hayat ve sizdeki önemi??

Saruboceq .!.:
Hayatı ciddiye alıyor musunuz?Neden?
Çok net ama detaylı bir soru oldu kanımca..hihoyyyt
Genişletmek için tıkla...

Canım benim öncelik kimdeyse kazanıyor...Ben hayattı ciddiye alıp yaşıyorsam kendime göre uyarlamam daha kolay oluyor..
Diyelimki Hayat beni ciddiye aldı işte işim ozaman daha zor nereye yol alırsa oraya gitmem gerek..
Bana göre çok uzun cevaplayabileceğim bir soru ama sıkılmayalım..Hayatı ciddiye alıyorum

ÇÜNKÜ

"Yaşadığım bu hayat beni değerli kılıyor":hooray:



"Yaşadığım bu Hayat Benim"sengözlerimebaksanab



"Hayatımı Güzelleştiren birçok şeye sahibim ve hergün defalarca şükrediyorum":Saruboceq:


"Doğamadan Önce bir çok kişiyi yenip mücadele edip bu dünya ya gelme şansını yakalamışımkaydirigubbakcemile3 ve bana verilen bu şansı en iyi şekilde kullanmalıyım"

Derim ve böyle böyle uzar gider....Yazmışken birde öpeyim seni Şeniz
 
ben alıyorum hayatı ciddiye de o beni almasa iyi olur...
zira bir takarsa yanndım alimallah....
 
önemsiyorum hayatı
hergün birşeyler öğreniyorum
önceleri bunlar benim başıma niye geliyor derdim
şimdi öyle demiyorum bundanda bunu öğrendim diyorum
bana yaşattıklarını ciddiye alıyorum.

çok şükür sağlıklıyım çok şükür sevdiklerim var
daha ne olsunki dimi:9):
 
eskiden alırdım. ama artık hiç mi hiç, ciddiye almıyorum...nedenleri bende saklı.................................
 
Açıkçası bekarken çok da ciddiye almazdım..
Evlendikten sonra aşırı ciddiye aldım
Arasını bulmak zor oldu
Ama şu anda
Yerinde..zamanında..dozunda..
 
almaz olurmuyum hayati ciddiye
bi suru sey ogrendik hayattan hala da ogreniyoruz, ogrenmeye de devam edecegi sanirsam
emme hayat biraz pesime biraksa bazen ne guzel olar
 
Fazlasıyla önemsiyorum galiba...
Keşke biraz daha az önemsesem bu kadar düşünmesem.....
 
hayatı yerine göre ciddiye alıyorum
bakmışım geçiyo hayat bi anda hayat hopp beni unuttun deyip arada kendini hatırlatıyo süprizzzzzsonra ciddiye alarak yaşamaya başlıyorum ve gene unutuyorumsositososito
bu döngü böyle sürüp gidiyo..
yinede tamamen ciddi yaşanmaz bu hayat çekilmez odaklanılır kalınır akışına bırakmakta lazımmirmirmirmir

Hayatın ciddiye alınacak yönü hayatın kendisidir.
 
zaten hayatı çok ciddiye aldığım için bu kadar yoruluyorum.hayatımı bayatlatmamak için elimden geleni yapıyorum.ama hayat beni çok yormaya başladı tıpkı şarkıdaki gibi....
 
bi şiir var bununla ilgili renk katsın istedim buyrun a.s


Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından.
Nazım Hikmet
 
Aslında hiç ama hiç ciddiye almıyordum..gamyoncuiremsu
Ta ki 18 yaşında anneciğimi kaybedene dek..senağlama
Şimdi biraz daha alıyorum..
En azından biliyorum ölüm var;
İnsanlar sevdiklerini kaybettiklerinde yıkılıyorlar..
Hastalık var;
Hastanede son anını bekleyen bir yakının olduğunda sağlık önemli görüyorsun..
Kul hakkı var..
Kur'an okuduğunda sevinen birileri var..
Bu tarafın öteki tarafı da var...
 

bende de tam tersi tepkiler oldu.. sevdiklerimi kaybettikten sonra bu hayatın ciddiye alınmayacağını düşündüm....herşey boşmuş,meğer... değmezmiş,bu kadar ciddiye almaya...bundan sonra böyleyim.... hayat felsefem bu artık.........
 
ben hayatı hep ciddiye aldım...
o da beni hep yordu...2,5 yaşında abla oldum başladım 25 yıldır aynı ciddiyetle devam....
çünkü hep ciddiye almam gereken bir hayatım oldu...hiç armut piş ağzıma düş yaşamadım...
şu an neye sahipsem Allahımın izniyle ben yaptım...kimseye başımı eğmedim kimseden bişey beklemedim hep sağlam durdum ayaklarımın üzerinde...el attığım her işi en iyiyi yaparak tamamaladım...çünkü ciddiye aldım...
dedemi kaybettiğim gün babamın gözyaşları anlatmıştı bana hayatı ne kadar ciddiye almam gerektiğini bir kez daha...ve hayat dediğin şeyin sadece bu dünyayla sınırlı olmadığını...
Allah beni şanslı kullarından yapmış bana muhteşem bir aile vermiş...hep yanımda oldular ama herşeyi kendim yapmama müsade ederek...eğer bugün ben varım diyebiliyorsam onların sayesinde...
bazıları da vardır hayatı ne kadar sallamazlarsa okadar keyifli gider hayatları...bazen...çok nadir de olsa özenirim onlara...ama öyle de olsam bukadar güçlü olamazdım galiba....
 

belki senin yöntem doğru bilmiyorumki..
kaybettikten sonra değerini anlamaktansa o kişiye sağken değer vermek..
hayatın aslında ince bir çizgide gittiğini bilebilmek..
ve ona göre olayları değilde şahısları önemsemeyi öğrendim bende..
her şahısı kastetmiyorum....onların zaten yeri yok da..:1ninca:
demekki en yakınını kaybetmek yada acı bir tecrübe yaşamak insanların süregelen yaşamlarının ve düşüncelerinin 180 derece değişimine neden olabiliyormuş diyebiliriz..
bknzkypete:hayatı ciddiye alıyordu,almıyor artık..
bknz:boceq:hayatı ciddiye almıyordu,alıyor artık..
 
hayatı cıddıye alıyorum tabıkı...cunku yasıyorum saglıklıyım..sukur kı...
hayatı memnun etmek ıcın ugrasıyorumda ugrasıyorum..
hem beynen hem bedenen yoruluyorum...
yaşamayı ve hayat cok sevıyorum...benım onu sevdıgım kadar oda benı sevıyormu..
bılemıyecegım...ah kızlar hayatta benı bır cıddıye alsa ama ıyı anlamda..
ona verdıgım deger kadar oda azıcık ucundan verse bana....super olıcek...
 
Hayatı bazen ciddiye alıyordum,bazen hiç mi hiç takmıyordum...
ama O bazen beni unutma diyor...
herhalde fazla ciddiye alınırsa hayat,bence yaşanılması zor birşey olur...
kızım doğduktan sonra ciddiyetin yüzdesi arttı tabiki...
zorluklarıyla,güzellikleriyle,sıkıntılarıyla,mutluluklarıyla.....
ama herşeye rağmen hayat yaşamaya değer...
sevgiyle kalın...
 
Hayatı fazlasıyla ciddiye alıyorum.kaydirigubbakcemile
Hayatıma kendim yön vermek istedikçe hep önüme engeller çıkıyor.Engelleri kendi isteğim dışında aşamadığım için hayatı kendime zehir ediyorum.İstediğim gibi olmayınca kendime kan kusturuyorum.Oysa ki hayatı ciddiye almasam,her şeyi akışına bıraksam belki de isteklerim daha çabuk gerçekleşecek.Şuna da inannıyoru artık,hayatla ilgili karamsar düşüncelerimiz negatif enerjiyi çekip bizim yakamızı bırakmıyor.
 
ben de hayatı bi çoğunuz gibi fazlasıyla ciddiye alanlardanım...
lakin ben ciddiye aldıkça o beni takmıyo..hiç güzel bişey vermiyo.. hep daha kötü oluyo...
belki de hiç takmamak lazım,bize verdiklerine karşı gülüp geçmek gerek ama o da olmuyo ki ...
hayatın hepinize güzel şeyler vermesi dileğiyle... :1hug:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Dakiklik ya da takıklık bilmiyorum
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
651
Umurumdaydi
U
A
Ben bir türlü adam olmuyorum
7 8 9
Yorumlar
172
Görüntüleme
5K
darkmore
2
Kızlar acil bakın
Yorumlar
6
Görüntüleme
98
gulmra
E
Hayatın veya yaşamın amacı gerçekten var mı?
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
2K
elfsu28
E
F
Sizce ne yapmaliyim
2 3
Yorumlar
45
Görüntüleme
782
Hytagac
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…