Bazen aklimiza gelmeyen seyler basimiza gelirmis sozunu duydugumda ilginç gelirdi cunku hayatın hep bizim hangi yolu sectigimize bagli ve başımıza gelenlerin buna bagli olduğunu sanirdim. Oysa hayat denilen sey bizi oradan oraya surukleyen bir firtinaymis. Kimisi dogru yolda gittigini sanirken cikmaza girer, kimisi hayatinda en güvendiği kisiyi buldugunu sanir ama kimsenin yapmadigini o guvendiklerimiz yapar. Sever, sevildigini sanir. Ellerini sımsıkı tuttuklarimiz vardir! Iste o ellerini tuttuklarimiz bizi yari yolda bırakır ucuruma surukler! Kime mi güveneceğiz hayata(akintiya) kapilmamak icin? Sadece kendimize, bize bizden baska yardim edecek veya kendimizden ve Allah'tan baska kimsenin bize kol kanat germesini beklemeden ilerlemeliyiz. Menfaatcilere asla izin vermeden, kimseden bi çöp beklemeden,sevmeyenden sevgi beklemeden, sadece bizi sevenleri yanımıza alarak ellerimizi gevsek degil simsiki tutanlarla cikarsiz yalansiz dolansiz olanlarla yuruyerek, kartal iken guvercinlerle uçmayarak ve kendi degerimizi once kendimiz bilerek yasamaliyiz. Biz kendimize deger vermeliyiz ki baskalarida versin! Kalbimizin kapilarini sadece cikar menfaat gözetmeyenlere acmaliyiz! Bunlari size kim olarak mi söylüyorum hayat denilen denizden bata cika yuzmeyi öğrenen biri olarak söylüyorum... Bunlari sizlerle paylasmak istedim dert dediğimiz sey aslında bizim başaramayıp ayakta duramadiklarimizdir. Bizler hayata karşı dimdik durmaliyiz cunku bizler kadiniz, bizler anneyiz!