Ben hayatlarından çıkma sinyallerini vermiştim ya olayların olduğu ilk gün. O zaman sıcağı sıcağına yazdı işte onu. Sen gittin huzur var artık diyor sözün özü.
Hiç sevmediğim bir özelliktir sürekli şiir yazar gibi konuşmak. Bu kız da öyleydi. Bir şey oluyor bir şeye kızıyorsun, kızdığını anlatıyorsun o karşında edebiyat parçalıyor ama söylediği sözlerin bir manası da olmuyor. Sadece şiirsellik adına söylenmiş gibi.
Daha evvel kavga ettiğimizde ayrılın siz deme cüretinde bulunmuştu. Önceki sayfalarda anlattım ben. O gün hiç böyle sakin kalmamış ağzıma geleni saymıştım sen kimsin diye. Cevap olarak sürekli sevda şudur, aşk uğruna yanmak, mecnun olmak, yürekten sözler dökülmesi falan böyle şeyler söylüyordu. En sonunda çıldırdım yeter ya laf salatası yapma şurada bir şey tartışıyoruz şiir yazıyorsun bana iki saattir demiştim.

Şimdi düşününce ne kaba davranmışım diyorum ama insanın sabrını taşırıyor karşındaki dalga geçer gibi sürekli öyle konuşunca. Ondan beridir ne zaman edebiyat parçalayacak olsa arkasından açıklama yapma gereği duyar sana göre boş konuşuyor olabilirim ama diye. :)