse senin gibi insanların çocuklarını dert etmiyor, bencilsiniz demiyor. Durup durup niye ürüyorsunuz diye saçma sapan yorum yapan bir tek sen varsın.
 
Çoğu kişi beni hayata bağlasın diye başka başka insanlar getiriyor dünyaya.bu bencillik ve sorunlardan kaçma değil mi şimdi? Aman düzene uy gitsin.banane ya diyoruz sanki.ben kendimi kurtarayım da.

Ben acikcasi hayata baglandiktan sonra evlat sahibi oldum. Dediginiz gibi cocuklara yapilan en büyük haksizlik daha dogmadan misyon yüklenmek oluyor. Yaslansam bana baksin, evliligimi kurtarsin, esimin bana saygi duymasini saglasin gibi farkli durumlara sokuluyor cocuklar. Bu kesinlikle dogru bir kafa yapisi degil. Ben cocuklarimin bana emanet oldugunun farkindayim ve onlari bu hayata hazirlamam lazim. Ha ilerde insallah benim de cocuklarimla beni görmeleri isteyecek kadar iyi bir iliskim olur. Ama onlara hayatima anlam katmalarini yüklemedim
 
X