• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hazmedemiyorum

inekobasi

Guru
Kayıtlı Üye
3 Nisan 2011
3.996
12.966
408
İstanbul
Merhabalar zayıf güçsüz bir kız bir çocuğu gibiyim.. annem için öncelikli olan önemli olan biz değildik teyzemdi teyzemin kızı idi. Babamı sevmediği için bizi de içten içe benimseyemiyordu diye düşünüyorum. Dedem annemi maddi durumu iyi, dayılarıma da iş kurar diye evlendirmiş babamla. Sonra biz para kazanmaya başlayınca teyzemle ile sorunlar yaşamaya başlayınca bizi benimsedi nedense. O zaman bacısından daha önemli olduk annem için. Teyzem rahatça benim kızımla kendi kızlarını bir etme diyebilirdi. Çünkü bir değildik çünkü onun kızı kıymetli idi biz değildik. Anası kıymet vermeyene el kıymet verir mi? Annem evlat nedir bilmiyor muydu? Aa yok ama biliyordu tabi ki erkek kardeşim hariç o hep onun için farklı idi. Alınan bisküvileri biz yiyemezdik erkek kardeşimindi onlar. Bize bisiklet alınır mı haşa ama oğlana alınır. hep o kollandı korundu ama her zaman olduğu gibi hikaye yine değişmedi korunan kollanan her seferinde hak yedi terbiyesizlik yaptı hep arkası toplandı. Biz yine toparlayan rolünde.. kendime de kızıyorum niye topladık diye annem anneliğini kullandığı için. Hakkımı helal etmem siz de evlat büyütüyorsunuz dediği için. Belki de evlatlarınızdan bulun diye beddua etmesin diye. ayrımcılık yapmasa hiçbirimizi ayırmasa yine affedebilirdim annemi içimde, annelik yapmayı bilmiyor cahil kadın derdim. Bu duygularımı halının altına süpürüyorum hep. terapi de aldım 6-7 seans bol salyalı sümüklü ama bir faydasını görmedim diye bıraktım terapist değiştirmeliyim eylülden sonra yine terapiye başlayacağım
Bu sabah ben çok fedakar anneyim senin için fedakarlık yaptım sizinle tatile geldim de sen çocuğu bana bıraktın denize girebildin deyince ben de devreler yandı. Fedakarlık olarak söyleyebildiği durum bu. Oğluna ev almak, bedelli yaptırmak (biz ev alsın diye annemize altınlarımızı verirken) onun oğlunun kredi borcunu ödemesi fedakarlık değil. Benim onun sayesinde 15-20 dakika denize girebilmem fedakarlık.. bütün halı altına süpürdüklerim ortaya döküldü. Sen oğluna ev aldın fedakarlık olan bu şimdi de onu evlendireceksin ( biz evlenirken hiçbir maddi katkısı olmadı o kadar kendi işimizi kendimiz hallettik ki kız evlatlar olarak böyle bir beklentimiz de olmadı olamadı) fedakarlık yaptığın ben değil oğlun deyip kapatıyorum hadi bay bay dedim ve kapattım telefonu. Telefonu kapattığım için yine ben suçlu tabi ki. Kapatmasam çok ağır konuşabilirdim oysa.
Ardından ağlama krizleri ve bu saate kadar kendime gelememem.. çocuğumla ilgilenemedim doğru düzgün kafam allak bullak. Ama anneme bir şey olduğu yok o yine kuranını okumuş cuma gününe katılmış. Ben sabahtan beri düşünmekten delireceğim.
Aramayacağım diyorum ki aramıyorum da biliyor da aramayacağımı umru mu bence değildir. Sonra bir sebepten o arıyor. Ben yine vebalden korkup devam ediyorum iletişime.
Ben nasıl aşacağım bu durumu annemin adaletsizliğini halı altına süpürmeden kendi içimde nasıl sindireceğim. En ufak bir konuşmada yüzeye çıkmasına nasıl engel olabileceğim nasıl sindirebileceğim bunu başarmanın yolu yöntemi nedir lütfen bana yardım edin..
 
Son düzenleme:
Anneni olduğu gibi kabul et. Gönül bağı kurmayı, dertleşmeyi sohbet etmeyi bekleme. Görevlerini yap, az görüş yeter. Bu yaştan sonra bir şeyleri anlaması mümkün değil sonuçta. O kadar biliyor, öyle biri, evlendirirken annesinin fikir almadığı kadının duygu dünyası bundan geniş olamaz, kimbilir ne gördü ne görmedi çocukluğunda de. Onun varlığını gönlüne yük etme.
 
Geçmiş defterleri kimseyle açmıyorum artık. Genelde verdikleri cevap aynı oluyor çünkü
"Benim niyetim o değildi."
"Farkında değilim, olsam demezdim/yapmazdım"
"Hiç hatırlamıyorum" vs vs

Sorumluluk almayacaklarını kabullendim.

Kötü bir anne babaya sahibim. Kişisel gelişimini tamamlamamış iki insan maalesef evlenmiş ve maalesef çocuk sahibi olmuş.
Onlara, yaptıklarına bakıyorum ve nasıl bir insan olmamalıyım diye bunun çıkarımını yapıyorum. Hayatımda duyduğum en güzel iltifatlardan biri "çok düzgün bir insansın, hiç alakan yok" cümlesidir.

Siz de böyle yapacaksınız, başka çareniz yok, anlamalarını beklerken sinir sahibi olursunuz.
 
Ben anne baba olayında vebal mevzusuna inanmıyorum . Malesef toplumda anne baba Allahmis naparsa yapsin tamam evet dememiz gerekiyormuş gibi bir algı var . Öyle olsaydı bizim Allahımiz onlar olurdu, demekki Allah da bizi onların eline mutlak itaat diye bırakmamış . İçinizden gelmiyorsa ayarlarınızı bozuyorsa telefonlarını açmayın. İçimizde öyle bir mekanizma var ki sevmeye programlanmis sevemeyince kusuru kendimizde arıyoruz halbuki kendisini sevdiremeyen onlar . Bunu kendi bilincinize hep hatırlatın ben gerektiğinde öyle yapıyorum. EMDR aldınız mı bu mevzuyla ilgili ?
 
Merhabalar zayıf güçsüz bir kız bir çocuğu gibiyim.. annem için öncelikli olan önemli olan biz değildik teyzemdi teyzemin kızı idi. Babamı sevmediği için bizi de içten içe benimseyemiyordu diye düşünüyorum. Dedem annemi maddi durumu iyi, dayılarıma da iş kurar diye evlendirmiş babamla. Sonra biz para kazanmaya başlayınca teyzemle ile sorunlar yaşamaya başlayınca bizi benimsedi nedense. O zaman bacısından daha önemli olduk annem için. Teyzem rahatça benim kızımla kendi kızlarını bir etme diyebilirdi. Çünkü bir değildik çünkü onun kızı kıymetli idi biz değildik. Anası kıymet vermeyene el kıymet verir mi? Annem evlat nedir bilmiyor muydu? Aa yok ama biliyordu tabi ki erkek kardeşim hariç o hep onun için farklı idi. Alınan bisküvileri biz yiyemezdik erkek kardeşimindi onlar. Bize bisiklet alınır mı haşa ama oğlana alınır. hep o kollandı korundu ama her zaman olduğu gibi hikaye yine değişmedi korunan kollanan her seferinde hak yedi terbiyesizlik yaptı hep arkası toplandı. Biz yine toparlayan rolünde.. kendime de kızıyorum niye topladık diye annem anneliğini kullandığı için. Hakkımı helal etmem siz de evlat büyütüyorsunuz dediği için. Belki de evlatlarınızdan bulun diye beddua etmesin diye. ayrımcılık yapmasa hiçbirimizi ayırmasa yine affedebilirdim annemi içimde, annelik yapmayı bilmiyor cahil kadın derdim. Bu duygularımı halının altına süpürüyorum hep. terapi de aldım 6-7 seans bol salyalı sümüklü ama bir faydasını görmedim diye bıraktım terapist değiştirmeliyim eylülden sonra yine terapiye başlayacağım
Bu sabah ben çok fedakar anneyim senin için fedakarlık yaptım sizinle tatile geldim de sen çocuğu bana bıraktın denize girebildin deyince ben de devreler yandı. Fedakarlık olarak söyleyebildiği durum bu. Oğluna ev almak, bedelli yaptırmak (biz ev alsın diye annemize altınlarımızı verirken) onun oğlunun kredi borcunu ödemesi fedakarlık değil. Benim onun sayesinde 15-20 dakika denize girebilmem fedakarlık.. bütün halı altına süpürdüklerim ortaya döküldü. Sen oğluna ev aldın fedakarlık olan bu şimdi de onu evlendireceksin ( biz evlenirken hiçbir maddi katkısı olmadı o kadar kendi işimizi kendimiz hallettik ki kız evlatlar olarak böyle bir beklentimiz de olmadı olamadı) fedakarlık yaptığın ben değil oğlun deyip kapatıyorum hadi bay bay dedim ve kapattım telefonu. Telefonu kapattığım için yine ben suçlu tabi ki. Kapatmasam çok ağır konuşabilirdim oysa.
Ardından ağlama krizleri ve bu saate kadar kendime gelememem.. çocuğumla ilgilenemedim doğru düzgün kafam allak bullak. Ama anneme bir şey olduğu yok o yine kuranını okumuş cuma gününe katılmış. Ben sabahtan beri düşünmekten delireceğim.
Aramayacağım diyorum ki aramıyorum da biliyor da aramayacağımı umru mu bence değildir. Sonra bir sebepten o arıyor. Ben yine vebalden korkup devam ediyorum iletişime.
Ben nasıl aşacağım bu durumu annemin adaletsizliğini halı altına süpürmeden kendi içimde nasıl sindireceğim. En ufak bir konuşmada yüzeye çıkmasına nasıl engel olabileceğim nasıl sindirebileceğim bunu başarmanın yolu yöntemi nedir lütfen bana yardım edin..
Anneniz böyle bi kadın asla değişmeyecek bunu kabul edin.Madem size bu kadar zarar veriyor tüm iletişimi keseceksiniz.Sırf anneniz diye bu sürecin devam etmesini mi istiyorsunuz? Siz de artık annesiniz bu saatten sonra kendi yuvanızı eşinizi çocuğunuzu düşünün.yok ben iletişimsiz yapamam derseniz nasılsın iyi misin diyip hemen telefonu kapatmak.O size adaletsiz davranmış kusura bakmasın siz ona hak ettiği değeri vereceksiniz.Bugüne kadar verici taraf hep siz olmuşsunuz hep annedir diye her dediğine susmuşsunuz kabullenmişniz.Artık herkese hak ettiği kadar değer verin.Kendi yolunuza bakın.Terapistinize devam edin .
 
Durumumuz tam olarak aynı . Annem kardeşleri ailesi için Herseyi yapar . Biz üç kız kardeşiz kardeşler arasında yarım pek olmaz ama ailesine düşkünlüğü bizi ikinci plana atışı hep içimizde yaradır . Babam ise yaramaz bir adamdı zaten ayrılır , teyze tarafim maddi yardımda bulundukça annem bizi kul kole etti. Sürekli bir vicdan halindeyiz . Halbuki bizim hiç suçumuz yoktu Aanemin duaları hep Allah önce kardeşlerime versin sonra biz gelirdik . Neyse çok uzatamamaykm ama bu konuyu okumak beni üzdü . 40 yaşındayım hala teyzemlere karşı bisey diyemem hakkikmi savunamam çünkü annem onlar gözümüzde ilahlaştırdı . Ben güneydoğudayım ailem Ege de . Sırf oraya giderim de ondan destek isterim , ailesine yardım edemez annesine bakamaz diye çocukları büyüt öyle gel buralar zor diyor . Geçen sene tayin döneminde anne ilk zamanlar destek olur musun dedim ki çocuklarım okula gidiyor hayır hasta annem var dedi .


Konunuza çok yazdım kusura bakmayın ben çözümü çocuklarıma daha çok yaklaşmakta buldum , kendi yaralarımı öyle sardım .
 
Ben anne baba olayında vebal mevzusuna inanmıyorum . Malesef toplumda anne baba Allahmis naparsa yapsin tamam evet dememiz gerekiyormuş gibi bir algı var . Öyle olsaydı bizim Allahımiz onlar olurdu, demekki Allah da bizi onların eline mutlak itaat diye bırakmamış . İçinizden gelmiyorsa ayarlarınızı bozuyorsa telefonlarını açmayın. İçimizde öyle bir mekanizma var ki sevmeye programlanmis sevemeyince kusuru kendimizde arıyoruz halbuki kendisini sevdiremeyen onlar . Bunu kendi bilincinize hep hatırlatın ben gerektiğinde öyle yapıyorum. EMDR aldınız mı bu mevzuyla ilgili ?
Yok sadece 6-7 saat iyi bir akademik geçmişi olan bir psikoloğa gittim ben anlattım o dinledi sonra ağladım. Giderken siz bunu bir düşünün dedi. O kadar. Pdr ci arkadaşımın tavsiyesi ile gitmiştim ama pek faydali olmadı maalesef emdr almadım
 
Yok sadece 6-7 saat iyi bir akademik geçmişi olan bir psikoloğa gittim ben anlattım o dinledi sonra ağladım. Giderken siz bunu bir düşünün dedi. O kadar. Pdr ci arkadaşımın tavsiyesi ile gitmiştim ama pek faydali olmadı maalesef emdr almadım
Mutlaka öneririm böyle öfke patlamalı krizli şeylere birebir .
 
Kendi kendinin vebalini almaktan korkmuyorsun ama?
Oğlu telefonu yüzüne kapatsa bak bakayım o bugün yaptıklarının herhangi birini yapabiliyor mu yoksa üzüntüden hastanelik mi oluyor ama sen umurunda değilsin. Kendine değer ver, bir şey olmaz ne vebali ne hakkı yaşattıklarına saysın. Sen kendine odaklan sana kim ne kadar değer veriyorsa sen ona o kadar değer ver
 
Babamı sevmediği için bizi de içten içe benimseyemiyordu diye düşünüyorum.

Aa yok ama biliyordu tabi ki erkek kardeşim hariç o hep onun için farklı idi.

Bu sabah ben çok fedakar anneyim senin için fedakarlık yaptım sizinle tatile geldim de sen çocuğu bana bıraktın denize girebildin deyince ben de devreler yandı.
Annenizin yaptığı babanızı sevmemesinden değil, erkek evlat seviciliğinden.
Evlat ayrımı yapanlar evlatlarını nasıl sevgi eksikliğiyle büyüttüğünün farkında bile değil ve maalesef bizde ne hikmetse anneler hep çok kutsal, bu yüzden de anneler olsun toplum olsun direkt evladı yargılıyor, evladın vicdanına oynuyor, ya peki bile isteye doğurduğu çocuklar arasında ayrım yapan ebeveynlerin vicdanı ne olacak?

Karşılık beklemeden, zorunluluk, sorumluluk, görev gibi görmeden gönüllü yapılana fedakarlık deniyor, altı üstü bir kere 15 dakika çocuğa bakıp bunu yüze vurunca fedakar olmuyorsunuz, kaldı ki anne babaların ne fedakarlıklar yaptım, ay senin için neler çektim gibi cümlelerle fedakarlık diye adlandırdıklarını dillendirmeleri de garip, kimse evladı için kendinden geçmesin ama isteyerek yaptığı şeyleri de göze sokmasın.


Maddi şeylerden ziyade sizin yaşadığınız anne sevgisi şefkatinin eksikliği, duygusal eksiklik yaşayınca ister istemez maddi eksiklikler de gözünüze batıyor zira her ikisinden de yoksun bırakılmışsınız.

Anneniz dahi olsa vicdan yapmamayı öğrenmekle başlamalısınız, geçmişi de annenizi de değiştiremezsiniz, konuşsanız da kavga da etseniz asla hatalarını kabul ettiremezsiniz, o yüzden çocukluk yaralarınızı kendinizi severek, yaşadıklarınızın sizin suçunuz olmadığını kendinize tekrar ederek sarmaya çalışın.

Gerekmedikçe annenizle iletişimde olmayın, o aradığında direkt konuya girmesini söyleyin, sorduğu soruya cevap verip kapatın.
 
neyin vebalinden korkuyorsun, o senin vebalinden korksun
ayrica kadini tatile götürmüşsünüz de bir yazlik havasi almis, eminim kendi de ferahlamistir temiz hava yazlik modu falan. cok bir fedakarlik degil ki bu.
millet cocugunun gözünün icine bakiyor gezmeye beni de götürsünler diye.
valla su erkek kayiran kadinlardan nefret ediyorum. benim annem de evlat ayrimina cok ugramis. ama yine de laf soyletmez erkek kardesine, ben laf edince benimle kavga eder.
ananem de ayni sekilde. cok cekti oglundan, malini mülkünü önüne serdi kadını bir sokak öteye hastaneye götürmekten aciz bir evladi var. sorsan yakinir ama "onda karakter ne arar" dedim diye bana bozuldu.
yine altin büllüklü boş beleş erkekleri cok kıymetli.
sen de bırak yardim yapmayi. durumu var ki ogluna akitiyor ne veriyorsun?
bu ezilen kizlarda da bu var heralde. artik ailelerinden ayrılsalar - yuvalarini kursalar bile ezilmek bagimlikik yapiyor kapi aciyorlar ailelerine yardim edip edip baska konularda yeniden ezilmek icin.
yapacağın en iyi sey oz torununa bir saat bakmasinin lafini bile eden annenle arana mesafe koymak.
zor ama bu isin baska caresi yok.
 
neyin vebalinden korkuyorsun, o senin vebalinden korksun
ayrica kadini tatile götürmüşsünüz de bir yazlik havasi almis, eminim kendi de ferahlamistir temiz hava yazlik modu falan. cok bir fedakarlik degil ki bu.
millet cocugunun gözünün icine bakiyor gezmeye beni de götürsünler diye.
valla su erkek kayiran kadinlardan nefret ediyorum. benim annem de evlat ayrimina cok ugramis. ama yine de laf soyletmez erkek kardesine, ben laf edince benimle kavga eder.
ananem de ayni sekilde. cok cekti oglundan, malini mülkünü önüne serdi kadını bir sokak öteye hastaneye götürmekten aciz bir evladi var. sorsan yakinir ama "onda karakter ne arar" dedim diye bana bozuldu.
yine altin büllüklü boş beleş erkekleri cok kıymetli.
sen de bırak yardim yapmayi. durumu var ki ogluna akitiyor ne veriyorsun?
bu ezilen kizlarda da bu var heralde. artik ailelerinden ayrılsalar - yuvalarini kursalar bile ezilmek bagimlikik yapiyor kapi aciyorlar ailelerine yardim edip edip baska konularda yeniden ezilmek icin.
yapacağın en iyi sey oz torununa bir saat bakmasinin lafini bile eden annenle arana mesafe koymak.
zor ama bu isin baska caresi yok.
Erkekleri düzgün yetiştirmediklerinden zaten toplumun başına çoğu bela oluyorlar. Kral zannediyorlar kendilerini. Sebebi çoğu zaman kendi anneleri. O anneler , kendi elleriyle kendi canavarlarını yaratıyorlar adeta. Bu erkekler de sevgili , eş , kızkardeş kim varsa artık, onların başına bela oluyorlar
 
Erkekleri düzgün yetiştirmediklerinden zaten toplumun başına çoğu bela oluyorlar. Kral zannediyorlar kendilerini. Sebebi çoğu zaman kendi anneleri. O anneler , kendi elleriyle kendi canavarlarını yaratıyorlar adeta. Bu erkekler de sevgili , eş , kızkardeş kim varsa artık, onların başına bela oluyorlar
kesinlikle. benim annemin erkek kardesi mesela boş, beleş, borc yaptirip ailesine ödeten, ailesine bakmayan, karısını aldatan, bir kimsenin yarali parmagina işemeyen bir adam.
baksan kendi kendine bir b.k olamamis, bir is kuramamis, mülk edinememis, baba parasi olmasa bir hiç. ama kendine nasil baktığını görsen dev aynasindan. babasinin aslani, anasinin paşası olmasindan kaynakli sacma bir ozbenlik algisi var adamda. kendisini cok akilli, cok zeki, harika birisi zannediyor. sanki insanlar hep ona vermelilermis, hep onu tolere etmelilermis gibi bir ego
ego var, ozguven var ama içi bos
aslinda ailelerin yaptiklari haksizlik sadece kizlarina degil. böyle altin büllüklü cocuklarina da haksizlik yapiyorlar, onlarin da boş beles insan olmasina neden oluyorlar
 
kesinlikle. benim annemin erkek kardesi mesela boş, beleş, borc yaptirip ailesine ödeten, ailesine bakmayan, karısını aldatan, bir kimsenin yarali parmagina işemeyen bir adam.
baksan kendi kendine bir b.k olamamis, bir is kuramamis, mülk edinememis, baba parasi olmasa bir hiç. ama kendine nasil baktığını görsen dev aynasindan. babasinin aslani, anasinin paşası olmasindan kaynakli sacma bir ozbenlik algisi var adamda. kendisini cok akilli, cok zeki, harika birisi zannediyor. sanki insanlar hep ona vermelilermis, hep onu tolere etmelilermis gibi bir ego
ego var, ozguven var ama içi bos
aslinda ailelerin yaptiklari haksizlik sadece kizlarina degil. böyle altin büllüklü cocuklarina da haksizlik yapiyorlar, onlarin da boş beles insan olmasina neden oluyorlar
Annem varlıklı babasından ayırım gördü , ben kendi babamdan gördüm . Kızım da kendi babasından gördü. Ondandır evladımın çok başarılı , kimseye eyvallahı olmayacak bir işe ve gelire sahip olması için bu denli çabam. Burada bilmeden yorum yapan üyeler vazgeçin artık. Ezen değil ezilen hep kız çocukları. Erkeklere malları satarken kredileri çekerken birikimlerini dökerken adeta koşturan o babalar var ya sıra kıza gelince kıyamıyorlar? 3 kuruşları bir değerli oluyor ki😡Annesi ya da kendisi güçlü kız çocukları bir şekilde kendini kurtarıyor, diğerlerine ise yazık oluyor. Durum bu. Çoğu kadın yaşıyor bunu bu ülkede uzun yıllardır.
 
Back
X