Anne Olmayı İstemek veya İstememek

Aysenimi .!.:

Yok.şimdiki kürtajlarda öyle bir şey olmuyor.ona bakarsan bebek kaybı yaşayıp benden çok daha fazla kürtaj olan kadınlar var.onunla ilgisi yok.

Genişletmek için tıkla...

sufisentir .!.:

Evet aslında hep maddiyatı sorun ediyor gibi görünsemde esas içimde yatan bu sıkışmışlık hissi oldu ne yalan söyleyeyim.
Bu konuda duygularım ve düşüncelerim çok gelgitli.
Bazen merak duygusu çok ön plana çıkıyor nasıl bir bebeğim olur nasıl bir anne olurum gibi mesela kedimle oynaşmalarını hayal etmek beni mutlu ediyor.
Bazen de böyle çok keyfim yerinde çok zor mevzu bu annelik deyip geçiyorum.
Nefes alacak alanlar yaratmam şart ama anne olursam eğer yoksa çok bocalarım.

Genişletmek için tıkla...

sufisentir .!.:

Herkese merhaba hanımlar

Epeydir zihnimi meşgul eden konuyu açıp sizlerle de konuşup fikir almak istedim.
38 yaşındayım 2. Evliliğimi yaptım 2.5 senemizi doldurduk evlilikte .
Eşim de 40 yaşında.
Evliliğimden kendimce eminim elbette yüzde yüz emin olmak diye bir şey yok hayatta ama halledemeyeceğimiz büyük sorunlar yok çok şükür.
Maddi olarak ise evimizi aldık arabamız fena bir model değil biraz yükselttik evin 10 yıl kredi borcu var ama aşırı yüksek bir meblağ değil.
Eşim akademisyen kadro bekliyor henüz istediği konumda (doçent) değil ama olmaya çalışıyor çabalıyor.
Ben geldiğimiz şehirde pek iyi işler bulamadım şimdilik kulüp öğretmeni olarak çalışıyorum çalışma saatime göre maaşım fena değil ama sigortam yarım yatıyor.

Şimdi bu detayları verdim ki durumu objektif değerlendirin diye.
Eşimle artık bebek konusunu konuşmaya başladık o çok net istiyor .
Ben ise tam emin değilim işimi çok kafaya takıyorum (memur olmamak,garanti bir iş olmaması gibi)
Bu işi bile zar zor bulmuşken hamilelik çocuk büyütme aşaması derken sektörden uzaklaşacağım acayip bir rekabet var burada iş arayan sayısı çok fazla.
Birde benim de eşimin ailesi de bu şehirde değil uzaktalar yani ailelerden destek isteme babaanne anneanne baksın gibi bir durumumuz yok.
Yani epey bir süre ben eve kapanıp bakacağım bebeğe bu da beni çok kaygılandıran bir şey.
Çünkü ben 19 yaşından beri çalışan,meşguliyeti çok seven , çalışmayınca kendini de bunaltan bir tipim.
Bu şehre ilk geldiğimde iş bulamadığım dönemde antidepresan kullanmıştım.
Kısaca maddiyat iş durumları beni korkutuyor.
Bakıcı tutsak zaten bakıcılar asgari ücret istiyor ben biraz üstünü kazanıyorum saçma bir denklem oluyor yani kazanç denge açısından.Belki yarım gün gelebilecek biri bulunabilir gibi çalışma saatimden dolayı.

Benim esas danışmak istediğim bu şekilde çalışan kadınlar nasıl bir yol izlediniz maddiyatı nasıl çözdünüz ?
Veya ben mi gereksiz çok takıyorum ama bu devirde her şey çok zor ve masraflı geliyor bana.
Nasip olur da bebeğim olursa onu rahat koşullarda büyütebilmek istiyorum.

Genişletmek için tıkla...