• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hayatı kurgularla yaşamak

yalnizkus_

Guru
Kayıtlı Üye
16 Haziran 2014
767
694
303
Diğer
Merhaba arkadaşlar son 1.5 - 2 yıldır hayatı hep dizi, film, kitaplardaki karakterlerle yaşıyorum. Onları okuyarak, izleyerek, zihnimde kurgulayarak... Ama buna o kadar alıştım ki kendi hayatımdan elimi eteğimi çeker oldum. Hiçbir şey umrumda olmuyor artık. Eskiden canımı sıkanlar sıkmıyor, keyif verenler keyif vermiyor. Tek derdim mesai sonrası eve gidip onları okumak ve izlemek. Çok sevdiğim, gitmek için can attığım kuzenimlere gitmek istemiyorum. Eskiden bize geldiklerinde gözümden kalpler çıkarken şimdi sinirleniyorum. Annem ne oldu sana neden böyle bencil ve soğuk oldun diye üzerime gelip duruyor.

Bir yandan işime yarıyor aslında bu durum kafam çok rahat ama diğer yandan 25 yaşında, çevrenin güzel bulduğu bir genç kızım ve gençliğimi dört duvarlar arasında geçiriyorum. İyi bir şey mi bu sizce yoksa depresyonda olabilir miyim?
 
Nasıl yani? Onları gerçek farzedip canlandırma mı yapıyorsunuz mesela?
Hayır tabi ki gerçek zannetmiyorum. Hayatı uzaktan seyretmek yetiyor demek istedim. Dizi, kitap, film karakterlerinin yaşantıları kendiminkinin önüne geçmeye başladı.
Ne izliyorsn ablacım okadar gercek kadar bizde izleyelim bari azcık kafa dagıtırız:S
Yardım alın normal değil.
Ne olsun; dijital diziler, çeviri romanlar vs :D
Haklısınız normal olmadığının farkındayım konfor alanımdan çıkıp yardım almayı düşünüyorum ama önce sizin görüşlerinizi almak istedim, teşekkür ederim.
 
Merhaba arkadaşlar son 1.5 - 2 yıldır hayatı hep dizi, film, kitaplardaki karakterlerle yaşıyorum. Onları okuyarak, izleyerek, zihnimde kurgulayarak... Ama buna o kadar alıştım ki kendi hayatımdan elimi eteğimi çeker oldum. Hiçbir şey umrumda olmuyor artık. Eskiden canımı sıkanlar sıkmıyor, keyif verenler keyif vermiyor. Tek derdim mesai sonrası eve gidip onları okumak ve izlemek. Çok sevdiğim, gitmek için can attığım kuzenimlere gitmek istemiyorum. Eskiden bize geldiklerinde gözümden kalpler çıkarken şimdi sinirleniyorum. Annem ne oldu sana neden böyle bencil ve soğuk oldun diye üzerime gelip duruyor.

Bir yandan işime yarıyor aslında bu durum kafam çok rahat ama diğer yandan 25 yaşında, çevrenin güzel bulduğu bir genç kızım ve gençliğimi dört duvarlar arasında geçiriyorum. İyi bir şey mi bu sizce yoksa depresyonda olabilir miyim?
20 li yaşlarda özellikle Kore filmlerini izledikten sonra bende de meydana gelen bir özellik.Filmlerdeki o yaşantılara ozenmek, kendini onların yerine koyarak film izlerken zevk almak çok güzel bir duyguydu.Ama dış hayattan da kendimi koparmamistim .Sen kendini çok kaptırmissin biraz önüne geçmeye çalış yoksa uzmandan yardım al
 
hayallerle yaşayabilirsiniz ama sıra mutlu olmaya geldiğinde o mutluluğu yaşıyorsanız bravo
Ne diyeyim. 😀
Hayal kurulur evet ama mutluluk yaşanır
 
Merhaba arkadaşlar son 1.5 - 2 yıldır hayatı hep dizi, film, kitaplardaki karakterlerle yaşıyorum. Onları okuyarak, izleyerek, zihnimde kurgulayarak... Ama buna o kadar alıştım ki kendi hayatımdan elimi eteğimi çeker oldum. Hiçbir şey umrumda olmuyor artık. Eskiden canımı sıkanlar sıkmıyor, keyif verenler keyif vermiyor. Tek derdim mesai sonrası eve gidip onları okumak ve izlemek. Çok sevdiğim, gitmek için can attığım kuzenimlere gitmek istemiyorum. Eskiden bize geldiklerinde gözümden kalpler çıkarken şimdi sinirleniyorum. Annem ne oldu sana neden böyle bencil ve soğuk oldun diye üzerime gelip duruyor.

Bir yandan işime yarıyor aslında bu durum kafam çok rahat ama diğer yandan 25 yaşında, çevrenin güzel bulduğu bir genç kızım ve gençliğimi dört duvarlar arasında geçiriyorum. İyi bir şey mi bu sizce yoksa depresyonda olabilir miyim?
Her konunuza yazıyorum acilen psikiyatrik tedavi görmeniz gerekiyor. Buraya konu açarak iyileşemezsiniz.
 
Merhaba arkadaşlar son 1.5 - 2 yıldır hayatı hep dizi, film, kitaplardaki karakterlerle yaşıyorum. Onları okuyarak, izleyerek, zihnimde kurgulayarak... Ama buna o kadar alıştım ki kendi hayatımdan elimi eteğimi çeker oldum. Hiçbir şey umrumda olmuyor artık. Eskiden canımı sıkanlar sıkmıyor, keyif verenler keyif vermiyor. Tek derdim mesai sonrası eve gidip onları okumak ve izlemek. Çok sevdiğim, gitmek için can attığım kuzenimlere gitmek istemiyorum. Eskiden bize geldiklerinde gözümden kalpler çıkarken şimdi sinirleniyorum. Annem ne oldu sana neden böyle bencil ve soğuk oldun diye üzerime gelip duruyor.

Bir yandan işime yarıyor aslında bu durum kafam çok rahat ama diğer yandan 25 yaşında, çevrenin güzel bulduğu bir genç kızım ve gençliğimi dört duvarlar arasında geçiriyorum. İyi bir şey mi bu sizce yoksa depresyonda olabilir miyim?
bende artık evden işe işten eve arkadaş buluşmaları tat vermiyor gezmek tat vermiyor sadece evde tv izlemek int video izlemek ve uyumak istiyorum hep yorgunum temiz delirdik sanırım😅yas 33 bu arada
 
Merhaba arkadaşlar son 1.5 - 2 yıldır hayatı hep dizi, film, kitaplardaki karakterlerle yaşıyorum. Onları okuyarak, izleyerek, zihnimde kurgulayarak... Ama buna o kadar alıştım ki kendi hayatımdan elimi eteğimi çeker oldum. Hiçbir şey umrumda olmuyor artık. Eskiden canımı sıkanlar sıkmıyor, keyif verenler keyif vermiyor. Tek derdim mesai sonrası eve gidip onları okumak ve izlemek. Çok sevdiğim, gitmek için can attığım kuzenimlere gitmek istemiyorum. Eskiden bize geldiklerinde gözümden kalpler çıkarken şimdi sinirleniyorum. Annem ne oldu sana neden böyle bencil ve soğuk oldun diye üzerime gelip duruyor.

Bir yandan işime yarıyor aslında bu durum kafam çok rahat ama diğer yandan 25 yaşında, çevrenin güzel bulduğu bir genç kızım ve gençliğimi dört duvarlar arasında geçiriyorum. İyi bir şey mi bu sizce yoksa depresyonda olabilir miyim?
bi yerden sonra şizofreniye kaymasın? bana pek sağlıklı gelmedi
 
Bu net depresyon. Biraz daha ergenlik dönemlerinde olsa da bende yaşadım aynısını. Şizofreniye kaymaz çünkü dümdüz kesinlikle antipsikotik olmayan antidepresanlarla kesiliyor. Antidepresan size kalkıp kendi hayatınızı yaşayacak hayat enerjisini veriyor. Siz de hayatı başka karakterler üzerinden yaşamayı bırakıyorsunuz. O yüzden antidepresan gerçekten şart. Psikiyatrist olarak da mutlaka endokrinoloji ile haşır neşir bir psikiyatrist tercih edin. Ya da iyi bir psikiyatriste bütçeniz yetmiyorsa mutlaka endrokrinologtan da randevu alın, psikiyatrinin yanında. İlacın yanında vitamin ve hormon tahlillerinizi yapıp buralardaki eksik değerlerinizi düzenlesin çünkü yaşam enerjisi ve ruh hali olayını çok etkiliyor bazı kan değerlerinin eksiklikleri.

Bir de şunu düşünün benim hayatım bir film ya da dizi olsaydı kim izlemek isterdi? Bütün gününü en ufak faydalı, heyecanlı, renkli bir aktivite yapmadan odasında birşeyler izleyerek, hayal kurarak geçiren bir kız. En durağan sanat filmlerinden zevk alan insanlar bile 90 dk sıkılmadan izlemeye tahammül edemezdi. Siz son 2 yılınızı böyle geçiriyorsunuz. Hayat akıp gidiyor bir daha asla 24-25 yaşında olmayacaksınız. Gidip izlenmeye, geriye dönünce hatırlanmaya değecek bir hayat inşa etmeniz lazım kendinize. Gece yatağa yatınca geçirdiğiniz günü ya da yarın yapacaklarınızı düşünerek uykuya dalmanız gerek. Öyle olmuyorsa hayatınızda bir sıkıntı var, günlerinizi ilginizi çekecek, sizi heyecanlandıracak herhangi birşeyler olmadan yaşıyorsunuz demektir.

Yaşam çarkı diye bir yöntem var bunu araştırın hayatınızı geliştirmek için. İlk geliştirmek istediğiniz alanı bulduğunuzda tekrar yazın nasıl geliştirebileceğinizle ilgili tavsiyelerde bulunalım size.
 
Neden dört duvar içinde yaşıyorsunuz bu güzel yaşınızda? Okulunuz, mesleğiniz, işiniz neden yok?

Elbette yardım almaya başlayın. Çünkü bu durum ilerlediğinde genellikle durum "ben bu halimle iyiyim, yardım almaya gerek yok" vb düşüncelere dönüşüp içinden çıkılması daha zor bir hal alır

İyi bir uzmana başvurun. Artı okumayı veya çalışmayı düşünmüyorsanız bile dil öğrenmek, kitap okumak, bir hobi edinmek gibi amaçlarınız olsun. Haftada bir gün kuzenlerinizle sohbet gününüz olsun mesela. Diğer bir gün bir iki arkadaşınızla buluşun dışarıda. Ve doğada veya parklarda yürüyüşlere başlayın
 
Back
X