Hem çalışmak hem anne olmak..

ars23 .!.:

Belki bazı kadınlar için bu attığım başlık bi dert olarak gözükmeyebilir. Ama benim için bazen içimi burkan bi durum. Yavrumu gün boyunca öyle özlüyorumki... 2,5 yaşında henüz. Anneannesi bakıyo. Gözüm arkada değil ama onu gün boyu çok özlüyorum. Bilmiyorum hangisi daha iyi kadın için.. Ev hanımı olmakmı yoksa çalışan kadınmı. Bazen ev hanımlarına öyle özeniyorumki. Çocuklarının yanındalar diye.. Zaman konusunda özgürler diye.Çünkü çalışan kadının hele günde 8 saat çalışıyosa zaman özgürlüğü olmuyo. Hep bi koşturmaca.. Ailesine kendisine çevresine yeteri kadar vakit ayıramaması.. Herşeyde yarım olmak... Yarım eş, yarım ev hanımı, yarım anne... Sizce hangi kadın daha şanslı??? Çalışan kadınmı ev kadınlarımı??

Genişletmek için tıkla...

Canım ben de aynı şeylerden sıkıntılıyım.Benim çocuğum da 2,5 yaşında. Ben de çok özlüyorum, o da beni çok özlüyor özellikle bugünlerde. Hep sarılıp sarılıp duruyor akşamları ((
Ben de gel-gitler yaşıyorum bazen ama hayatın ne getireceği hiç belli olmaz !
Bir de o kadar okumuşuz etmişiz. Eminim evde oturduğumda da kabus gibi bir hayatım olacak ve çocuğuma da faydam olmayacak.
Belki eşimin hayata bakış açısı farklı olsaydı başka şeyler düşünebilirdim. Örneğin en azından ilkokula gidinceye kadar çalışmamak gibi vs. ama yine de o zaman da o saatten sonra çalışamayız bir çok iş konumlarını kaçırırız. Ben 1,5 yaşına getirinceye kadar çalışmadım ama mecburen başladım. Bundan sonra da çalışmama gibi bir lüksüm yok malesef Güvenmiyorum hayata, kendi ayaklarımın üzerinde durmak zorundayım.
AKşamları , haftasonları işte oyunlar oynuyoruz doymaya çalışıyoruz birbirimize, elimden gelen bu.

1.5 yaşında bir kızım var her sabah onu bırakırken içim cız ediyor bakım konusunda gözüm arkada değil babaannesi bakıyor ama 7:30 da evden çıkıyorum akşam 19:00 eve geliyorum ayda 3 tane nöbetim oluyor o zamanlar gece 01:00 de geliyorum herşeyim yarım her fırsatta kızımla oynuyorum onunla ilgileniyorum o zaman eşim kıskanıyor yarım ev hanımı yarım eş yarım annem oluyorum çalışan bir bayan olunca herşey yarım kalıyor ben çok özeniyorum ev hanımlarına sürekli çocuklarıyla ilgileniyorlar evleri tertemiz oluyor kızım hasta bile olsa dr ben götüremiyorum babaanne ve dede götürüyor çok üzülüyorum ama tek maaşla geçinemiyeceğizmiz için çalışıyorum imkanım olsa kesinlikle çalışmam

Devlet ücretsiz izni 1 yıldan 2 yıla çıkardı yeni torba yasada. Ama ne yazıkki yetmiyo en azından 3 yıl anne ve bebek birbirinden ayrılmamalı diye düşünüyorum. Bizim maddi durumumuz iyi. Aslında çalışmak zorunda değilim. Ama hem devlet işi olunca hemde koca eline bakmanın zorluğunu ücretsiz izinli olduğum dönemlerde yaşamış bi kadın olarak açıkçası işimden vazgeçmeyi gözüm kesmiyo. Tek başa çıkamadığım duygu oğluma karşı duyduğum özlem ve vicdan azabı. Ona yetememek beni kahrediyo...

Bazen ev hanımlarına inanın bende çok özeniyorum. Çalışan kadın çok eziliyo. Hem psikolojik olarak hemde fiziksel

kızlar ev hanımlarıda bize çok özeniyor...
kim istemez ki yavrusunu kendisi büyütmek.kendimizi ne kadar avutmaya çalışsakta acı gerçek bizlerden mahrum büyüyolar
imkanım olsa 1 sn çalışmam.çok yoruluyorum evim,işim,kızım,eşim ve misafir hiç birisinide tam yapamıyorum herşey eksik.
herşeyi geçtim canım kızımı mutlu etsem bana yeter.

Hem çalışıyorum, hemde anneyim.

Kızım 4,5 aylıkken işime geri döndüm. Şimdi yavrum 4,5 yaşında, kızıma 3,5 yaşına kadar anannesi baktı, bakan kişi ile aynı dili konuşmak çok önemli (tek elden büyümüş gibi oldu kızım) hiçbir zaman gözüm arkada kalmadı.

1 senedir de anaokuluna gidiyor. Ama yaz tatillerinde, şubat tatilinde yine anannesi bakıyor.

Ben işe gelirken kızımın 1 kere arkamdan ağladığını bilmem, çünkü kızıma güzelce anlattım, ben işe gitmek zorundayım demedim, ben işe gideceğim kızım, işe gitmeyi çok seviyorum sende ananneye/okula, gideceksin, herkesin bir görevi ve herkesin bir işi var, senin işinde okula gidip güzel arkadaşlar edinmek, ders yapmak, aktivite yapmak vs. gibi. Eminim sende okulunu çok seveceksin dedim.

Bence önemli olan 24 saat çocuğunda yanyana olmak değil, çocuğunla güzel vakit geçirmek. Ben iş harici özel ihtiyaçlarım içinde olsa bir kere kızımı annemde bırakıp gitmedim, kızım işten çıkıp direk yanına gideceğimi bilir, o konuda bana güvendiği için sorun yaşamıyoruz. İş harici kalan bütün zamanımı kızım ne isterse, nasıl isterse o şekilde değerlendiriyoruz.

Birde ben kızımı iş yerime getirdim. İş yerimi gösterdim, arkadaşlarımla tanıştırdım, ne iş yaptığımı, ortamımı anlattım. Doğal olarak kızımın içi de rahat etti.

Bende hemşire emeklisi bir annenin kızıyım, hiç bir zaman annem çalıştığı için pişmanlık duymadım.

Biraz karışık oldu ama, ben çalışan annelerin daha şanslı olduğunu düşünenlerdenim. Sonuçta okula başladıkları zaman (mesela benim kızım 3,5 yaşında başladı) onlarında kendilerine ait farklı bir dünyası oluyor, sorumlulukları, arkadaşları gibi.

Bence siz ev hanımlarından da daha tam bir annesiniz. Hem bebeğinize bakıyorsunuz hemde onun geleceği için büyük fedakarlıklar gösterip çalışıyorsunuz. Benim şan çocuğum yok fakat çocuğum olduğunda onunla 24 saat dipdibe olmak yerine, ona çok daha iyi bir gelecek sunmak için çalışmaya geri döneceğim elbette.

önemli olan çocukla sabahtan akşama kadar dip dibe olmak değil
ona kaliteli zaman ayırmaktır
evde olup da sabahtan akşama kadar siz işle uğraşıp çocuklar da tv başında çizgi filmle büyüyorsa o zaman evde olmanın bir anlamı yokki.
çalışan anne çocuğuyla daha kaliteli zaman geçirmeye çalışıyor buna gayret ediyor
daha fazla önem vermeye çalışıyor bence
normal yaşamda da böyledir bu
sürekli yanınıza olan kişiye özel özen göstermezsiniz
ama az yanınızda olana özel ilgi gösterirsiniz
işte mesele tamamen bu
o yüzden eğer kaliteli zaman ayırıyorsanız hiç üzülmeyin
önemli olan bu çünkü

Çalışan bir anneyim ben de .. 1 senedir çalışıyorum..evleneli neredeyse 7 sene olacak :))

Kızım 3,5 yaşına gelene kadar kendim büyüttüm (Şuan 4.5 yaşında) bakacak pek kimsemiz olmadığından da mecbur kaldım bi nevi..

Çalışan anne olmak hoşuma gidiyor kızım kreş de çok mutlu ev hanımı olsam da gönderirdim muhakkak ve farkına vardım ki ben de çalışmaktan mutluyum..Elimde bir işim bir maaşım var istediğim gibi harcayabildiğim birikim yapabildiğim..

Ayaklarımın üzerinde durmaktan kızım için faydalı olabilmekten son derecede mutluyum..! Çalışmasa idim universite okumamın sadece diplomalı ev hanımı olmaktan öte gitmeyeceğini düşünüp dururdum..Ama artık öyle değil aldığım diplomanın hakkını vererek gidip geliyorum işime

Bunu evladımın yıl sonu musaremesinde daha bir iyi anladım..Onu orada görmekten gurur duydum ve ne kadar doğru bir tercih yaptıgımın birkere daha farkına vardım.

Çalışan anne olmaktan kesinlikle yüksünmüyorum evime de yetebiliyorum, evladıma da eşime de.

İnanın bana kendi kazandığınız parayı harcayabilmek gerçekten büyük bir zevk..Kızımın kreş masrafları yüklü olsada bu durumdan yine de memmunum..

ben de daha önce çalıştım ama hamilelikle bıraktım.
oğlumla dipdibeyim ama ona her zaman özel davranıyorum.yanı öyle bir köşeye atmıyorum.sabah kalkıyoruz ona bir çocuk havuzu hazırladım balkona,komşunun oğlunu da çağırıp onların öğlene kadar havuz keyfi yapmasını sağlıyorum.evime çocukları topluyorum,çünkü öyle daha çok eğleniyor.
öğlen yatırıp öğleden sonra yemeği yiyip hooop parka 2-3 saatini parkta geçirmesini sağlıyorum hava soğuksa avmnin parkına götürüyorum.ama illa çıkıyoruz hergün.evde de ben ya da babası oynatıyoruz.2 yaşında henüz.çalışsam bunları yapabilir miydim tabiki hayır.akşam yarım saat ilgi,hafta sonu 2 saat ilgi (çünkü ev işleri olacak).

çalışmadığıma pişman değilim.tabi bu arada ev aldık mesela kredi ödüyoruz.bir yandan birikim ve yatırım yapmaya çalışıyorum.borç biraz azalsın bireysel emeklilik yaptırmak istiyorum.altın da koymak istiyorum kenara.

bir arkadaş 3. şahıslar küçük görüyor demiş.evet öyle yaklaşımlar olabiliyor.ama bu hayatı ben yaşıyorum sonuçta.benim ne kadar yorulduğuım,çocuklarımın neler yaşadığı.bunun getirileri ve götürüleri sonuçta sadece beni bağlayacak onları değil.dışardan "aa kadın çalışıyor bak hem de çocukları var bir de ev bakıyor" diyorlar görünen köy güzel ama bilmiyorlar ki o kadın kendine hiç vakit ayıramıyor,eşiyle doya doya vakit geçiremiyor,çocuklar oradan oraya sürükleniyor.millet beni beğensin diye de çalışacak değilim yani.

elektraya .!.:

ben de daha önce çalıştım ama hamilelikle bıraktım.
oğlumla dipdibeyim ama ona her zaman özel davranıyorum.yanı öyle bir köşeye atmıyorum.sabah kalkıyoruz ona bir çocuk havuzu hazırladım balkona,komşunun oğlunu da çağırıp onların öğlene kadar havuz keyfi yapmasını sağlıyorum.evime çocukları topluyorum,çünkü öyle daha çok eğleniyor.
öğlen yatırıp öğleden sonra yemeği yiyip hooop parka 2-3 saatini parkta geçirmesini sağlıyorum hava soğuksa avmnin parkına götürüyorum.ama illa çıkıyoruz hergün.evde de ben ya da babası oynatıyoruz.2 yaşında henüz.çalışsam bunları yapabilir miydim tabiki hayır.akşam yarım saat ilgi,hafta sonu 2 saat ilgi (çünkü ev işleri olacak).

çalışmadığıma pişman değilim.tabi bu arada ev aldık mesela kredi ödüyoruz.bir yandan birikim ve yatırım yapmaya çalışıyorum.borç biraz azalsın bireysel emeklilik yaptırmak istiyorum.altın da koymak istiyorum kenara.

bir arkadaş 3. şahıslar küçük görüyor demiş.evet öyle yaklaşımlar olabiliyor.ama bu hayatı ben yaşıyorum sonuçta.benim ne kadar yorulduğuım,çocuklarımın neler yaşadığı.bunun getirileri ve götürüleri sonuçta sadece beni bağlayacak onları değil.dışardan "aa kadın çalışıyor bak hem de çocukları var bir de ev bakıyor" diyorlar görünen köy güzel ama bilmiyorlar ki o kadın kendine hiç vakit ayıramıyor,eşiyle doya doya vakit geçiremiyor,çocuklar oradan oraya sürükleniyor.millet beni beğensin diye de çalışacak değilim yani.

Genişletmek için tıkla...

Bende aynen sizin gibi düşünüyorum aslında. Hayat o kadar kısaki bu hayatta ne istiyosan nasıl mutlu olacaksan öyle yaşamak en güzeli. Ama ne yazıkki bi de madalyonun diğer tarafı var. Hayatın gerçekleri. Şimdi ben işimi bıraksam biliyorumki eşimden para isterken çok zorlanıcam. İlerde sorun olucak. Çünkü çok gururluyum. Yarın öbür gün para istediğimde surat asarsa eşim dünya başıma yıkılır. Ama ev hanımı olup çocuğuma kendim bakmayı tercih ederdim

Valla ben kendi adıma çocuğumu sürükleniyor olarak görmüyorum, Sürüklenecek, yada sürükleyecek bir durum yok ortada.

Kışın bir hafta senelik izin aldım, 5 günün 1 inde kızım illaki bugün okula gideceğim dedi, tamam dedim gönderdim ve akşama kadar ne yapacağımı şaşırdım. Kızım okula gitti o gelene kadar deli gibi temizlik yaptım.

İllaki günün birinde çocuklarınız okula gidecek o zaman ne yapacaksınız, akşama kadar evde zaman geçmez.

Artı bu benim düşüncem, ekonomik özgürlük çok önemli ve bence çok güzel bir duygu, kendi paranı kazanmak bile insana ayrı bir güç veriyor.

eğer çalışma saatleri çok ağır değilse ve çocuğa bakan iyi biri varsa bence mutlaka çalışan anne...varsın bişeyler yarım olsun...önce anne mutlu olsun ki bebeğine de yansısın...iyi ki çalışıyorum...çalıştığım için mutluyum....çocuklu bir ev hanımı olmak istemezdim...ama tabi herkesin tercihi farklı olabilir....hepsine de saygı duyarım...

ars23 .!.:

Belki bazı kadınlar için bu attığım başlık bi dert olarak gözükmeyebilir. Ama benim için bazen içimi burkan bi durum. Yavrumu gün boyunca öyle özlüyorumki... 2,5 yaşında henüz. Anneannesi bakıyo. Gözüm arkada değil ama onu gün boyu çok özlüyorum. Bilmiyorum hangisi daha iyi kadın için.. Ev hanımı olmakmı yoksa çalışan kadınmı. Bazen ev hanımlarına öyle özeniyorumki. Çocuklarının yanındalar diye.. Zaman konusunda özgürler diye.Çünkü çalışan kadının hele günde 8 saat çalışıyosa zaman özgürlüğü olmuyo. Hep bi koşturmaca.. Ailesine kendisine çevresine yeteri kadar vakit ayıramaması.. Herşeyde yarım olmak... Yarım eş, yarım ev hanımı, yarım anne... Sizce hangi kadın daha şanslı??? Çalışan kadınmı ev kadınlarımı??

Genişletmek için tıkla...

canım hiç üzülme...bende çok bunaldım bu sorular içinde ama sonunda bir karara vardım bende oğlumun 40'ı çıktığında sırf onu başkasına emanet etmemek için ki kendimize ait bina babannesi halaları hepsi binada rahatlıkla bırakırdım ama ben kimseye bırakmadım kendim bakıcam dedim büyük bir daire katı tuttum ofis için, bir odasını oğluma hazırladım. 2 yıl boyunca kendim baktım çocuğuma hemde çalıştım, hem eve, hem ofise bölündüm...sonra 1 tane de magaza açtım orası ofis gibi değildi tabi cadde üstüydü oğlum 2.5 yaşında oraya buraya kaçıyordu,çok sevecen herkesin peşine takılıp gidiyordu vs...bir ara magazayı kapatıp diğer işi eşime devredip evde oturmaya karar verdim.. işlerimi evden ve internetten yapacaktım ...çok düşündüm, taşındım ,zorlandım ,ama olmadı ben onun için çalışıyorum benle geçirmesi gereken en güzel zamanlarda birlikte olabildik ALLAH'a şükür ama ona en güzel geleceği sağlamam gerekir,onu dünyaya ben getirdim ben bakmakla yükümlüyüm onun hayatını ben şekillendiricem ve en mükemmeli olsun istiyorum...burda bende konu açmış fikir almıştım arkadaşlarımdan hepsi bana çalış dediler haklıydılar...annelik illa evde oturup çocuğun karnını doyurup ,temizlik yapıp yemek pişirmek değil...biz bunları da yapıyoruz hepimizin evinde yardımcılar,dadılar yok...akşam geliyoruz hem oğlumla oynuyorum ,hem yemek yepıyorum ,hem eşimle ilgileniyorum, bi yandan temizlikle uğraşıyorum bi ev hanımından bin kat daha yoruluyorum ama değer... oğlunu bakıcıya bırakıyorum diye düşünme ben öyle düşünmüyorum... ben oğlumu anaokuluna bırakıyorum eğitim alıyor, oyun oynuyor, herşeyi öğreniyor, arkadaşlığı ,paylaşmayı en önemlisi kendi kendine yetebilmeyi öğreniyor... bu hayatta ayakta durabilmenin başlıca şartıda bu zaten...bende ona güzel bir gelecek sağlamak için, onun kişisel gelişiminde rol oynayacak herşey için elimden geldiğince çalışıyorum...çok yorgun oluyorum ,bazen sinirli oluyorum ama oğlumu akşam görünce hepsi gidiyor ve ona yansıtmamaya çalışırken bende unutuveriyorum sıkıntıları ,stresleri...o mutlu hissediyorum...bu bana yeter...evde olsam psikilojim bozulsa, oğluma kızsam ,bağırsam ,bütün gün tv başında pineklesem ,ona ne verebilirdim hiç birşey ama bu şekilde ona bir sürü imkan sunabilirim yaz okulu,kurslar güzel bir tatil güzel bir okul vs...istediği herşey en önemlisi sevgimizi veriyoruz... onlar bizi özlüyorda biz özlemiyormuyuz... kolay mı bizim içinde bırakmak değil tabi ki ona bir sarılıyorum ki akşam uçuyor havaya...ayrıca bence bir anne herzaman için çalışmasını bilmeli güçlü olmalı insanın hayatta başına ne geleceği belli olmaz açıkçası ben ALLAH korusun eşimin başına bir iş gelse kendi çocuklarıma bir hayat sunabilecek onlara hem anne hem baba olabilecek durumda olmak istiyorum

ars23 .!.:

Bende aynen sizin gibi düşünüyorum aslında. Hayat o kadar kısaki bu hayatta ne istiyosan nasıl mutlu olacaksan öyle yaşamak en güzeli. Ama ne yazıkki bi de madalyonun diğer tarafı var. Hayatın gerçekleri. Şimdi ben işimi bıraksam biliyorumki eşimden para isterken çok zorlanıcam. İlerde sorun olucak. Çünkü çok gururluyum. Yarın öbür gün para istediğimde surat asarsa eşim dünya başıma yıkılır. Ama ev hanımı olup çocuğuma kendim bakmayı tercih ederdim

Genişletmek için tıkla...

onun da kolayı var canım ben eşimden para istemiyorum ki o maaşını bana veriyor sonra ben ona harçlık veriyorum.

elektraya .!.:

onun da kolayı var canım ben eşimden para istemiyorum ki o maaşını bana veriyor sonra ben ona harçlık veriyorum.

Genişletmek için tıkla...

oo süpermiş kıskanmamak elde değil hem bebeğinle evdesin hem maaş alıyosun


hayat hiç adaletli değil arkadaşlar.allah yardımcımız olsun

anneysen annesindir arkadaşım, anneliğin yarımı olmaz at bunu kafandan...
Ha ev hanımlığını yarım yapsan da olur. Zaten Türk kadınları çok temiz, titiz oluyorlar. İstediğinin yarısı kadar yapsan yeter :)
Bırak ev de tertemiz olmayıversin...

yazık değil mi o küçücük yavrulara? hep başkalarının ellerinde büyüyorlar.bence bencil olmayalım.birazda onlar için kendimizden,cebimizden fedakarlık yapalım.
aç kalacak durumda değilsek bebeğimizi kendimiz büyütelim.o ufacık yavrularında güven duygusunu sağlamlaştıralım.