Bu konuyu acacaktim ki baktim acilmisi var.
Ben de bundan dolayi kronik depresyondayim ve cok cok cok yorgunum. Kafamda sac kalmadi surekli yorgun hissediyorum sabahlari uyanamiyorum ve isime bile konsantre olamiyorum.
Ona borc ver. Sunun yazmadigi raporu yaz. Ayip olmasin diye sununla suraya git. Sunun bulasigini yika. Esyani odunc ver. Ogle yemegine gitme berikinin isini yap. Gercekten cok cok cok cok cok yoruldum ve hayat enerjim tukendi. Bir kere bile yillik iznimde oturup ense yapamadim. Bir haftasonum kendime vakit ayirarak dinlenerek gecmedi.
Ustelik kendimi iyi bir insan gibi filan da hissetmiyorum. Korkak bir tavuk gibi, sahte, yapmacik biri gibi hissediyorum. Kendime saygi duyamiyorum.
Benim bu duruma gelmeme annemle babam sebep oldu bence. Simdi de utanmadan "senin bu kadar ozguvensiz olmani anlamiyorum cocugum ne kadar soylesin boylesin azicik dik durrrrrrrr" diyen zirva zirva konusan da kendileri... Mesela bir ornek vereyim... 4. siniftayim. Okul degistirmisim, ortama uyum saglayamadigimdan notlarim hafif dusmus. Dusmus dediysem sinif birinciliginden sinif ikinciligine dusmus. Ogretmen her dersin sonunda teksir kagitlarinda alistirmalar veriyor. Ama asil odevi kitaptan veriyor ve kitaptaki odevleri kontrol ediyor. O verdigi teksir kagitlarinin bir daha sinifta bahsi gecmiyor, kontrol filan etmiyoruz, is olsun diye veriyor. Annem bir gun cantamda o kagitlari buldu unutmusum. Bir ay boyunca benimle konusmadi. Olay oldu o kagitlar evde. Bir de hizini alamadi okula gitti. Ogretmene "En buyuk kk odevlerini yapmiyor" diye sikayet etti. Ogretmen de "yok, benim bir sikayetim yok, cok iyi bir ogrenci, cok da kitap okuyor, sinifin en cok kitap okuyani" diyince daha da sinirlendi. Ne bicim ogretmenmis. Benim sorumluluk bilincim yokmus, kitap okumayla ne alakasi varmis.
Daha bunun gibi bir suru ornek... Surekli bir eksiklik hissi. Surekli elestiri. Beceriksizsin, sorumsuzsun, "anne baba ben bunu istemiyorum sunu istiyorum" dersen uyumsuzsun, huysuzsun... "Acaba bugun ne unuttum da annem bana kizacak" diye icim icimi yerdi her gun.
Ogrenciligim boyunca da, sonrasinda da bir sekilde hep evden uzakta yasadim. Simdi yuzumu gormeye hasret kaldilar. Oh olsun ikisine de. Hala daha hatalarini anlayabilmis degiller. Kac yasindasin, hala kisiligindeki kusurlar icin bizi mi sucluyorsun dediler ben bunu dile getirince, bir daha da getirmedim zaten.
Eh biz yillarca bu psikolojik siddetle bas ettik. Simdi insanlara neden hayir diyemiyoruz diye soruyoruz ya, hayir diyebilsek mucize olurdu bence.
Bu konuda kitaplar Youtube'da videolar var, bana epey yardimci oluyor.