• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hayatımı düzeltmem lâzım

Bu da yasadklarimin sonuçlarından biri heralde. Niye diye sorguluyorm her zaman. Anneler günü reklami görünce, bi arkadssim annesiyle ablasyla görüşünce, diyorum ister istemez. Naptimki gezmek yerine tehdit edildim. Konuşmak yerine şiddet gordum. Benm yasimdakiler cevresine duyarli,saygili. Ben saygi duyamiyorum. Sevmiyorum insanları. Guvenmiyorum. Dr a gidemicm tiksiniym. Sadece eşime Şartlandım. Tek onu seviyorum.ilgisizliginde mahvoluyorum. Ibadet bana cok uzak görünüyo. Psikolojik hapla sahte ve geçici şekilde gülüyorum. Olmasaydi diye dunyayi parcalayasim geliyo.yeni bi hayat var evet. Esim var.kapi çarpan yok. Ütü yaptim diye sinirlenen bagiran biri yok. Istedigimi yiyorum.ama etkiler bitmiyor. Neyse kaderimmis demekki bombos bi hayat
Dünyani sadece esine de endekslemem
Doktor tedavini birakma
Tek başına da güçlü kalabilecek geçmişini arkada bırakabilecek hale geldiğinde bitir tedavini

Psikiyatristler bosuna demiyor bize gercek hastalar değil onlarin hasta ettiği insanlar geliyor diyr
Senin annen ablan da gercek birer ruh hastasi asıl onun tedaviye gönderilmesi hatta senin o aileden alinman gerekirmiş

Artik beyaz bir sayfa ac ise girmissin ne güzel farklı insanlarla tanışmaya başlarsın onlarla değişik bir yerlere git istersen konuşma onlarla sadece sohbetlerini dinle o bile iyi gelebilir
Belki gizlice babanla buluş ve ona sor ben bu kadar eziyet görürken sen nerdeydin şimdi neden gorusmemi istiyorsun diye
 
Bu da yasadklarimin sonuçlarından biri heralde. Niye diye sorguluyorm her zaman. Anneler günü reklami görünce, bi arkadssim annesiyle ablasyla görüşünce, diyorum ister istemez. Naptimki gezmek yerine tehdit edildim. Konuşmak yerine şiddet gordum. Benm yasimdakiler cevresine duyarli,saygili. Ben saygi duyamiyorum. Sevmiyorum insanları. Guvenmiyorum. Dr a gidemicm tiksiniym. Sadece eşime Şartlandım. Tek onu seviyorum.ilgisizliginde mahvoluyorum. Ibadet bana cok uzak görünüyo. Psikolojik hapla sahte ve geçici şekilde gülüyorum. Olmasaydi diye dunyayi parcalayasim geliyo.yeni bi hayat var evet. Esim var.kapi çarpan yok. Ütü yaptim diye sinirlenen bagiran biri yok. Istedigimi yiyorum.ama etkiler bitmiyor. Neyse kaderimmis demekki bombos bi hayat

Doktora gitmekten niye tiksiniyorsunuz? O ilaçları kontrolsüz kullanmamalısınız. İlacın ya da dozun değişmesi gerekebilir. Bunların kararını kendiniz veremezsiniz. Devam etmelisiniz doktora gitmeye...

Psikoloğa da gitmek de iyi gelir, eşinize herşeyi anlatamazsınız. Ama yabancı birine anlatmak daha kolay olur, sizi yargılamaz, daha objektif olur. Farketmediğiniz bazı şeylere çeker dikkatinizi, bazı konuların içyüzünü görebilmenize yardım eder...
 
Yaşadıklarınız elbette ağır üzücü bu da sizin imtihanınız demek ki anladığım kadarıyla eşinizle sıkıntınız Yok size karşı da ilgili anlayışlı biri gibi buna odaklanın emin olun bu sizin şanslı yönünüz Belki aileden yana şansınız gülmemiş ama eşinizden yana şanslınız ve bu da azımsanmayacak derecede önemli bişey hergün şu kk da eşinin ilgisizliğinden hatta küfür hakaret şiddetinden yakınan boşanan kadınlar var artık hayatın vermediklerine değil verdiklerine odaklanın ve bunlar için şükredin.Kimsenin hayatı güllük gülistanlık değil emin olun.Herkes birşeylerle sınanıyor hayatta.Siz de sınanmışsınız ve bitmiş gitmiş.Şimdi mutlu olma zamanı...
 
Esim iyi biri. Olaylara anlam veremiyor. Bide ben sürekli aglayinca babanla gorusebiliriz diyor. Babam benle görüştüğünü soyler hepsine. onların doldurmasini bana kusacak. Görüşmek istemiyorum.en azindan şimdilik. Babama herseyi anlatamam. Beni paramparca eden konu kadin doktoru olayi. Babama diyemem. Bide sanirim hala biriyle konuscak kafar saglam degilim daha.

Babandan da ailenden de uzak dur, sen utanılacak bir şey yapmadın, içindekileri dolu dolu konuş, önce aynaya bak yüksek sesle konuş, sonra git doktorla konuş. İçinde tutmak seni yer bitirir, bir yerden başlamak zorundasın. Annene diyecek söz bulamıyorum, herkes anne olmamalı bu dünyada, bir ehliyeti, bir kuralı olmalı. Evliliğin senin için bir şans, bu şekilde eşini de zorlarsın o yüzden toparlanmak zorundasın, doktor konusunu ciddiye al
 
Bazı soruların cevabını alamayacaksın. Bu yüzden ben sormuyorum asla neden benim başıma geldi diye. Neden bazı kadınlar tecavüze uğruyor iken kimi kadınlar gözle taciz bile edilmedi, neden bazı bebekler engelli doğuyor, neden hiç günahı olmayan iyiyi ve kötüyü tam ayırt etme gücü olmayan bir bebeğe ya da çocuğa, akrabası tarafından tecavüz ediliyor mesela? Neden o bunu yaşıyorken bazı insanlar doğuştan şanslı ayaklarına taş bile değmiyor. Binlerce soru çıkar sana insanların hayatlarından.
Allah sana ömür verirse geriye dönüp baktığında, insanlara verilmiş kısa ömrünü nasıl gereksiz, amaçsız insanlar için üzülerek harcadığına yanabilirsin.
Bu hayatta hiç kimseyi kendini mahvedecek kadar önemsemeyeceksin. Bu eş, aile, çocuk her kes olabilir. Öldükten sonra yoksun bu dünyada, kimse de yıllar yıllar sonra bu kadın şöyle şey yaşamıştı diye düşünmeyecek.Herkes bir kere dünyaya geliyor, sana verilen bu şansı iyi değerlendirmezsen boşa heba etmiş olduğun bir ömür bırakırsın arkanda. Neden ben bunları yaşadım ve hala yaşıyorum diye düşünme. Pozitif olmalısın. Kaldır kafanı gökyüzüne bak, en zor durumumda Allah'ım ne güzel şu maviliği görebilecek gözlerim var diye kendime pozitif düşünce yüklüyorum.
Vefat etmiş bir ablam bana bir hikaye anlatmıştı. Sana da anlatayım.
Ölüm mahkumu bir adam idama götürülürken adama; Allah beterinden korusun evladım demiş.
Adam kadına,
- Teyze öleceğim birazdan, daha beteri mi var diye sitem etmiş.
Kadın,
- Olsun evladım, sen yine de dua et demiş.
İdam alanına varmışlar, Kral;
-Bu adamı kazığa oturtun günlerce acı çekerek ölsün demiş.
Adamın aklına kadın gelmiş ve söylediği sözün haklılığını orada anlamış.
Yani demem o ki sevgili ve güzel arkadaşım, elinde olanın kıymetini bil. Bunu yaparken de kendini parçalama, zevk al yaşamaktan. Ne olursa olsun hayat yaşamaya değer ve kötülükleri yaşarken elimizde olan küçük mutlulukları görmeliyiz ve hatta biz fırsat yaratmalıyız.
 
Merhaba herkese
Annemle ve ablamla yaşadığım travmalari atlatamiyorum.psikologa param yok. Eşim yardimci olamiyor. Arkadaşlarımla gorusemiyorum ki bunlari anlatamam yüzyüze kimseye.O yüzden buraya yazma ihtiyacı hissettim.
Çocukluğumdan beri biri benden küçük digeri buyuk iki kardesten farkli muamele gördüm annemden. Cocuk oldugum icin anlamam, kabul etmem uzun sürdü. Ne yapsam dayak yerdim.okuldan eve giderken annem saçımı tutup içeri çekmesin diye dua ederdim. Kardeş kavgalarinda annem beni banyoya kilitleyip uzun süre döverdi.kafama aldığım darbelerden dolayi bazen hastaneye giderdim.annem tehdit ederdi babama soylemeyim diye.akrabalar farkındaydi bişey yapamadilar.beyinde rahatsizliklar cikti.ameliyat oldum.darbe etkisini doktorlar farkedince annem konuyu kapatırdı.doktora babamla gidemedim. bunlari duyacak diye annem firsat vermedi babamla doktora gitmeme. Kadin doğum doktoruna zorla tehditle muayene ettirdi.o gunden beri değiştim.insan mi anne mi merhamet mi. Bu dünyadan ölüp gidecegim günü bekliyorum.buyuk kizinin beni kiskanmasiyla oluyormus o dayaklar. Ben dogdugumda kuma olmuşum ona.evin tek çocuğu olma şansını almışım elinden.universite bitti bi şekilde ve çooook ağır dayaklar ve psikolojik baskilarla sevdigim insanla sonunda evlendim.babamin pasifligi de tuz biber oldu gördüğüm zulme. Artik onlarin kan bagi olan kisilerle dahi gorusmuyorum.ve ne b*ktan bi durum ki babami özlüyorum. O en azından bana direk kötü bişey yapmamisti.o zulmün içinde babama aşırı bağlanmışim.
Babamla ayni anda ölelim diye dua ederdim.ne onun acısına dayanabilirim.ne de o benim için üzülsun derdim. Artik onu da göremiyorum. Büyük kızlarıyla çok mutlular.onunla sık sık görüşüyorlar. Ben bir sene neredeyse sadece ekmekle karnimi doyurdum evlendigimde.kimse çalmadi kapimi.ustune ustluk kizinin uyduruk sorunlarıni benim cozmemi isterdi annesi. Küçük kardeşim tek hücreli canli gibi. Seytan Ana kiz arasinda yaşıyor parazit gibi. Onlarin sözleriyle beni acıtıyor her firsatta. Para istiyor. Erkek arkadasiyla bende kalmaya çalışıyor. Allahtan eşim izin vermedi kalmasina.
Yalnizlik canıma tak etti.kimseye anlatamadim yaşadıklarımi.issizlik,acı hatıralar,eşimin ailesinin tepkileri,yalnizlik... kendime zarar verdim iki kez.devlet hastanesinde Psikiyatra gittim.konusamadim.hic bişey anlatamadim. Utanma duygusu ciğerimi yakıyor. Bogazim sertlesiyor bişeyleri hatirladikca.eşime rol yapip gulumsemekten yoruldum. Konuşma şeklim bozuk. Tavirlarim sert. Bazen aşırı naif oluyorum. Ani duygu değişiklikleri yüzünden deli gibi görünüyorum.nasil değişirim yardim edin.fikir verin.stresten 7 cesit hap içiyorum.tum gun uyuyorum. nasil değişirim yardim edin.fikir verin
Oncelikle cok gecmis olsun.hepimizin hayati dort dortlul gecmedi.televizyonlarda uvey annenin kucuk cocuga yaptigi iskenceyi hala dun gibi hatirlarim.kac defa ameliyat oldu makat bolgesinden.siz onun kadar agir olamassiniz.lutfen onu dusunun.ailnizden bi sure uzak durun.esiniz var yaninizda kiymet bikiyorsa sizde onu dusunun.onu bu sebeplerden kirmayin.empati kurun dualar edin. gececek inanin gececek...
 
Ağır travmalar yasamissiniz. Bence iyi bir emdr terapistine gidin. Travma durumlarında çok etkili olduğunu biliyorum. Sabırla devam edin emdrye inanın faydası çok olacak. İlacı da kafaniza göre kesmeyin. Kilo aldiriyorsa spora gidin. Hem sosyallesmis olursunuz hem de ilacın faydasını görürsünüz . Tuhaf konusmalariniz da zamanla kalkar ortadan. Bunları yabana atmayın mutlaka başlayın bu terapiye. Anne babanıza diyecek şey bulamıyorum insan degillermis besbelli
 
Evet. Hepiniz haklisiniz. Geçecek. Ömür çooook kisa. En uyduruk işi bile ertelememeye calisirim normalde. Cunku ameliyatla gördüm ömrümüzun anlik kisa bsy oldugunu. Ama psikolog cok fazla etki edemedi. Vakit bulunca gtcm komuscam. Hapi biraktigimi dycm. Kilo yapmayan hap istycm. Karar verdm gorusmycem hicbryle. Kaymanami Arayip sacmaliyo anne bozuntusu. Hala kuyumu kazmaya çalısiyor. Mutsuzmusyum diye yokluyo kaynanami. Psikopatlar. Serefsizler. Iki cihanda bedelini agir ödet allahm sana havale edyrm
 
Merak edenler için bi de paylaşcak kimse olmadigi için yazmak istedim. Babam büyük bi rahatsızlık atlatti. Karisi bana mesajla dedi bunu. Baban hasta gel diye. Gittim gordum. Şimdi de arada telefonla babamla gorusuyoruz.her fırsatta hala anne bozuntusu büyük sipasini bana ovmeye çalışıyo. Konusmuyorum tepki vermiyorum eşim olmadan Konusmuyorum kaciyorum.doymiycak cunku beni ezmeye. Is buldum bikac ay önce yüz bin kere şükür.sevincime ortak olck bir insan bile yok.isyerimde de arkadas bulamadim.iki cikarci arkadasmdan baska kimse yok.kendime cekiyorum heralde. Psikologun dedigi gibi ben insanlari kaybetmeyim diye Eğildikce bana değer vermiyolar.onlardan da uzak duruyorum.cocuk ömür boyu istemiyorum.her zaman eksik kalck hayatim.her zaman mutsuzum.kimse zarar veremesin diye uzak durmakta buluyorum çareyi.garantiye alıyorm. Iş.te herkes beni suratsiz sert konuşan biri olarak taniyo.insanin en guvenmek istediği kisilerden acı tecrubeler yaşaması artik insanlara güvenme ihtimalimi yok etti.psikologa gidemiyorum işten izin almaj çok zor.ilac cok kilo yapti bıraktım.tekrar kullan diyckler gidersem.kendimi taniyip çözmeye caliscam. kitap okumaya çalışıyorum . Kisisel gelisim videolari izliyorum. Zayiflamaya çalışıyorum. Ustumdeki agresifligi atmaya çalışıyorum. Hastaliklarim icin iyi dr lar arastiriyorum. Çünkü hastaliklarm da agri,hormon duzensizlikleri vs yuzunden mutsuz yapiyo.burayada ara ara yazcm .empati gormek iyi geliyo. Hem Isteyenler okur diye
 
Back
X