Ben 15 yaşımı bitirmek üzereyim.Yaklaşık 1 senedir aklıma garip garip düşünceler gelmeye başladı.Hep düşünüyorum hep karamsar oluyorum.Ailemden birini kaybetmekten korkuyorum yaş hesabı yapıyorum ben şu kadar olsam annem şu kadar olur ailemden birinden fazla yaşamaktan korkuyorum.Çoğu zaman özellikle gecelerii ilerde abimlerin evlenip annemlerin yaşlanıp benim yapayalnız kalacağımdan şimdi içinde bulunduğum aileyi ilerde çok özlüceğimden bi ev de tek başıma kalıp abimlerle bi yabancı olacağımdan korkuyorum.Özellikle geceleri saatlerce bunu düşünüyorum.İlerde evlenmek falanda istemiyorum ben hep şimdiki ailemle kalmak istiyorum.Geçirdiğim her anı sonradan özlüyorum.Birşeylerin son olmasından korkuyorum.Kalabalığı seviyorum istiyorumki hep misafir gelsin hep birileri gelsin.Bazen daha küçüklük yıllarımı özlüyorum günde 12-13 saat uyuyorum ama yinede hep bitkin oluyorum okullar açılınca bu sayı biraz azaldı ama yinede fazla bir farkı yok.Hep dalgınım dikkatimi bi yöne veremiyorum biryere bişeyi götürmek için gidiyorum mesela o şeyi almadan gidiyorum hep uykum var evde uyumasam bile hep yatarım tv yi bile yatarak izlerim eski konumu okuyanlar varsa bi de parmak emerim her ne kadar bırakmak üzere olsamda ama zor işte.Bazende kafayı dinlere takıyorum içime bi şüphedir düştü araştırdııkça araştırıyorum hristyanların sitelerine bakıyorum her ne kadar islamın doğru din olduğunu bilsem diğerlerinin saçma olduğunu bilsemde allaha inancımda azaldı geceleri bide bunun için ağlıyorum allahın beni artık sevmediğini o yüzden bana bu şüpheyi verdiğini düşünüyorum.Beni seven bi tek annem hayatta onuda her an kaybetmekten korkuyorum geceleri uyutmuyorum kadıncağızı birşey olur diye korkuyorum .Sizce bunlar ergenlikten falanmı yoksa bi psikiyatrisemi gitmeliyim