hayatım çok güzel gidiyordu
yeni mezundum, güzel bi mesleği olan sevgilim vardı evlilik planlıyorduk zaten yaş 21 dünya benim etrafımda dönüyordu..
sevgilim ailesine isteme/nişan olaylarına başlayalım demeye gittiğinde daha konuşamadan babası vefat etti..
maddi durumlarını çok iyi sanarken (annesi egeden yazlık villa bakıyordu) meğer babası iflas etmiş kimseye de söylememiş, ellerinde avuçlarında hiçbişey kalmamıştı. babası ölmeden önce bunun üzerine kredi falan çektirmiş vs.. kısaca uzunca bi süre toparlanması mümkün olmayacaktı..
kpss çalışmalıyım ben onun bulunduğu sehre gitmeliyim hemde o borçları öderken bende bizim geleceğimiz için para biriktirmeliyim derken babasının ölümünden 1 hafta sonra öz abimle bi tartışma yaşadık ve bana annem babam ölsün seni sokağa atıcam dedi.. ciddi ciddi dedi bunu.. daha neler söyledi neler yaptı da neyse.. hayatımın en kötü yılıydı... önümde evlilik yok, babam onun babası gibi ani bi kalp krizi geçirse belliki başımı sokacak bi evim de olmayacak.. kpss için önümde 5 ay vardı 5 ayda en ucuzundan bi hızlandırılmış kpss kursu buldum. 58 kilodan 45 kiloya düştüm.. mat/coğrafya/tarih hiçbirinde iyi değildim deli gibi bi çalışmayla çok güzel bi puan aldım. ama yemek yemiyordum 2 soru fazla çözerim diye.. uyuyamıyordum rüyalarımda mat sorusu çözüyordum sonra uyanıp doğru yapmış mıyım diye sağlamasını yapıyordum.. sürekli ağlıyordum annem babam ölürse ben sokaklarda nasıl yaşıcam diye.. arada uyanır nefeslerini kontrol ederdim..
neyse sonuç olarak atandım.. yıllarca abimle görüşmedim.. o zamanki sevgilimin borçları bitip düzlüğe çıkınca kendine başka bi yol seçti ayrıldık.. bende onunla evlenmek için biriktirdiğim parayla çok güzel yatırım yaptım.. abimle yıllar sonra başka bi sebeble konuşmak zorunda kaldım utanmadan benden borç istedi, yaptığım yatırımı kullanmak istedi, ortak iş kurmak istedi :) hani beni sokağa atıyordun ne oldu o iş demedim ama sokaktan geçen birine yapacağımdan fazlasını da yapmadım yapmam da (o da yeğenimin hatırına).. o hatırlıyor mu bilmem ama ben hiç unutmadım.. o dönem hayatımda olan 2 insan sayesinde atanmış oldum.. şuan biri hayatımda değil diğerinin varlığı bişey ifade etmiyor.. zor bi seneydi ama o sene bana kötülük yapanları da destek olanları da asla unutmadım.. 31 yaşındayım hayatımda daha zor bi yıl hiç olmadı.. lise ünv arkadaşlarımdan benden başka atanan da olmadı..