- 20 Kasım 2021
- 1.029
- 866
YouTube’dan izzet güllü sayesişnde çok daha iyiyim ben
YouTube’dan izzet güllü sayesişnde çok daha iyiyim benmerhaba arkadaşlar bende yaklaşık 10 yıldır yaygın anksiyete bozukluğu var. gereksiz yere aşırı korku ve endişe duyuyorum. ilk yıllar ne yaşadığımı bilemediğim için her defasında çıldırıyorum herhalde diyerek kendimi acile atıyordum. yerimde duramıyorum aşırı bir andrenalin korku boşalması. ardından bir diyajem yapıp gönderiyorlardı. canıma tak ettiği bir dönemde bir öğrencimin tavsiyesi ile NLP Üsküdar hastanesine gittim. eeg çekildikten ilk teşhisi orada aldım. serotonin hormonu vücudumda cok fazla emiliyordu ve ben de bazı durumlar karısında yoksunluktan ataklar yasıyordum. Doktorum paxeraya başladı. sonra 7 yıl boyunca paxera kullandım büyük ölçüde rahattım. çok pozitif, neşeli bir insan olarak bilinirim çevremde. insanlara yardım etmeyi çok severim, birçok sosyal projede görev aldım. ara ara anksiyete ataklarım oluyordu bazı durumlarda (mesela acilde serum takıldığında yatmaktan bunalınca, otobüsle uzun yolculuğa çıkıp gece uyuyamayınca gibi) o zamanlarda ativan kullanıp atlatıyordum. 2 yıldır evliyim. bebek istediğimiz için ilacı kısmen yavas yavas kestim. başlarda idare ediyor gibiydim ama suan hayatım durma noktasına geldi. her sabaha kaygı ile uyanıyorum. beynim uyusuyor kalbim cok hızlı atıyor. her şey cok anlamsız geliyor. konsantre olamıyorum. tv sesini bile duymak istemiyorum. artık anksiyeteden kaygı duyar hale geldim bir kısır döngüye girdi. ben hiçbir şey yapamam, yalnız şehir dışına çıkamam, vb saçma sapan her şeyden endişe duyar haldeyim. en kötüsü de her sabaha böyle uyanıp bütün günü bu berbat hislerle çarpıntı uyuşmalarla geçiriyorum. Sadece derse girip çıkıyorum ve hemen eve geliyorum hiçbir sosyal yasantım, keyfim huzurum kalmadı. psikoterapi, nefes terapisi, regresyon terapisi her şeyi önerdiler ama suan biliş düzeyim buna uygun değil ailem cok destek oluyor ama ben hiçbir şeyi duymuyorum. bilincim duyuyor, o an anlamlandırıyor doğru söylüyorlar, bak şükredecek ne cok sey var diyorum kendime ama sonra anında yine kaygılar korku uyusukluk başlıyor. bilinçaltım beni duymuyor. sanki içimde bir adam sürekli benimle konusuyor. bugün doktorumu aradım ve paxeraya geri başladık. benimle aynı duygu durumunu paylaşanlar var mı? akla ve mantığa uygun ne gibi çözümler üretebiliriz. Bizi en iyi biz anlarız.
Bende aynı durumdayım sosyal fobi anksiyete bozukluğu panik atak hepsi mevcut bende paxera kullanıyorum 20 mgben dün doktorumun kontrolünde paxeraya geri döndüm cünkü hayatım bitmiş durumdaydı. terapiler hiç işe yaramıyordu cünkü beynim uyusmus durumdaydı. söylenenler o an tesir ediyordu ama karsımdaki sustuğu an tekrar bilinçaltım konusmaya baslıyordu. beynimin uyusması kalbimin sürekli çarpması hep bir endişe, ve değersizlik acizlik hissi. ben hiçbir şey yapamam tek basıma bir başka sehre gidemem. yalnız olma korkusu vs vs birçok saçma ama o an asla akıldan atılamayan hisler. bunlar tamamen beyindeki serotonin hormonunun dibe vurması bunun karsısında da adrenalin, beta-karbolin ve flumazenil gibi endişe korku veren hormonların fışkırması. ben bunca sene de sunu anladım ki paxera benim hayatımın olmazsa olmazı artık. siz bilişsel terapi mi alıyorsunuz?
Bazı devlet hastanelerinde psikolog oluyor ben küçük bir ilcedeyim buradaki hastanede var terapi yapıyormuş. Ben anksiyetemden dolayı online terapi alıyorum. Herşeyim onlineAynen doktorum iyi en azindan güleryüzlü bi önceki doktorum bayandi hic kimse memnun değildi 1kere gitmistim baktim yok bu bana göre değil dedim sonra zaten bu doktorumu kesfettim diyarbakirda ikamet ediyorum terapi hic almadım daha dogrusu burda var mi bilemiyorum ve hickimseden terapiye dair bisi duymadım genelde burda herkes psikiyatra gidiyor çünkü belli yereler var keske terapi alacagim yeri bilseydim arastiricam bunu
Ben de de aşırı değersizlik hissi var. Ailemin yanında bile rahat değilim sanki beni sevmiyolarmis benden çok sıkılıyorlarmis gibi geliyor bu anksiyete bozukluğu mu böyle düşünüyor acabaBöyle yaşamak o kadar zor ki bir taraftan anksiyete bir taraftan değersizlik hissi ve hep kendinden önce başkalarını düşünme. Kendimi bir türlü çekip alamıyorum. 5-6 ay sadece terapi aldım ve çok zorlandım. 3 haftadır 10 mg citoles kullanıyorum ama yeterli olmuyor gibi .Alerjim ve İlaç hassasiyetim var. Çeken bilir zor.
karnındaki kalp atışı hissi bende hep oluyorHepimize geçmiş olsun arkadaşlar dediğiniz gibi çeken bilir yaşamayanlar.icin uzaktan konuşması çok kolay bazen kendimi o kadar iyi hissediyorum ki bazen de dibe vurmuş ne zaman nerede geleceği hiç belli olmuyor hemen hemen her gün yaşıyorum ve o an geldiğinde durup geçmesini bekliyorum geçiyor geçmesine ama bende bıraktığı korkuyu gelin bir de bana sorun bu aralar gene yokluyor uyandigimda korkuyla uyanıyorum karnim resmen kalp gibi atıyor niye.boyle oluyor nlamiyorum çok korkuyorum keşke Bi sihirli değnek olsa ve hepimiz iyilessek
Gerçekten mii yanliz değilim yaniikarnındaki kalp atışı hissi bende hep oluyor
değilsiniz çok zor dediğiniz gibi biz neden böyle olduk anlamadım fazla yaşıyoruz duyguları galibaGerçekten mii yanliz değilim yanii
Sanırımdeğilsiniz çok zor dediğiniz gibi biz neden böyle olduk anlamadım fazla yaşıyoruz duyguları galiba
küçüklükten beri var 20 yaşındayımSanırımkarnim öyle atınca çok korkuyorum siz ne zamandır bu hastalıkla mücadele ediosunuz
Aynı şeyleri hissediyoruz bana anksiyete bozukluğu ve agorafobi teşhisi koyuldu. Bütün bu duygular , düşünceler çok yoruyor insanı. Çok iyi anlıyorum seni.Ben de de aşırı değersizlik hissi var. Ailemin yanında bile rahat değilim sanki beni sevmiyolarmis benden çok sıkılıyorlarmis gibi geliyor bu anksiyete bozukluğu mu böyle düşünüyor acaba
Teşekkürler. Aynen dışarıdan bakınca yaşadığımız şeyler başkaları için çok anlamsız ve aşılması kolay geliyor ama öyle değil işte.Hepimize geçmiş olsun arkadaşlar dediğiniz gibi çeken bilir yaşamayanlar.icin uzaktan konuşması çok kolay bazen kendimi o kadar iyi hissediyorum ki bazen de dibe vurmuş ne zaman nerede geleceği hiç belli olmuyor hemen hemen her gün yaşıyorum ve o an geldiğinde durup geçmesini bekliyorum geçiyor geçmesine ama bende bıraktığı korkuyu gelin bir de bana sorun bu aralar gene yokluyor uyandigimda korkuyla uyanıyorum karnim resmen kalp gibi atıyor niye.boyle oluyor nlamiyorum çok korkuyorum keşke Bi sihirli değnek olsa ve hepimiz iyilessek
Gerçekten neden böyle olduk? Bu soruyu sık sık ben de soruyorum kendime. İnsanların kolayca yaptığı sıradan gündelik şeyler için o kadar çok enerji ve güç harcıyorum ki özellikle iletişim kurmada çok sorun yaşıyorum. Beynime otorite olarak kodlanmış ya da soğuk ya da egosu yüksek insanların karşısında anksiyetem tavan yapıyor. Bir kalabalık içindeyken çok çok zorlanıyorum.Saklamaya çalıştıkça işler daha da beter hale geliyor. Yüksek hassasiyetim var. En ufak bir sorun yaşasam günlerce hayatım felç oluyor. Hep bir komik duruma düşme rezil olma korkusu. Kendimi aşağı görme, iyi birşeylere layık görmeme. Sevgi ve ilgi gördüğümde rahatsızlık duymak ve daha neler neler. Farklı nedenleri oluyor sanırım. Benim anne tarafı çekingen yapıda soya çekim var. Bunun yanında narsist bir baba ve sevgisini hiç gösteremeyen kurban bir anneyle büyüdüm. İkisi de çok fazla eleştireldi. Kolay kolay birşeyi beğenmezlerdi. Hep bir kusursuzluk beklentisi hep bir elalem ne der kaygısı, ayıplanma küçük düşürülme ve benzeri durumlar.değilsiniz çok zor dediğiniz gibi biz neden böyle olduk anlamadım fazla yaşıyoruz duyguları galiba
Whatsapptan Bi grup açsak her gün kim ne yasiyor gününü nasıl geçirdi diye birbirimize yazıp destek olsaC