Aslında şükredeceğim de çok şeye sahibim. İyi bir işim, maaşım,kendime ait evim var,sağlığım yerinde. Ailemde de herkesin sağlığı yerinde binlerce şükür. Benim sorunum ne bilmiyorum. Nişanlıyım ama nişanlımla son zamanlarda çok iyi anlaşamıyoruz ve bu nişanlılık süresi uzadıkça da can sıkıntısı katlanarak artıyor. Ben de evlenmek istemiyorum artık, sanırım o da istemiyor. Birbirimizden bunalmışız. Ailem onu istemedi diye çok sorun yaşandı, galiba bunları aşıp evlenip oturamayacaz.Diğer taraftan da ailemle yaşıyorum, ama onlarla da çok iyi anlaştığım söylenemez. Gerçi aramızdaki anlaşmazlık yine nişanlımla ilgili. Yoksa pek birşeye karışacakları yok. Çok bunalıyorum. Hayatımda kimseyi istemiyorum sanki.Herkesi terslemeye başladım ve üzerimde bir sinirlilik, yıpranmışlık hali var, farkediyorum. Bundan kurtulmam gerek, biliyorum. Canım çok sıkılıyor. Kendimi gezme , eğlenceye verdim, ama sorun o da değil. Ben huzursuzum kendi içimde. Nişanı atıp, ayrı eve çıkıp tek başıma yaşasam diye şeyler geçiyor aklımdan. Hayat sanki üzerime geliyor.