üniversite öğrencisi bir genç kızım. hayata atılmama da az kaldı. uzun zamandır (yaklaşık 3 yıl) hayatımda ciddi anlamda biri yok. onunlada olan ilişkimiz normal ilişkilere benzemiyordu zaten çoğu şey yarım kaldı geçmişe takılı kalmış değilim öyle düşünmeyin ama olay bu, uzun zamandır hayatımda kimse yok daha doğrusu ben sokmuyorum. arkadaşlarım çöpçatanlıklar yapmak istiyorlar ben kabul etmeyince de sağlıklı olmadığımı söylüyorlar. ben de bazen dönem dönem çok ihtiyaç duyuyorum birisi tarafından sevilmeye ve ilgi görmeye ama çok kısa sürüyor bu ve geçiyor. hiç tanıyasım yok kimseyi. yeni birini tanımak zor geliyor. tekrar ediyorum eskide kalmışsın demeyin çünkü kalmadım. öldü mü kaldı mı bilmiyorum bile, hiçbir şekilde bi bağım, iletişimim yok. ben önüne bakan bi insanım. arkadaşlarım sinirimi bzuyorlar ama geçiştiriyorum, ben gerçek aşkı arıyorum o beni bir gün bulacak diyorum bana gülüyorlar. bu zamana kadar öyle flört edeyim, biraz tanıyayım diyebileceğim birisi çıkmadı karşıma. zaten çok ilgi çeken bi kız da değilim. 24 yaşındayım evet en güzel yaşlarım ama bi ilişkiye başlasam sanki mutluluktan çok huzursuzluk verecekmiş gibi hissediyorum. aldatılmalar vs diz boyu, ilgisizlik yine aynı şekilde. onun yerine şimdilik kendimle mutluyum hayatıma odaklanabiliyorum ama bazı insanların böyle sağlıklı bişey değil demesi falan sinirimi bozuyor. belki ben her şeyin ilkini hayatımın aşkıyla yaşamak, sadece onun için fedakarlıklar yapmak istiyorum kime ne ki?