Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Anladım. Ama arkadaşlarımız her anlamda bizimle kafa dengi olamazlar, önce bunu kabullenerek başlayın işe. Geçen bir arkadaşıma daha aynı tavsiyeyi verdim. 35 yaşındayım ben 21 yaşında üniversite öğrencisi arkadaşım da var, 55 yaşında emekli olmuş abi dediğim arkadaşımda. Biriyle moda konuşurum, öbürüyle ilişkiler, diğeriyle çoluk çocuk, başkasıyla siyaset. Hepsini birden konuşabildiğim arkadaşlarım da var ama insanları oldukları gibi kabullenip ilgi alanlarına göre tavır alıyorum. Hepsiyle de ayrı ayrı eğleniyorum.Söyle ben yurtdisindan geldim ve burada hic arkadaşım olacak ortamim olmadı. Yurtdisinda ki ler ile isim yani is arkadaşim onlar. Komsularimiz hepsi istisnasiz hepsi 50 60 yaşın üstünde. Haliyle Kanka muhabbeti olmuyor. Beni bırakın kimse birbirine gitmiyor. Oysa ben Türkiye defarkli sanıyordum. Active spor pilates var. Pilateste bir iki kez kahveye gittik ama ben tabiri caizse yaşadığım tecrubeler gereği hemen yani kafa dengi değil diye hissedince zorlamiyirum. O zamanda tabii yalnızlık oluyor. Ama zaten bu dedigim de iki kez oldu yani öyle cok firsat olduda eledim değil.
Aynen yazdığınız gibi. Bende hissediyorum onu devamliligi olmayacak bir iki kahve icmeler oldu.ben de cok yanlizim ya,
2 yildan fazladir da evden calisiyorum,
artik is degistiricem, yakin bir yere gecicem, arada bir ofise ugrucam,
spor salonuna gidiyorum duzenli, cocuklarin arkadaslarinin anneleri ile gorusuyorum arada,
ama hic biri boyle duzenli uzun arkadasliga donusmuyor, anliyorum sizi. Bir hafta bir etkinlik ayarlasan onun devami gelmiyor, herkes kendi hayat kavgasinda.
Siz arti olarak evde de yanlizsiniz, benim esim o durumda kurtaricim.
Yerinizde olsam biraz daha fazla sosyalligi zorlardim. Maddi durumun elverdigince.
Hobileriniz vardir illa ki,
burada da kitap okuma gruplari vs var, sosyal medyada da goruyorum, ozeniyorum da, 2 haftada bir bulusup birlikte okuma falan yapiyorlar, benim cocuklarin yasi kucuk boyle seylere cok katilamiyorum, siz belki bu tarz seyleri kovalayabilirsiniz.
Tabiiki yaşı büyük insanın hayat tecrübesi var. Oda ayrı bi zenginlik katar insana. Seceneklerim olsa farklı farklı yaslardan güzel olur tabii ama belki insan boyle oluncada hayata küsüyor gibi kabuguna cekiliyorAnladım. Ama arkadaşlarımız her anlamda bizimle kafa dengi olamazlar, önce bunu kabullenerek başlayın işe. Geçen bir arkadaşıma daha aynı tavsiyeyi verdim. 35 yaşındayım ben 21 yaşında üniversite öğrencisi arkadaşım da var, 55 yaşında emekli olmuş abi dediğim arkadaşımda. Biriyle moda konuşurum, öbürüyle ilişkiler, diğeriyle çoluk çocuk, başkasıyla siyaset. Hepsini birden konuşabildiğim arkadaşlarım da var ama insanları oldukları gibi kabullenip ilgi alanlarına göre tavır alıyorum. Hepsiyle de ayrı ayrı eğleniyorum.
Sağlıklı bi durum değil ama bu benim halim değil. Ortam yok diyorum ha kafa dengi olsun olmasin zorlasam cok daha doğru olacak bunu biliyorum. Çocuğumun da kaderinde yalnızlık varmi diye korkuyorum ama cocugunuzda sizin yolunuzdan gidiyor diyecek kadar ne beni nede çocuğumu biliyorsunuz. Yazdiklarimdanda bu çıkmazBu haliniz sağlıklı değil ve belli ki çocuğunuz da sizin yolunuzdan gidiyor.
Neden babayla görüşmüyor çocuğunuz?
Sağlıklı bi durum değil ama bu benim halim değil. Ortam yok diyorum ha kafa dengi olsun olmasin zorlasam cok daha doğru olacak bunu biliyorum. Çocuğumun da kaderinde yalnızlık varmi diye korkuyorum ama cocugunuzda sizin yolunuzdan gidiyor diyecek kadar ne beni nede çocuğumu biliyorsunuz. Yazdiklarimdanda bu çıkmaz
Babasının yeni eşi kiskanc cok. Çocuğumun yanında gece gündüz babasına sarilip kiskandirmaya çocuğa bagirip cagirmaya başlamış babada idare et demiş. Sebep bu. Buna çocuğum dayanamadi
Anladim ama Çocuğumun durumu oyle değilYazdığınız kadarından zaten bu çıkarımları yapıyoruz; mesela "Kimseye güvenip hayatıma almak istemiyorum, karşıma iyi biri de çıkmadı zaten, kardeşim de şöyleydi annem babam da böyleydi" diyerek yalnızlığınızı tarif edip, devamını "Çocuğum da yalnızlık yaşıyor hayatta." diyerek getirince, çocuğunuza da çeşitli hayal kırıklıkları ile kendinizi insanlardan geri çekme halinin yansıdığını, onun da bu yalnızlık, güvensizlik dinamiğine alışmakta olduğunu düşünebiliriz pekala da.
Baba konusu çok can sıkıcıymış, çocuk için yıpratıcı bir durum.
Bu dediginizde kırılacak bir sey yok zaten. Tabii ben çok zengin büyütmeyi istedim onu akraba anne baba birlikte vs ama kader kısmet. Ailede akrabada yapip one koyamıyorum. Cok idare etmeye çalıştım annemi kardeslerimi ama pskolojim kaldirmadi artik. Herkes dert anlatıp maddi manevi kullandilar ama bilerek ama istemeyerek. Bazen malesef mesafe harici alternatif birakmiyorlar insana.Kırmak istemem ama bir terapi alin kendi ve cocugunuzun iyiligi için. Cocuk gormemişki akraba ilişkisi neyi örnek alacak.
Tabiiki kimse dort dortluk değil. Ama ben kirildigimi zaten kolay kolay soyleyemem çünkü hem annem hem kardeşim acayip üste çıkar. Annem kardeşim tartisirlar. Bi biri arar beni anlatır bi biri. Ama beni en zor zamanlarimda yalniz biraktilar ve ben bunu bile soylemiyordum yıllarca yuzlerine. Maddi manevi kullanildim vsMükemmel insan yok. Herkesin ters yanları var. Biraz görmeyeceksiniz duymayacaksınız.
En yakın arkadaşım çocukluk arkadaşım. Fevri biridir. Alıngandır. Şakalarımdan hoşlanmaz. Bazen kendimi tutamazsam takılırsam ciddi tepkiler verir. Karşılıklı dikkat ediyoruz.
Büyük ablam tam anlamıyla rahattır. Dünya yansa ne gam. Derdimi dinlemez. Ararım keyfi varsa açar yoksa ulaşamam bile. Huyu böyle. Onu da öyle seviyoruz.
Annem toksik biridir. Yani kafayı temizlikle bozmjş, bizi asla beğenmeyen her şeyimize kusur bulan biridir. Ama onu da öyle sevip bağrımıza basıyoruz.
Daha sayarım da yani.
Ben mesela beş yaşındaki oğlumun oyun grubu, okulu, gittiği etkinlerden tanıştığım üç veliyle görüşüyorum. Çocuklu çocuksuz. Belli samimiyeti aşmadan yapıyoruz tabii ama arkadaşlık kurduk. Baksan incelesen hepimiz kusur buluruz.
Önemli olan havadan sudan muhabbet etmek, kusurları görmezden gelip örten biri olmak.
Derdimi çok az insana açarım genel sohbet ederim mesela ama çevremde çok değişik insanlar vardır. Hepsinin başka falsoları var ama çok iyi yanları da var.
Siz biraz esneyeceksiniz.
Aile arasında çok büyük suçlar olmadığı sürece küslük girmemeli bence. Ailenizden başlayın. İyi kötü neyse idare edin.
Öncelikle teşekkür ederim fakat yanlis anlasildim sanirim. Ben bosanmayi takan biri değilim bilakis en doğru kararimdi. Benim sorunum ve üzüldüğüm akabindeki yalniz hayatım ve bunun degismeyecegine dair umutsuzlugum. Yalnız değilim evet ama ben veya bir kadin bir insan sadece bir anne olarak mutlu olabilirmi. Hayattaki tek ihtiyacımız Olan "rol" veya mutluluk kaynagi tatmin olacagimiz duygu bu olamazki. En çok sevdigim sey anne olmuş olmak ama konumda yazdığım gibi insan evladinada ayrı üzülüyor. Bu ekstra bir yük oluyor... evladımi cok seviyorum her anne gibi Rabbim acısını eksikliğini göstermesin ama ben ona daha mutlu ve kaliteli bi hayat sunamadigim içinde cok uzgunum onu demek istiyorum. Bu arada küçükken goturmedigim Park kalmadı. Hep özel günlerini arkadaşları ile guzel şekilde kutladim arkadaşı bizde kalirdı yatiya vs. Eskiden yaşadığımız Yurtdisinda kaldı arkadasi yoksa hala irtibatlari var. Ama artık ergen ve yalnız bi hayatımız olduğunun farkında. Aileme gelince ben manen onları sileli yillar oldu kendi adima çünkü onları degistiremem dolayisi ile buna üzülüp durmak yersiz olur. Zaten insan gecmisinden ziyade gelecegine üzülürmus. Yani bugun mutlu olsam yada gelecekte mutlu olacagimi bilsem geçmişi takarmi insan.. Benim aileme kızdığim yön onların bu bencillik ve aile duygusindan yoksun olma hallerinden dolayi cocugumda yalnız bi hayat suruyor benimle birlikte diye ofkeliyim. Bu arada arkadaşlarda akraba gibi olurlar ama sonradan edinilen arkadasliklarda cok cok zor. Benim eskiden yaşadığım yerde vardi hem kucukluk arkadaşım hemde sonradan taniyip akraba gibi gördüğüm kardeş gibi gördüğüm bi arkadaş. Cocugumada bunu empoze ederdim insan arkadaslariylada akraba aile gibi olur bak biz oyleyiz diye. Ama ülke değişikliği sonra burada iki şehir değişikliği vs evden çalışmam vede tabii yapim gereği cok girisken olmamam beni ve malesef kizimida bu hayata surukledi. Allah büyük inşallah herrsey güzel ve hayırlı olur. Allah tan umut kesilmez dua etmeye çalışıyorum bende. Teşekkür ederim cevabiniz içinYalnız değilsin ki çocuğun var. Senin yerinde olsam evladımla eğlenirim kendime üzülmek yerine. Kaç yıl olmuş bosanmanin kelimesini dahi kullanmayin yıpratmayin kendinizi.
Hayat akıp giderken gününüzü güzel geçirmeye bakin .
Mesela oyun alanlarin olduğu restoranlar vs var. Alın cocuğu oyun alanına en yakın masaya oturup bakın keyfinize. Bi gözünüz cocuktayken bi gözünüz PC telefon tablet herneyse sevdiğiniz bir dizi de olsun. Kahvenizi için ardından. Sonra çocuğunuzu izleyin mutluluk zor değil ki. Cocuğunuz da oyun alanında arkadaş edinir oynar .
Bazen hersey rutine biner birseylerle kafa dağıtmak iyi geliyor.
Çocuğunuzla hafta da bir yüzmeye gidebilirsin bowlinge gidebilirsiniz. Mutlu olursanız cevreniz de çoklaşir. İnsanın verdiği enerjiye göre bile hayati şekilleniyor.
Çocuğunuzla eğleneceğiniz okadar alan varki. Geceleri mutlu olarak uyumaniza sebep olur . İnsan çocuğuyla ilgilenince gece ayrı bi mutlulukla ve içhuzuruyla uyuyor.
Hayatınıza da biri girebilir bu süreçte sadece akışa bırakın nasip kısmet neden olmasın ki.
Yalnız ,çalışan, çocuğuna bakan güçlü bir kadınsıniz dimdik ozguvenli ve başarmanın mutluluğunu yaşayın .
Bosverin eskileri onu bunu ve Ailenin nasıl ne ne yaptığını . Geçmiş gitmiş
Eğer size karşı bir kotulukleri yoksa ailenizle aranızı açmayın.Aslında utanıyorum yazmaya hem daha öncede bunu yazdim sagolsun o an bana iyi gelen yorumlar yazan arkadaşlar oldu ama inanın elimde değil, ki bazen düşünüyorum benim yerimde başka biri cok daha kötü olurdu. Şöyle ki yalniz anneyim. Çocuğum var onu çok seviyorum ama insan çocuğu içinde ayrı üzülüyor. Bazen kendimi suclu hissediyorum çünkü boşanma ihtimalimi düşünüp hic çocuk yapmasamaydim diyorum. Boşanma ile hayat bitmez hatta daha güzel günler bile gelebilir ama benim zaten annem narsist bi insan babam desen kendi hayatının keyfinin derdinde. Kizkardeslerim ilede irtibatim yok. Şimdi siz hakli olarak bi sizmi iyisiniz diyebilirsiniz. Ama şöyle ki ortanca kotulugunden ailemle görüşmüyor. Kotulugunden diyorum çünkü hic ona yapılan maddi yardimlarin değerini bilmiyor. Ona zamanında ev bile aldılar. Neler yaptilar neler. Kucugude ayrı bi şehirde ve anne babasını yılda 2 kez ziyarete eder etmez ve zatrn cok agresif sinirli biri. Yani onlarla gorusmeyince daha rahatım ama boylede hayatin hic bi anlami yok gibi sanki vaktimi dolduruyorsun gibi hissediyorum. 10 sene oldu ayrılalı. Bosanali 5 sene. Kimseye güvenip hayatıma almakta istemiyorum. Artık tabii istiyorum ama karşıma iyi biri de çıkmadı. Zaten evden çalışıyorum insan yüzü gördüğümde yok. Çocuğum da babasiyla görüşmüyor. Oda oyle yalnızlık yaşıyor hayatta. Yani isterdimki arkadaşları olsun akrabaları olsun ama yok onunda hayatı tek düze. Öyle iste aslında çözümü yok sanki ama dertlesmek istedim.![]()