Aniden olmuyor ki :) 9 ay kosskoca hemdee.İşte bu önemli hamilelik süreci anneliğe hazırlıyor mu? Birden bire bi bebek geliyo kucağına veriyolar gibi bi hisse kapılmak endişesi var en çok da.. Ya bebek olmazsa diye de korkuyorum.Tedavisi filan derken yaş 40a yaklaşır filan..Bunları düşündükçe benim devreler yanıp duruyo
İşte bu önemli hamilelik süreci anneliğe hazırlıyor mu? Birden bire bi bebek geliyo kucağına veriyolar gibi bi hisse kapılmak endişesi var en çok da.. Ya bebek olmazsa diye de korkuyorum.Tedavisi filan derken yaş 40a yaklaşır filan..Bunları düşündükçe benim devreler yanıp duruyo
Ben bu hazır olma olayına katılmıyorum en azından kendi yaşadıklarıma bakarak. Üşengeçlik mi ta kendisi, bebek bakımı mı? Yarım saatten fazla dayanamaz. Keyif insanı mı? İşte o benim. Ve eşim bebek istediğinde hiç niyetim yoktu , 1 yıl daha geçmeli diyordum ama korunmayı bıraktım ertesi ay hamile kaldım.hamilelik sürecinde hazırlanıyor insan ama asla kucağa almadan anlaşılmaz. Zaman zaman uykusuzluk zor gelmiyor mu geliyor, her gece 2 saatte bir nasıl uyanırım korkusu sarıyor mu sarıyor. Ama sonra bir bakmışsın daha o ağlamadan,alarmın çalmadan kalkıp emzirmek istiyorsun,nefes alışını dinliyorsun, her hareketinde yatakta dikilip onu seyrediyorsun.kriz anları olmuyor mu yada olmadı mı evet oldu. Hiç uyumadığı çok ağladığı o ağladıkça benim gerildiğim, ama 10 dklık bir içini boşaltma hatta bazen ağlama( beceremiyor muyum diye) ardından şarjı fullenmiş gibi bebeğine koşma.eskiden Bugün yemek yapamadım dışarıdan söyleyelim modundaki ben, ek gıda sürecinde ah kızıma ne pişirsem diye deli divane dolanan yine ben. Bıraksan kendime bakamam derdim ama evlat olunca yaptığın hiçbir şey zor gelmiyor aksine daha neler yapabilirim moduna geçiyorsun.tam bir sorgusuz kabul süreci. İlk çocuk beni yordu 2. Yapmam diyordum ilk senelerde şimdi artık yapsam mı diyorum. Annelik gerçekten bambaşka bir şey, 4yıldır anneyim, her baktığımda içim sevgiyle doluyor. Bana böyle olacaksın deseler gülerdim ama anne olmadan anlaşılmıyor gerçekten.Ya bebekli arkadaşlarımı görünce çok hevesleniyorum.Evimde bir bebek yeni bir nefes olması beni çok heyecanlandırıyo amaa işin ağlama,bakım vs boyutunu düşününce diyorum ya beceremezsem ya sıkılırsam..ama hazır olmayı beklersem de yaşım 40ı bulur diye de düşünüyorum. Bilmiyorum belki de olmayacak bebeğim hiçbir garantim de yok bu konuda sonuçta..
Bende merak ediyorum senin düşüncelerini çünkü tam benim hamilelik sürecimi anlattın.Çoğu kadın taşlayacak ama 3.5 aylık hamileyim, daha annelik adına hiçbir şey hissetmedim, hissedemiyorum, hazır olamıyorum.
İçimde bir canlı büyüyor, ultrasonda zıpladığını oynadığını görünce aklım yerinden oynuyor 32 diş gülüyorum ama sonra bitiyor.
Tek yapabildiğim bebeğim aç kalmasın diye uyanınca bir şeyler yemeye çalışmak bir de nasıl eğitebilirim, zekasını geliştirebilirim diye araştırmalar yapmak.
Belki fıtratımda yok bilemiyorum ama uykularım kaçıyor yapamayacağım, beceremeyeceğim, gece uyandığında bebeği duyamayacağım, ona iyi bakamayacağım, hergün oflayıp puflayacağım, annem gibi olamayacağım diye.
Ben de sizin gibi fazla fazla rahatına düşkün biriyim.
Öyle günüm oluyor ki 12 saat yerimden mıh gibi kalkmadan oturuyorum.
Duygularım ise çoğu zaman alınmış durumda, gayet mantığıyla hareket eden biriyim.
Hiçbir bebeği gördüğümde içimden 'benim de olsa' diye geçirmedim.
Hep 'bakması ne kadar zordur' diye düşündüm.
Bir yandan da bana kalsaydı eğer bu seçim, hiçbir zaman hazır olmaz ve bebek sahibi olmaya çalışmazdım, vardır bunda bir hayır diye düşünüyorum.
Her gün daha var, yarın gelmeyecek eve sakin ol diyorum kendime.
Kısaca bazı kadınlar galiba hiç hazır olmuyor, hayatını biterebilecek kadar fedakar olmak, hazırlanabilecek bir şey değil.
Doğumdan sonra yine yazarım düşüncelerimi.
Kendimi sartlamak istemiyorum ama ben de böyle olacağım sanırımÇoğu kadın taşlayacak ama 3.5 aylık hamileyim, daha annelik adına hiçbir şey hissetmedim, hissedemiyorum, hazır olamıyorum.
İçimde bir canlı büyüyor, ultrasonda zıpladığını oynadığını görünce aklım yerinden oynuyor 32 diş gülüyorum ama sonra bitiyor.
Tek yapabildiğim bebeğim aç kalmasın diye uyanınca bir şeyler yemeye çalışmak bir de nasıl eğitebilirim, zekasını geliştirebilirim diye araştırmalar yapmak.
Belki fıtratımda yok bilemiyorum ama uykularım kaçıyor yapamayacağım, beceremeyeceğim, gece uyandığında bebeği duyamayacağım, ona iyi bakamayacağım, hergün oflayıp puflayacağım, annem gibi olamayacağım diye.
Ben de sizin gibi fazla fazla rahatına düşkün biriyim.
Öyle günüm oluyor ki 12 saat yerimden mıh gibi kalkmadan oturuyorum.
Duygularım ise çoğu zaman alınmış durumda, gayet mantığıyla hareket eden biriyim.
Hiçbir bebeği gördüğümde içimden 'benim de olsa' diye geçirmedim.
Hep 'bakması ne kadar zordur' diye düşündüm.
Bir yandan da bana kalsaydı eğer bu seçim, hiçbir zaman hazır olmaz ve bebek sahibi olmaya çalışmazdım, vardır bunda bir hayır diye düşünüyorum.
Her gün daha var, yarın gelmeyecek eve sakin ol diyorum kendime.
Kısaca bazı kadınlar galiba hiç hazır olmuyor, hayatını biterebilecek kadar fedakar olmak, hazırlanabilecek bir şey değil.
Doğumdan sonra yine yazarım düşüncelerimi.
tabıkıde hazır olmanız lazım aynı yastayız ve kısmetse 3 ay sonra bebışımı elıme alacagım ama ben her acıdan maddı manevı hazırım, tabıkıde esımde hazır....Sevgili kk üyeleri ben 31 yaşında 2,5 yıllık evli bir kadınım. Bebek düşünüyorum ama buna hazır mıyım,değil miyim henüz kestiremedim.Acaba yaşımın getirdiği toplumsal rolden ötürü mü istiyorum ya da artık annelik duygusu mu ağır basıyo bir türlü işin içinden çıkamıyorum. İkilemde kalmamin nedeni ise; ben oldukça rahatına düşkün,üşengeç biriyim ve zora pek gelemem.. Biliyorum bunlar hiç de iyi şeyler değil ama degisemiyorum. Çocuk, ömür boyu büyük bir sorumluluk bunu taşıyabilmek için illaki hazır mı olmak gerekiyor?
Çocuk sevgi ve isteğim var ama işte sıkılır mıyım,bunalir mıyım,ofla pofla bakar mıyım çocuğa diye endişe ediyorum ve bu durum beni bunalıma sokarsa diye düşünüp duruyorum.Mutlaka iyi düşünüp öyle karar verin,üşengeçliğim geçer tahammül ederim balarım ederim diye çoçuğu ziyan etmeyin.bir çok insan doğurup doğurup sokağa atıyo yada atmasada ilgilenmiyor sevmiyor v.s ,siz böyle yaparsınız demiyorum ama gerçekten çocuk sevginiz ve isteğiniz varsa yapın,çocuk yapmış olmak için çocuk yapılmaz.
Hazır olmalısın,ben de 2 yıllık evliyim yaşım senden de büyük.Hiç annelik hissi yok bende.O yüzden yapma taraftarı değilim.Ödüm kopuyor hatta.Herkes çocuk sahibi oluyor ama psikolojisi vs tam anlamıyla hazır olmayan anneler elinde büyüyor,sonra gelsin sorunlar vs.Sevgili kk üyeleri ben 31 yaşında 2,5 yıllık evli bir kadınım. Bebek düşünüyorum ama buna hazır mıyım,değil miyim henüz kestiremedim.Acaba yaşımın getirdiği toplumsal rolden ötürü mü istiyorum ya da artık annelik duygusu mu ağır basıyo bir türlü işin içinden çıkamıyorum. İkilemde kalmamin nedeni ise; ben oldukça rahatına düşkün,üşengeç biriyim ve zora pek gelemem.. Biliyorum bunlar hiç de iyi şeyler değil ama degisemiyorum. Çocuk, ömür boyu büyük bir sorumluluk bunu taşıyabilmek için illaki hazır mı olmak gerekiyor?
O kendine baktirir. Merak etmeÜsengeclikten çocuğa bakamam diye korkuyorum yaaa
Yaşınız kaç bilmiyorum ama ne olursa olsun Bana kalırsa biraz daha bekleyin.Çocuk sevgi ve isteğim var ama işte sıkılır mıyım,bunalir mıyım,ofla pofla bakar mıyım çocuğa diye endişe ediyorum ve bu durum beni bunalıma sokarsa diye düşünüp duruyorum.
Evet işte kilit nokta burası çocuğa endeksli oluyo hayat..En basit örnek bir misafirliğe bile çocuğun durumuna göre gidiliyo,herşey çocuğa göre planlaniyo hep... Kendi hayatını unutuyosun yani kendine ait bir hayatın olmuyo çocuktan sonra... Of ya ne zor şey annelik..Ben burada okuduğum onca bahaneden sonra iyice kopuyorum çocuk fikrinden.Şöyle ki;
evladım olmasa boşanırdım,dayak yediği eşi için yazıyor bunu
çocuğum olmasaydı kendime bakardım ama çocuğa nasıl para yetiştiricem,aldattığı eşinden boşanmamak için
çocuğum var kime bırakayım,maddi durumu zor bakıcı sıkıntısı,
çocuğu kime bırakayım,eşi gezmeye gidelim diyor ,kadın çocuğu bırakamadığı için adamı tersliyor
eşim çocuktan sonra beni beğenmiyor,aldatıyor,fiziksel olarak kötü görünüm
çocuk olmasa evlenirdim,yıllardır yalnız ama çocuk istemez diye evlenemiyor tekrar
Liste uzayıp gider
Hani bunalıma girenler filan oluyo ya bebekten sonra öyle olurum diye korkuyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?