hayatımın hatasını yaptım.

fatma.k1980

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
14 Aralık 2007
45
0
96
45
arkadaşlar
son günlerde iş yerinde çok stresli günler geçirdim. evdede canım hiç birşey istemirdu oğlum da bu aralar çok hırçın agrasif evi birbirine katıyor kanepelerden zıplıyor (ona bişi olcak diye korkuyorum ama anlamıyor beni) .
bu hafta oğlumu bayabi patakladım. dün uyanınca beni istemedi bana birkaç kere tokat attı o kadar çok acıdıki sonra düşündüm o küçücük elleriyle suratımı acıtabiliyor ki ben onu bütün hafta patakladım kimbilir canı nasıl yanmıştır. dünden beri perişanım çok mutsunuz ölmek istiyorum gerçekten söz verdim bir daha ne olursa olsun oğluma vurmayacağım. galiba en kısa zamanda bir psikologa gitmem lazım. ben bu kadar kötü bür anne değildim bana ne oluyor anlamıyorum. ne önerirsiniz gidip bi yerden atayımmı kendimi? kendimden nefret ediyorum. bugün çalışıyorum ama aklım olğlumda aradım anneannesine bana kızmayacaksa telefonda konuşabilirim demiş annemde bana kzıdı ne yapıyorsun diye. çok mutsuzum.....
 
Üzülmeyin bence.Anne ile çocuk arasında olur böyle şeyler.Zamanla sizi anlayacakdır.Hangimiz annemizden fiske yemedikki
 
evet canım anneliğin en korkunç taraflarından biri de vicdan azabı.ben de vurma olayı yok ama eskiden arada bağırırdım.sonra da çok büyük vicdan azabı duyardım.ne yapsam dedim ,düşündüm.kenimi cezalandırma işine girdim :)bundan sonra bağırırsam 2 gün nete girmeyeceğim dedim.maşallah 2-3 aydır hiç bağırmadm.ne kadar çıldırtsa da sabrettim.sen de alıkoy kendini bir şekilde.dövükçe dövesin bağırdıkça bağırasın geliyor sonra.sabredelim ilerde sorunlu inanlar olacaklarına şurada 3-5 yıl sabredelim.sorunlu olurlarsa yine bir uğraşacağız bunu unutma canım.
 
lütfen kendinizi üzmeyin artık ,önemli olan yaptığınızın farkına varmanız.bi şekilde çocugun gönlünü almanız dileğiyle size dua edeceğim.inanın her annenin başına benzer şeyler geliyor .
 
Kusura bakmayın ama yukarıdaki yorumlar kadar ılımlı şeyler yazmak gelmedi içimden...
Evet yaptığınız yanlışın farkına varmanız güzel..
Ama eğer bu farkındalık davranış şeklinizi değiştirecekse güzel...Yoksa hiçbir anlamı yok.
Anlamadığım nokta "bu hafta oğlumu bayabi patakladım" demiş olmanız...Yani bir kere bile değil birçok kez...Üstelin bunun psikolojik yanını geçtim fiziki olarak bile canını acıtmış olduğunu aynısı size yapılınca mı farkedebiliyorsunuz...

Ne yapabileceğinize gelince lütfen şunu hep hatırlayın...Çocuğunuz mutsuzluğunuzun sebebi değil...Tam tersi hayatınızda yoluna gitmeyen şeyler varsa bile o sıkıntıların içinde sizi güldüren tek şeydir eminim çocuğunuz...

Kendi kendinize söz verin hatta söz yetmez bence yemin edin...Sizden daha savunmasız birine şiddet uygulamaktan hiçbir farkı yoktur bence çocuklarımıza vurmanın...

Birde çileden çıktığınız anlarda bir dakika durun ve o an toplum içinde olduğunuzu hayal edin..Başkalarının yanında yapamayacağınız davranışı yalnızken de yapmayın çocuğunuza...

İnşallah tüm sorunları çözersiniz...Unutmayın o ufaklığın en çok sizin şefkatinize sevginize ihtiyacı var..
 
ben de kızıma cok kızdıgımda bırkac sanıye beklıyorum ve kendımı telkınlerle sakınlestırıyorum ve ona gereken acıklamayı yapıyorum.tabıkı benım de bagırdıgım zamanlar oluyor o vıcdan azabı yıyıp bıtırıyor ınsanı,ama farkettımkı kızımın hırcınlıgı baska bırseyler ılgılendıgımde oluyor,genelde acele bırseyı bıtrmem gerekıyorken bırıyle telefonda konusurken cıglık cıglıga oluyor genelde.ben de onu durumun ıcıne dahıl edıyorum.
 
en korktuğum şeylerden biri allahım nolur böyle bişey yapmayı istemiyorum...sizde bi daha tekrarlamayın lütfen
 
evet arada olur öyle şeyler önemli olan pişman olmanız, kolaydeğil çalışırken evişleri koca ve çocuk ama napalım sabretmekten başka seçenek yok malesef
 
üzüldüm sizin için çocukların gönlünü almak çok kolaydır aslında eminin sizde affettirirsiniz kendinizi. sonrada bence çocuğunuzla bir anlaşma yapın ve birbirinize söz verin o sizi üzmesin sizde ona kızmayın.ben öyle yapıyorum kızmadan önce hani beni üzmeyecektin diyorum kendini toparlıyor özür dileyip tamam birdaha yapmayacığım diyor.sizde böyle yapabilirsiniz
 
Maalesef bazen böyle şeyler Olabiliyor..İnsan istemeden minnacık kıymetlisinin canını yakabiliyor..Bunu burada paylaşmanız ciddi anlamda üzüldüğünüzü gösterir..ben çalışmıyorum evdeyim ama bazen tükendiğim oluyor..Özellikle rengli döneminde sesim çok yükseliyor..Oğlum ne olur anneyi anla diyorum dana 22 aylık tosunum..


Çok sinirlendiğim zaman Aklıma Ya Rabbim bana seni nasip etmeseydi , ya hiç kokunu duyamasaydım diye düşünüp sakinleşmeye çalışıyorum..E arada işe yaramıyor ama genelde etkili oluyor =))) Ben eşimin ailesi aynı binadayım bazen hepsinin canını okuyasım geliyor..Neyi istemiyorum diyorsam inadına öğretiyorlar kazık kadarlar k.v. 49 yaşında kayınbirader 24 / 16 ama inan bazen laftan anlamıyorlar e bende oğluma bağırıyorum onların yanında oğlum sana söylüyorum gerisi işitin anlayın diye K.v. fena anlıyor bağır bağır bize bağır diyor ama haklı oluyorum çaylarına şeker attırmalar parnağını dokundurup çektirmeler çay ile oyun olur mu deli ediyorlar bak aklıma geldi yine dellendim yaaa
 
Annelik böyle birşey :) Ama sizde bir insansınız makine değil.. Evet dayak olayı fazla kaçmış, ben kızıma arada sesimi yükselttiğimde kendime çok kızıyorum. Umarım tekrar yaşamazsınız bu tarz şeyler..

Konu üzerinden biraz zaman geçmiş, son durum nedir acaba?
 
çocuğunuz kaç yaşında bir de şu var çocuğunuza bağırdığınızda ya da vurduğunuzda çocuktur unutur dşye düşünmeyin, çoğu şiddetin (fiziksel, psikolojik ) yıllarca etkisi sürebiliyor. Çok bir şey çocuk yetiştirmek ama sabır , sabır ..
 

kesinlikle katılıyorum.. şiddet oğlunuzu yola getirmez,ters etki yapabilir.. inşallah düzelmiştir şimdi?
 
bende hiç sakin biri değil.
daha 2 aylık,şimdiden beni delirttiği oluyor. =)))))))))
ileride döverim diye çok korkuyorum.
kesinlkle 1 fiske dahi vurmak istemiyorum.
dövmektense ceza vermek çok daha mantıklı.
 
bencede hayatının hatası canm.farkında olmadan biraz ileri gidersin ve sonucu çok başka yerlere gider.çocuğunun sana vurması aranızda bu tip durumların normal oldugunu gösteriyor.evet onlar savunmasız ve güçsüz bunu aklından çıkarma.eğer her bizi kızdıranları dövsek o zaman kocalar karılarını,kadınlar çocukları,insanlar hayvanları,vb... dövmeli.bu böyle gider.çocuktan gerçekleşmesi mümkün olmayan beklentilere girmek böyle sonuçlar doğuruyor.o yaştakiçocuk için hoplamak,zıplamak çok normal.oyundur ona göre.ondan büyük insan veya başka bir çocuk gibi olmasını bekleyemzsiniz.bazı çocuklar daha hareketlidir.uzun zamandır öğretmenim ve sorunlu çocuklarla uzun süre çalıştım hemen hepsi anneden veya babadan azda olsa şiddet görüyor ve bunu okulda diğerlerine yapmak istiyor.bana sen nasıl başa çıkıyorsun diyorlar şunu söyleyeyim öncelikle onların çocuk oldugunu ve asla yetişkin gibi davranamayacaklarını hatırlatın kendinize.gerekirse öfke kontrolü çalışın.ama çocuklarınıza vurmayın,vurmayın,vurmayın...........sonucu gerçekten yıkıcı oluyor.
 
bu şekilde üzülmeye devam ederseniz ve kendinizi kötü bi anne olduğunuza inandırırsanız piskolojikmen devamı gelecektir, yaptığınız davranışın yanlış olduğunu anlamışsınız ve bu da sizin iyi bi anne olduğunuzu evladınızı ne kadar çok sevdiğinizi ve şefkat duyduğunu gösterir. kendinizi hırpalamayın unutmayın ki siz ne kadar iyi olursanız çocuğunuz da o kadar iyi olacaktır
 
Yazık ne kadar üzücü bir durum kadına şiddet çocuğa şiddet insanlar kendinden güçsüzlere hep bunu yapıyor acaba sizinle aynı fiziksel özelliklere sahip birine de bunu yapabilir miydiz annesi olmanız her hakka sahip olduğunuz anlamına gelmez
umarım bu sizin için son olur çocuğunuzu sevin ve ona sıkıca sarılın çünkü kaybetmek tek şey çocuğunuz
 
Pardon ama nasıl olabilir diyebiliyorsunuz? Gayet normalmiş gibi patakladım diyor ve sizde olur böyle şeyler takmayın yazabilmişsiniz. Ufacık bir can'dan bahsediyoruz ve bu çocuk büyüyecek gün gelecek eşini arkadaşını da dövecek! Böyle mi yetiştireceksiniz çocuklarınızı? Çocuk büyütmede şiddetin/öfkenin yeri yoktur, işinizdeki sorundan da çocuğunuzun haberi yoktur. tüm gün sizi bekleyecek, yolunuzu gözleyecek, siz ise ona öfkenizi kusacaksınız.. Ne hakkınız var ki buna? Bugün bir tokat, yarın iki peki ya devamı? bunun çocuğun gelişimine kattığı yaralar? iç dünyası? sonra çocuğum çok saldırgan, çok inatçı... düşünün bakalım bir neden?
 

Arkadaşım agresif çıkışının kimseye faydası yok.
Kimse kadına "aman eline sağlık" demiyor ki neyi eleştiriyorsun... üzüntüsünden intiharı düşündüğünü söylemiş sen kalkmış yangına körükle gidiyorsun ayıp değil mi? Olumsuz ve kırıcı eleştirilerinin nasıl olumlu bir davranış yaratmasını bekliyorsun?
 
Rahatladın mı çocuğunu dövünce, tüm sıkıntın dindi mi, işteki problemlerin haloldu mu?

Çocuğa ne verirsen o da sana aynısını verir.
İnşallah bi daha böyle bişey yapmazsın.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…