• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hayatı kurgularla yaşamak

Hayata katılın , ilerde elinizde hiçbirsey kalmamis olur. Film dizi kitap elbet kültürdür. Ama sosyal hayat çok onemli
 
Bir çeşit hormon mu yani bu antidepresanlar? Biz faniler uyutan bir şeyden ibaret sanıyoruz da... etken maddesi enerji mi veriyor?

Farklı çeşitleri vardır muhtemelen, bi de ben psikiyatrist ya da farmakoloji eğitimi alan biri değilim. Ama bildiğim kadarıyla çoğu antidepresan vücuda direk hormon vermiyor, sadece serotonin gibi hormonlarının daha çok üretilmesini ya da vücuttan daha geç geri emilip uzun kullanılmasını sağlıyor. Ki serotonin de mutluluk hormonu geçer enerji neşe verir. Eksikliğinde bitkin cansız mutsuz hissedersiniz vs.

Uyku konusu da şöyle; Yeni bir ilaca başladığınızda max 2-3 hafta size hafif bir sersemlik hissettirebilir, uykunuz gelir vs. Bu bünyenizin o doza hemen adapte olamamasından kaynaklı. Kullandığınız antidepresanın asıl etkisini ilk bir aydan sonra, hatta belki en net 3 aydan sonra hissetmeye başlarsınız. 1 ay sonunda yine de günlük hayatınızı idame edemeyecek kadar bitkin ve sersem gibi hissediyorsanız doktorunuz kontrol randevusunda dozu düşürüp daha yavaş yavaş yükseltir zaten. Bir de yeni nesil ilaçların çoğu yavaş salınımlı, bir anda bünyeye karışmıyorlar gün içinde yavaş yavaş emiliyorlar o yüzden gün içinde çok radikal bir ruh hali değişimi, uyku bastırması vs. yaşatmıyorlar size.
 
Merhaba arkadaşlar son 1.5 - 2 yıldır hayatı hep dizi, film, kitaplardaki karakterlerle yaşıyorum. Onları okuyarak, izleyerek, zihnimde kurgulayarak... Ama buna o kadar alıştım ki kendi hayatımdan elimi eteğimi çeker oldum. Hiçbir şey umrumda olmuyor artık. Eskiden canımı sıkanlar sıkmıyor, keyif verenler keyif vermiyor. Tek derdim mesai sonrası eve gidip onları okumak ve izlemek. Çok sevdiğim, gitmek için can attığım kuzenimlere gitmek istemiyorum. Eskiden bize geldiklerinde gözümden kalpler çıkarken şimdi sinirleniyorum. Annem ne oldu sana neden böyle bencil ve soğuk oldun diye üzerime gelip duruyor.

Bir yandan işime yarıyor aslında bu durum kafam çok rahat ama diğer yandan 25 yaşında, çevrenin güzel bulduğu bir genç kızım ve gençliğimi dört duvarlar arasında geçiriyorum. İyi bir şey mi bu sizce yoksa depresyonda olabilir miyim?
İnsanlarla sosyalleşin ve vakit geçirin, kitap okumak çok güzel birsey ama onun zaten bir kurgu olduğunu unutmamak, kendini kaptırmamak lazım.. Sizin gibi bir öğrencim olmuştu, yaşadığı kötü bir olaydan sonra herkesle bağını koparmıştı, sürekli kitap okuyordu, sonu güzel olmadı. Bence çıkıp gezin, insanlarla sohbet edin.
 
Farklı çeşitleri vardır muhtemelen, bi de ben psikiyatrist ya da farmakoloji eğitimi alan biri değilim. Ama bildiğim kadarıyla çoğu antidepresan vücuda direk hormon vermiyor, sadece serotonin gibi hormonlarının daha çok üretilmesini ya da vücuttan daha geç geri emilip uzun kullanılmasını sağlıyor. Ki serotonin de mutluluk hormonu geçer enerji neşe verir. Eksikliğinde bitkin cansız mutsuz hissedersiniz vs.

Uyku konusu da şöyle; Yeni bir ilaca başladığınızda max 2-3 hafta size hafif bir sersemlik hissettirebilir, uykunuz gelir vs. Bu bünyenizin o doza hemen adapte olamamasından kaynaklı. Kullandığınız antidepresanın asıl etkisini ilk bir aydan sonra, hatta belki en net 3 aydan sonra hissetmeye başlarsınız. 1 ay sonunda yine de günlük hayatınızı idame edemeyecek kadar bitkin ve sersem gibi hissediyorsanız doktorunuz kontrol randevusunda dozu düşürüp daha yavaş yavaş yükseltir zaten. Bir de yeni nesil ilaçların çoğu yavaş salınımlı, bir anda bünyeye karışmıyorlar gün içinde yavaş yavaş emiliyorlar o yüzden gün içinde çok radikal bir ruh hali değişimi, uyku bastırması vs. yaşatmıyorlar size.
Teşekkürler 🙏
 
Her konunuza yazıyorum acilen psikiyatrik tedavi görmeniz gerekiyor. Buraya konu açarak iyileşemezsiniz.
Teşekkür ederim .Yaşadığım çevrede karşılaştığım uzmanlar maalesef yeterince uzman değiller. Çoğu kişiye tanı koyamadan antidepresan yazıp gönderdiklerine şahit oldum o açıdan alanında iyi olan uzman arayışı içindeyim bunun içinde yaşadığım il dışı yerlere seyahat etmem gerekiyor ki, bunun içinde yıllık iznimi bekliyorum
bende artık evden işe işten eve arkadaş buluşmaları tat vermiyor gezmek tat vermiyor sadece evde tv izlemek int video izlemek ve uyumak istiyorum hep yorgunum temiz delirdik sanırım😅yas 33 bu arada
Uzun mesai saatleri, rutin işler yordu hepimizi sanırım :)
Bu net depresyon. Biraz daha ergenlik dönemlerinde olsa da bende yaşadım aynısını. Şizofreniye kaymaz çünkü dümdüz kesinlikle antipsikotik olmayan antidepresanlarla kesiliyor. Antidepresan size kalkıp kendi hayatınızı yaşayacak hayat enerjisini veriyor. Siz de hayatı başka karakterler üzerinden yaşamayı bırakıyorsunuz. O yüzden antidepresan gerçekten şart. Psikiyatrist olarak da mutlaka endokrinoloji ile haşır neşir bir psikiyatrist tercih edin. Ya da iyi bir psikiyatriste bütçeniz yetmiyorsa mutlaka endrokrinologtan da randevu alın, psikiyatrinin yanında. İlacın yanında vitamin ve hormon tahlillerinizi yapıp buralardaki eksik değerlerinizi düzenlesin çünkü yaşam enerjisi ve ruh hali olayını çok etkiliyor bazı kan değerlerinin eksiklikleri.

Bir de şunu düşünün benim hayatım bir film ya da dizi olsaydı kim izlemek isterdi? Bütün gününü en ufak faydalı, heyecanlı, renkli bir aktivite yapmadan odasında birşeyler izleyerek, hayal kurarak geçiren bir kız. En durağan sanat filmlerinden zevk alan insanlar bile 90 dk sıkılmadan izlemeye tahammül edemezdi. Siz son 2 yılınızı böyle geçiriyorsunuz. Hayat akıp gidiyor bir daha asla 24-25 yaşında olmayacaksınız. Gidip izlenmeye, geriye dönünce hatırlanmaya değecek bir hayat inşa etmeniz lazım kendinize. Gece yatağa yatınca geçirdiğiniz günü ya da yarın yapacaklarınızı düşünerek uykuya dalmanız gerek. Öyle olmuyorsa hayatınızda bir sıkıntı var, günlerinizi ilginizi çekecek, sizi heyecanlandıracak herhangi birşeyler olmadan yaşıyorsunuz demektir.

Yaşam çarkı diye bir yöntem var bunu araştırın hayatınızı geliştirmek için. İlk geliştirmek istediğiniz alanı bulduğunuzda tekrar yazın nasıl geliştirebileceğinizle ilgili tavsiyelerde bulunalım size.
Şizofreniye kayacağına dair kaygım yok açıkçası öyle bir ihtimalin olacağını düşünmüyorum ikisi oldukça farklı bir durum çünkü o açıdan dediklerinize katılıyorum, teşekkür ederim.
Neden dört duvar içinde yaşıyorsunuz bu güzel yaşınızda? Okulunuz, mesleğiniz, işiniz neden yok?

Elbette yardım almaya başlayın. Çünkü bu durum ilerlediğinde genellikle durum "ben bu halimle iyiyim, yardım almaya gerek yok" vb düşüncelere dönüşüp içinden çıkılması daha zor bir hal alır

İyi bir uzmana başvurun. Artı okumayı veya çalışmayı düşünmüyorsanız bile dil öğrenmek, kitap okumak, bir hobi edinmek gibi amaçlarınız olsun. Haftada bir gün kuzenlerinizle sohbet gününüz olsun mesela. Diğer bir gün bir iki arkadaşınızla buluşun dışarıda. Ve doğada veya parklarda yürüyüşlere başlayın
Biri aöf biri örgün olmak üzere iki üniversite bitirdim. İyi bir eğitim hayatım olduğu söylenemez hareket insanıydım okul çağında. Sürekli gezmek, yürümek, seyahat etmek isterdim derslerim kötüydü. Üniversite sınavına bir yıl kala çalıştım sadece onunla da ortalama bir üniversiteye yerleştim. Sonrasında bilgisayar konusunda kendimi geliştirerek özel sektörde ortalama bir işe yerleştim halende çalışmaya devam ediyorum. Kastettiğim dört duvar iş ve ev arasında geçen dört duvardı zaten. Dolayısıyla okulum oldu, işim var ancak mesleğim olduğu söylenemez. O konuda eskiden kendimi çok sorgulardım ve çabalardım da fakat şimdilerde onu da hiç takmıyorum.
 
Çılgın Bediş izlediğim günler geldi aklıma. Bende o zaman o dünya da yaşıyordum. Ama çocuktum. Ama size buradan kimse yardımcı olamaz. Acilen toparlanın.
 
Ergenlikte yaşadığım bir problemdi. Orta okul ,lise çağlarında. Hayatımda çok fazla aksiyonun olmadığı kendimi yalniz hissedigim zamanlar. Öyle bir dönem mi geçiriyor siniz
 
Biri aöf biri örgün olmak üzere iki üniversite bitirdim. İyi bir eğitim hayatım olduğu söylenemez hareket insanıydım okul çağında. Sürekli gezmek, yürümek, seyahat etmek isterdim derslerim kötüydü. Üniversite sınavına bir yıl kala çalıştım sadece onunla da ortalama bir üniversiteye yerleştim. Sonrasında bilgisayar konusunda kendimi geliştirerek özel sektörde ortalama bir işe yerleştim halende çalışmaya devam ediyorum. Kastettiğim dört duvar iş ve ev arasında geçen dört duvardı zaten. Dolayısıyla okulum oldu, işim var ancak mesleğim olduğu söylenemez. O konuda eskiden kendimi çok sorgulardım ve çabalardım da fakat şimdilerde onu da hiç takmıyorum.
İlk paragrafımı değil devamını dikkate almanızı öneriyorum bu durumda
 
Back
X