hayatımın hatasını yaptım.


Bir annenin çocuğuna öfkelenmemesi mümkün değildir, mümkündür diyen anne olmamıştır henüz. Çünkü öfke, annenin içinde taşıdığı korku ve kaygılarıdır...
Kaygılarınızla baş edemiyor olacaksınız ki hiç istemediğiniz şeyler yapmışsınız... Yazınızın üzerinden oldukça da zaman geçmiş, muhtemelen o dönemi atlatmışsınızdır ancak öfkeniz süreklilik arzediyor ve hala ters tutumlar sergileyip ardından büyük pişmanlık yaşıyorsanız mutlaka ve zaman geçirmeden bir uzmandan yardım alın...
 
bende bazen oğluma bağırıyorum gücüm tükenince ama sonra kendime kızıyorum her zaman sabırlı olmak zorundayız umarım bu pişmanlık oğlunuzla olan ilişkinizi düzene sokar.
 
yazık annelerin işi ne kadar zor. aynı anda bir sürü şey düşünmek zorundasınız. birde çalışıyorsanız iş yerinde sorunlar varsa
 
eskiden anneler şimdiki gibi bilinçli değilmişte sadece annelik içgüdüsüyle yetiştiriyormuş çocuklarını ama o zaman bu kadar sorunlar yokmuş sanki bence biraz da şu sağlamaktan kaçındığımız otoritesizlik mi bu duruma getiriyor şimdiki çocukları?
 
otorite tabiki dayak demek değil.onlar minicik zaten elini kaldırsan korkar zavallılar
 
öğretmenim ve öğrencileri gebertesim geldiği anlarım çok olmuştur ama daha bu zaman kadar bir fiske dahi vurmadım en korktuğum şey birine şiddet uygulamak... ben çocukluğumda babamdan o kadar çok dayak yedim ki.... ve bende o kadar derin yaralar bıraktı ki..... hala düşündüğümde ağlarım.... belki babamın mazeretleri kendince haklıydı ama hiçbir sebep beni dövmesini asla gerektirmez... şuanda hamileyim ve hiçkimsenin asla çocuğuma bir fiske dahi vurmasına izin vermeyeceğim... ben de bunu yaşayan bir çocuk olarak, bu saygısızlığı çocuğuma asla yapmayacağım... sinirden delirsem bile.... lütfen kimse de vurmasın çocuğuna...
 


biraz etkilenmiiş ve bi süre de o davranışınızn etkisinde kalacak gibi. ancak size sürekli bna kızmayacaksan bni dövmeyeceksen şeklinde konuşmaları engelleyin çünkü çocuklar bu tarz şeyleri kullanırlar bazen. bu laflarının senin canını acıttığını görürse ona hiç kızamaz hale gelebilirsin...yaramazlığını görmemiş gibi yap tepki verme bi süre sabırr sadece.
 
çok şanslısın konu sahibi, sana birkaç konu alttaki yorumlardan hiçbirisi yapılmamış son derece yapıcı yorumlar var, bazen hiçbirimiz öfkemizi kontrol edemiyoruz. özellikle yeni anneler, henüz çocuklar kadar acemi.. ben ilk oğlumda yaptığım hataları ikincide yapmadım mesela.. pişman olmanız bile bir daha tekrar etmeyeceğinizin garantisi zaten.. herkese diyorum size de diyeyim. kızdığınızda içinizden 20 ye kadar sayın, ondan sonra adım atın.. sevgiler..
 
bi çocuk kolay kolay annesini istememezlik etmez, yani dayak yesede annesini ister, ama seninki seni istememiş demekki psikolojik olarak bayağı yara almış, bence bunu nasıl tersine çevirebilirim diye düşün, anne çocuk olarak aranızdaki samimiyet kaybolmasın yoksa geri dönüşü olmayabilir ömrübillah
bence kendine hakim olamıyorsan doktora gitmekten çekinme, belki hafif bi sakinleştirici verir, belki bi depresyon geçiyosun haberin yok böyle bişey varsa ne yapman gerekiyosa yap, hiç bişey çocuğundan kıymetli değil çünkü
 
Son düzenleme:
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…