aynı durumdayım. en son geçen yaz bir ilişkim oldu, gerçekten güzel şeyler hissetmiştim ama benim için büyük bir hüsrandı. ondan ayrıldıktan sonra kendimi yalnız hissedince başladı insanlarla tanışmalarım. 7-8 aydır bu döngünün içindeyim, 15 kişi ile bi kahve mutlaka içmişimdir, net. ama şu an hangisi yanımda ya da hayatımda, hiçbiri. sadece kafamın barıştığı 2 tanesi ile arkadaş olabildim onun dışında yok. dedim en azından flörtleşeyim yani tamam ciddi bir ilişki olmasın ama en azından boşta kalmayayım, güzel şeyler duyup güzel şeyler söyleyeyim istedim ama yok yani flörtleşmeyi seven insanlardan da değilmişim bunu çok net anladım. sevmeyi, sevilmeyi, aşık olmayı, güzel bir ilişki yaşamayı gönlüm çok istiyor ama buna değecek birisi çıkmıyor karşıma. en son tanıştığım kişiden etkilenir gibi oldum onunla da arkadaşça başlamıştı diyaloğumuz, öyle ilerledi, duyduğum ilginin karşılığını alamadım. kalktı sanki kankasına anlatır gibi başka birinden etkilendiğini anlattı bana. bu da gol değil diye düşünüp üzüldüm içten içe, sonra arkadaşça konuşmaya devam ettik. kısa süre sonra bana, hoşlanıyorum dediği kişiden karşı tarafın birkaç hareketi yüzünden uzaklaştığını ve görüşmeyi kestiğini söyledi. kırk yıllık arkadaş gibi konuşuyoruz
geçenlerde tekrar buluştuk, kendi hislerimi ölçüp tartmak istedim. yan yana geldiğimizde ise aslında hissettiğim şeyin de çoktan uçup gittiğini, onun benim için sahiden sohbeti tatlı bir arkadaştan öte biri olmadığını anladım. hissim olsaydı, hazır beğendim dediği kızdan da uzaklaşmışken denerdim bir kez daha şansımı ama ortada denemeye değer bişey yok. ben boşanmadım etmedim, uzun bir ilişkiden de çıkmadım ama kendimi anlatması ayrı zooor, artık bir kahve içmeye çıkması bile ayrı zor benim için. hele şimdi sıcaklar da bastırdı. nolacak böyle bilmiyorum.