kayınvalidemi nişanlıyken kollarımda kaybettim.
5 senedir tanışıyorduk. oğlundan bağımsız çok güzel bir ilişkimiz vardı bizim..
bana bakınca gözlerinin için gülerdi. eğer oğluyla tartışmamıza şahit olur ya da tartıştığımızı hissederse benim arkamda dururdu hep.
bana hiç sevdiğini söylemedi, öpüp koklamadı ama hiçbir zaman şüphem olmadı bundan.
onu kaybettikten sonra tüm arkadaşları bana, herkes bir yana sen bir yanaydın onun için dedi; çok gururlanmıştım, bana demese bile başkalarına demiş demek ki..
son sözünde beni eşime emanet etti ve eğer ben onun yüzünden gözyaşı dökersem hakkını helal etmeyeceğini söyledi. oğlunu bana değil, beni oğluna emanet etti.
ben bu konuda sayfalarca yazabilirim..
nurlar içinde yatsın..