Merhaba,kadınlar klübüne yeni oldum,forumları sirekli takip ediyordum burada ki dayanışma özellikle çok hoşuma gidiyor. Öyle bir derdim varki ne bunu kimseye anlatabilirim ne de sizden başka kimseden akıl isteyebilirim.
20 yaşımdayım,2008 yılında internet aracılığıyla birisiyle tanıştım. İlk önce msn,facebook aracılığıyla konuşuyorduk. Yaklaşık olarak 2 hafta internetten 1 ay kadarda telefonla konuştuk. Sonra buluşma kararı aldık. O Kartal'da oturuyor,ben Bayrampaşa'da. Onunla görüşmeye başladık ve 4. ayımızda beni annesiyle tanıştırdı. Aile yapısı çok rahat ablası var sabaha kadar eve gelmiyor,birşey demiyorlar. 4. ayımızdan sonra bu çalışmamaya başladı nikah salonunda fotoğraf çekiyordu,kışın işleri olmuyormuş. Parası olmadığı için her seferinde ben okulu ekip en az haftada bir kez oraya gidiyordum. Buluştuğumuzda eve geç kaldım diye ailemden dayakta yiyordum. Biz bununla 6. ayımızda cinsel birşeyler yaşadık ancak birleşme olmadı. Küçük olduğum için ne dese inanıyordum evlilik hayalleri kuruyordum. 2 sene ben okulu ekip hep gittim yanına,yanına gidiyordum herşey çok iyiydi ancak beni ordan otobüse binip gönderiyordu,birdaha ne arıyordu ne soruyordu. Ben oraya gitmeden birgün önce konuşuyorduk sadece. Yanımdayken sevdiğini görmek bana yettiği için mesaj atmamasına aramamasına takılmıyordum.
Derken ailem benim okulu ektiğimi öğrendi,ben birdaha okulu ekip oraya gidemedim ve biz 5 ayda 6 ayda bir görüşmeye başladık. Bana çok ilgisizdi,ben de birşey yapmadıkça ona mesaj atıyordum onu arıyordum ondan birazcık olsun uzaklaşmak için facebook açtım. Çok kıskançtı ilk aylarımızda bütün internet hesaplarımı kapattırmıştı,hattımı değiştirmişti. Ben yeniden internete girdiğim için kıskanıp arıyodu,bir ara barışır gibi olduk. Ailem tatildeyken bize kalmaya geldi. O gece sen bir senedir internete giriyormuşsun öylemi dedi bende evet dedim böylesine saçma birşeyden tartıştık. Benimle hiç konuşmadı,gece uyurken ona sarıldım bana yüzünü bile dönmedi resmen yanından kovdu. Sabah uyandığımızda Galata Köprüsüne gittik,Galata Köprüsü onu ilk gördüğüm yer çok fazla anımız var oralarda,metrobüste yoktu biz çıkarken sürekli vapur kullanırdık. Ben köprüde ağlamaya başladım bu bana sarıldı,barıştık. Kahvaltı yaptık. Sonrasında bene gelicem dedi ve gitti. Birdaha ne aradı ne sordu. Ben ilk zamanlar aramamasını normal karşılıyodum. Sonrasında bunalıma girdim,her gece ağlıyodum,Allah'a dua ediyodum ya canımı al ya bu sevgiyi al kalbimden diye.
O kadar çok çektim ki bu o sırada facebook açmış başka profiller açmış,kızlarla fotoğrafları vardı bar ortamlarında. Biz zaten önceden de 8 ayda bir görüşürdük parası olmazdı. Sonrasında çalışmaya başlamış. Ben psikoloğa gittim ne yollar denedim başkasıyla çıkmaya çalıştım ama olmadı,antidepresan kullanmaya başladım. Tam olarak bir senedir çekiyodum,her acıklı şarkı duyduğumda,her düğünde her isteme de hüngür hüngür ağlıyodum. Kendimi kullanılmış,önemsenmemiş hissettim. Derken bu bana döndü biz yine barıştık 2 haftadır çıkıyoruz,ben bunun yüzünden üniversite okumadım kıskandığı için,hayatımı mahfettim. Bana eskiden zaten evlenmeyi düşünmüyodum seninle şimdi düşünüyorum ama 5 senesi var diyo. Bir barıştığımızda birlikte olduk yani bekaretimi ona verdim. Bana o an panik içinde napıcaz zaten öyle bişey olmadı vs dedi. Merak etme olmamış sadece zedelendi dedi. Ama resmen kan aktı ve kanamam 2 gün sürdü. Sadece zedelenmeyle olacak birşey değil.
Bana diktirmeyi söyledi bende evleniceğim zamanmı sorun olur dedim zaten ben evlenicem seninle diyo. o zaman diktirmeyi neden sordun dedim cevap vermiyo. Bana o oldu diye baskı kurma üstümde,sen yaptın beni almak zorundasını hissettirme diyo öyle olursa ben zorunda hissederim yani istemem diyo. İnsan sevse bunu düşünürmü? Ki benim ailem muhafazakardır.. Sana aşık değilim ama çok seviyorum diyo,şimdi bodruma sete gidicekler kameraman oldu oda arkadaşım kız olabilir diyo. Çok rahat beni kıskanmıyo,görüşüyoruz hemen metrobüse binip gönderiyo yine hiç aramıyo,3 günde bir konuşuyoruz. Barıştığımız hafta 4 kez görüştük,şimdi görüşmüyoruz. Ben çok üzülüyorum çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. Hem zina yapmış oldum hem de utanıyorum bunu okuyan herkese ibret olsun kimse sevgilisi istedi diye hayatını mahfetmesin,bekaretini vermesin..
Kızlar ben ne yapacağım? Bununla yaşayamam.. Yani bu durumdayken yaşayamam.. Beni çok seven bir çocuk var,durum ne olursa olsun bakire de olmasam benimle evlenir biliyorum. Ama çocuğu hiç sevmiyorum resmen tiksiniyorum. Herhangi bir erkeğe bu sırrımı açamam evlenecek olsak bile bana başka gözle bakar diye. Nolur bana bi akıl verin çok zor durumdayım
20 yaşımdayım,2008 yılında internet aracılığıyla birisiyle tanıştım. İlk önce msn,facebook aracılığıyla konuşuyorduk. Yaklaşık olarak 2 hafta internetten 1 ay kadarda telefonla konuştuk. Sonra buluşma kararı aldık. O Kartal'da oturuyor,ben Bayrampaşa'da. Onunla görüşmeye başladık ve 4. ayımızda beni annesiyle tanıştırdı. Aile yapısı çok rahat ablası var sabaha kadar eve gelmiyor,birşey demiyorlar. 4. ayımızdan sonra bu çalışmamaya başladı nikah salonunda fotoğraf çekiyordu,kışın işleri olmuyormuş. Parası olmadığı için her seferinde ben okulu ekip en az haftada bir kez oraya gidiyordum. Buluştuğumuzda eve geç kaldım diye ailemden dayakta yiyordum. Biz bununla 6. ayımızda cinsel birşeyler yaşadık ancak birleşme olmadı. Küçük olduğum için ne dese inanıyordum evlilik hayalleri kuruyordum. 2 sene ben okulu ekip hep gittim yanına,yanına gidiyordum herşey çok iyiydi ancak beni ordan otobüse binip gönderiyordu,birdaha ne arıyordu ne soruyordu. Ben oraya gitmeden birgün önce konuşuyorduk sadece. Yanımdayken sevdiğini görmek bana yettiği için mesaj atmamasına aramamasına takılmıyordum.
Derken ailem benim okulu ektiğimi öğrendi,ben birdaha okulu ekip oraya gidemedim ve biz 5 ayda 6 ayda bir görüşmeye başladık. Bana çok ilgisizdi,ben de birşey yapmadıkça ona mesaj atıyordum onu arıyordum ondan birazcık olsun uzaklaşmak için facebook açtım. Çok kıskançtı ilk aylarımızda bütün internet hesaplarımı kapattırmıştı,hattımı değiştirmişti. Ben yeniden internete girdiğim için kıskanıp arıyodu,bir ara barışır gibi olduk. Ailem tatildeyken bize kalmaya geldi. O gece sen bir senedir internete giriyormuşsun öylemi dedi bende evet dedim böylesine saçma birşeyden tartıştık. Benimle hiç konuşmadı,gece uyurken ona sarıldım bana yüzünü bile dönmedi resmen yanından kovdu. Sabah uyandığımızda Galata Köprüsüne gittik,Galata Köprüsü onu ilk gördüğüm yer çok fazla anımız var oralarda,metrobüste yoktu biz çıkarken sürekli vapur kullanırdık. Ben köprüde ağlamaya başladım bu bana sarıldı,barıştık. Kahvaltı yaptık. Sonrasında bene gelicem dedi ve gitti. Birdaha ne aradı ne sordu. Ben ilk zamanlar aramamasını normal karşılıyodum. Sonrasında bunalıma girdim,her gece ağlıyodum,Allah'a dua ediyodum ya canımı al ya bu sevgiyi al kalbimden diye.
O kadar çok çektim ki bu o sırada facebook açmış başka profiller açmış,kızlarla fotoğrafları vardı bar ortamlarında. Biz zaten önceden de 8 ayda bir görüşürdük parası olmazdı. Sonrasında çalışmaya başlamış. Ben psikoloğa gittim ne yollar denedim başkasıyla çıkmaya çalıştım ama olmadı,antidepresan kullanmaya başladım. Tam olarak bir senedir çekiyodum,her acıklı şarkı duyduğumda,her düğünde her isteme de hüngür hüngür ağlıyodum. Kendimi kullanılmış,önemsenmemiş hissettim. Derken bu bana döndü biz yine barıştık 2 haftadır çıkıyoruz,ben bunun yüzünden üniversite okumadım kıskandığı için,hayatımı mahfettim. Bana eskiden zaten evlenmeyi düşünmüyodum seninle şimdi düşünüyorum ama 5 senesi var diyo. Bir barıştığımızda birlikte olduk yani bekaretimi ona verdim. Bana o an panik içinde napıcaz zaten öyle bişey olmadı vs dedi. Merak etme olmamış sadece zedelendi dedi. Ama resmen kan aktı ve kanamam 2 gün sürdü. Sadece zedelenmeyle olacak birşey değil.
Bana diktirmeyi söyledi bende evleniceğim zamanmı sorun olur dedim zaten ben evlenicem seninle diyo. o zaman diktirmeyi neden sordun dedim cevap vermiyo. Bana o oldu diye baskı kurma üstümde,sen yaptın beni almak zorundasını hissettirme diyo öyle olursa ben zorunda hissederim yani istemem diyo. İnsan sevse bunu düşünürmü? Ki benim ailem muhafazakardır.. Sana aşık değilim ama çok seviyorum diyo,şimdi bodruma sete gidicekler kameraman oldu oda arkadaşım kız olabilir diyo. Çok rahat beni kıskanmıyo,görüşüyoruz hemen metrobüse binip gönderiyo yine hiç aramıyo,3 günde bir konuşuyoruz. Barıştığımız hafta 4 kez görüştük,şimdi görüşmüyoruz. Ben çok üzülüyorum çok büyük bir pişmanlık yaşıyorum. Hem zina yapmış oldum hem de utanıyorum bunu okuyan herkese ibret olsun kimse sevgilisi istedi diye hayatını mahfetmesin,bekaretini vermesin..
Kızlar ben ne yapacağım? Bununla yaşayamam.. Yani bu durumdayken yaşayamam.. Beni çok seven bir çocuk var,durum ne olursa olsun bakire de olmasam benimle evlenir biliyorum. Ama çocuğu hiç sevmiyorum resmen tiksiniyorum. Herhangi bir erkeğe bu sırrımı açamam evlenecek olsak bile bana başka gözle bakar diye. Nolur bana bi akıl verin çok zor durumdayım
