Yurt dışında iyi bir okulda okuyorum ve okulumun bitmesine iki seneden az kaldı. Ailemden arkadaşkarımdan uzakta olmak inananın çok zor okul bitince geri dönecek olsam bile çok zor. Yurt dışında okulu bitirmem kendi geleceğim açısından çok iyi ama herşeye değer mi bu zor günler onu bilemiyorum. Burda pek fazla arkadaşım yok ve yakın zamanda uzun vadeli ilişkimin bitmesi beni çok yıprattı. Kendime zarar bile vermeyi düşünür oldum. Şöyle ki acaba ben yurt dışında olmasaydım böyle olur muydu düşünceler artık beni çıldırttı. Şimdi okulu bırakırsam bunca zaman burda kaldığım ve okuduğum günler boşa gider ve böyle fazla kimsenin eline geçmediği fırsatı boşa harcamış olurum. Bana kızan çok böyle bir durumda nasıl mutlu değilsin yurt dışındasın diye ama böyle ağır bir depresyonun içinde mutlu olmaya çalışmak bile mümkün değil. Herkes abarttığımı düşünüyor ama artık kafayı yemek üzereyim. Bir ayrılığı fazla mı abartiyorum cidden diye düşünür oldum. Birisinden ayrılmak cidden hayatımızı bu kadar etkiler mi. Psikolojik tedavi yardım eder mi? Veya başka neler yapabilirim biraz yaşama sevinci kazanmak için...