- 10 Aralık 2023
- 2
- 0
- 16
- 21
- Konu Sahibi esmaalttug
- #1
Herkese merhaba arkadaşlar daha önce de bi konu açmıştım ondan ayrı yine konuşmak istiyorum lütfen herkes fikrini söylesin şuan üniversiteye gidiyorum hem çalışıyorum hem okuyorum son yılım 2 yıllık kazanmıştım
Ailemin desteği hiç bir zaman hayatımda yer edinmedi hâlâ da öyle 9 yaşında beri tüm evin yükünü bana attılar temizlik bulaşık yemek hep bendeydi annemde çalıştığı için tümden bana kaldı
2 abim var ama hiç abiliklerini görmedim büyük abim tam aile kuzusu zaten ortanca olan bencil ben de en küçük ve tek kızım. Ortaokul 5den beri hep açıktan eğitim gördüm liseyi öyle bitirdim. Üniversiteye örgün gidiyorum şükür ki ama buna bile engel olacaklardı bölümümü beğenmediler ( sosyal hizmetler) ama ben karşı çıktım yine geldim günlük 600 tlye 10 11 saat çalışıyorum bulaşıkcıyım gocunmuyorum ama ailem varken zoruma gidiyor bu yani ve babamla aramızda para olayı geçtiğin de bana güvenerek mi gittin okumaya demişti ? Aileme bile güvenmemeyi öğrendim zaten kaç yıldır bunun bilincindeyim ama bu yıl daha çok farkına vardım. Üniversitem bitince sana şehir hayatı yasak dedi babam e dedim atanınca şehir dışına gidersem ne olacak ben sana iş bulurum dedi. Ama bunu demesinin sebebi sırf temizlik ve yemek yaptığım için bunu belirtti zaten artık okulun bitsin gel de sen yap biz yorulduk dedi ben de ben mutfak işcisi miyim desi dalga geçerek yok sadece mutfak değil salon var oda var dedi iyice moralim bozuldu beni sırf işlerine geliyorum diye bekliyorlar. Ben onlara maddi manevi olarak bağımlı değilim her şeyimi zaten kendim yapıyorum kız başıma onlarda benim omzundan düşsünler artık istiyorum yazın staj için aile evine dönmem lazım ama sonrasında onlarla kalmak yaşamak istemiyorum. Evlenmekte istemiyorum zaten soğudum evlilikten vs kaç yaşından beri o sorumluluklar üstüme binince ve anne babamın evliliği başlı başına iğrenç evlilikleri vardı. Annem tam kocacı hep onu düşünür babam da hep parayı düşünür. Ben çalıştığım sıralarda bile okumadan önce parama göz dikerdi maddi manevi sömürüldüm ve artık hayatımı tam anlamıyla kendim çizmek istiyorum o hapisten kurtulup. Atanmak son çarem ama atanamazsam bile atandım diyip kendi yolumu belirleyip gitmek istiyorum sizce haksız mıyım ? Lütfen güzel cevaplarınızı bekliyorum.
Ailemin desteği hiç bir zaman hayatımda yer edinmedi hâlâ da öyle 9 yaşında beri tüm evin yükünü bana attılar temizlik bulaşık yemek hep bendeydi annemde çalıştığı için tümden bana kaldı
2 abim var ama hiç abiliklerini görmedim büyük abim tam aile kuzusu zaten ortanca olan bencil ben de en küçük ve tek kızım. Ortaokul 5den beri hep açıktan eğitim gördüm liseyi öyle bitirdim. Üniversiteye örgün gidiyorum şükür ki ama buna bile engel olacaklardı bölümümü beğenmediler ( sosyal hizmetler) ama ben karşı çıktım yine geldim günlük 600 tlye 10 11 saat çalışıyorum bulaşıkcıyım gocunmuyorum ama ailem varken zoruma gidiyor bu yani ve babamla aramızda para olayı geçtiğin de bana güvenerek mi gittin okumaya demişti ? Aileme bile güvenmemeyi öğrendim zaten kaç yıldır bunun bilincindeyim ama bu yıl daha çok farkına vardım. Üniversitem bitince sana şehir hayatı yasak dedi babam e dedim atanınca şehir dışına gidersem ne olacak ben sana iş bulurum dedi. Ama bunu demesinin sebebi sırf temizlik ve yemek yaptığım için bunu belirtti zaten artık okulun bitsin gel de sen yap biz yorulduk dedi ben de ben mutfak işcisi miyim desi dalga geçerek yok sadece mutfak değil salon var oda var dedi iyice moralim bozuldu beni sırf işlerine geliyorum diye bekliyorlar. Ben onlara maddi manevi olarak bağımlı değilim her şeyimi zaten kendim yapıyorum kız başıma onlarda benim omzundan düşsünler artık istiyorum yazın staj için aile evine dönmem lazım ama sonrasında onlarla kalmak yaşamak istemiyorum. Evlenmekte istemiyorum zaten soğudum evlilikten vs kaç yaşından beri o sorumluluklar üstüme binince ve anne babamın evliliği başlı başına iğrenç evlilikleri vardı. Annem tam kocacı hep onu düşünür babam da hep parayı düşünür. Ben çalıştığım sıralarda bile okumadan önce parama göz dikerdi maddi manevi sömürüldüm ve artık hayatımı tam anlamıyla kendim çizmek istiyorum o hapisten kurtulup. Atanmak son çarem ama atanamazsam bile atandım diyip kendi yolumu belirleyip gitmek istiyorum sizce haksız mıyım ? Lütfen güzel cevaplarınızı bekliyorum.
