Her 5 Yılda Bir Hayatımı Sorguluyorum

YokoOno

Aktif Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
22 Şubat 2019
1.459
2.082
83
Bunu bir tek ben mi yapıyorum bilmiyorum. Ama bugün farkettim ki ben her 4-5 yılda bir hayatımı sorgulayıp hayatımdaki pek çok şeyi değiştirme arzusuna kapılıyorum. 5 yıldır evliyim ve bir çocuğumuz var. Ama ben tam şu an aldığım kararları ve hayatımın gidişatını sorgularken buluyorum kendimi. Acaba daha iyisi olabilir miydi? Daha mutlu olabilir miydim?

Eşimden önceki sevgilimle de bu düşünceler içersinde iken ayrılmış ve yoluma eşimle devam etmiştim. Onunla da 5sene beraber olmuş tam da evlenme hazırlıklarına girişmiştik. Ama ben birden yine bugünkü benzer hislere kapılıp devam etmek istemediğime karar vermiştim. Onu öyle birden bire damdan düşer gibi bırakıvermiştim. Hala vicdan azabını üzerimden atabilmiş değilim. O belki çoktan atlatmış ve üstesinden gelmiştir ona yaptıklarımın. Ama ben nedense atlatamadım hala.

Eşimi seviyorum aslında. Ama yine bir çekip gitme ve hayatıma farklı yön verme arzusu var içimde. Üstelik bu kez her şeyden çok sevdiğim bebeğim de var hayatımda. Bu neden oluyor olabilir? Herkese oluyor da ben mi çok fazla üstüne gidip büyütüyorum bu düşünceyi? Eğer öyle ise siz nasıl baş ediyorsunuz böyle düşüncelerle?
 
Bende her 10 saniyede bir sorguluyorum. Ama sonuç değişmiyor malesef. Ben mükemmeli istediğim için böyleyim,sizi bilemem. Acaba eski sevgilinizi unutamadığınız için olabilir mi? Ya da isteksiz mi evlendiniz?
 
Bence Her kesin hayatinda boyle donemler oluyor
Kafanizdan cikarmaya calisin
 
Bende her 10 saniyede bir sorguluyorum. Ama sonuç değişmiyor malesef. Ben mükemmeli istediğim için böyleyim,sizi bilemem. Acaba eski sevgilinizi unutamadığınız için olabilir mi? Ya da isteksiz mi evlendiniz?
İsteyerek, güle oynaya evlendim. Ama eski sevgilimi zaman zaman hatırlayıp vicdanımı sızlatıyorum. O ani kararı almasaydım nasıl bir hayatım olurdu diye de düşündüğüm anlar oluyor tabii.
 
Damdan düşer gibi bırakmak huy olduysa sizde demek, neyse ki bir çocuğunuz olduğu için bunun yanlış bir fikir olduğunu fark edebiliyorsunuz. Çocuğun olduğu bir evlilik canım istemedi diye bitirilecek birşey değil bana göre.

Bende hayatımı sorgularım ama kendi üzerimden yaparım bunu. Daha iyi bir insan oldum mu? Geçen yıllarda ne kattım kendime gibi? Sizin sorgulamaniz değişik geldi bana.
 
Bende bu her 1 senede bir oluyor..1 yila neler sigdirdim,neler kattim kimleri cikardim gibi..
eskiden umursamazdim ama simdi her yil icin kendimle ilgili degisimler ilerlemeler planlamalari yapiyorum.pismanliklarimida uzerine katip sonraki seneye bismillah diyorum
sizinkisi bambaska bişey.
ne guzel aile kurmuşsunuz.
ileriye bakin derim,gecmis icin pismanlik yasamaniz sizi hatalara surukleyebilir şu durumunuzda
 
Bence Her kesin hayatinda boyle donemler oluyor
Kafanizdan cikarmaya calisin
Herkesin hayatında böyle dönemler oluyor dediniz ya, işte o an içime bir parça su serpildi. Oluyor değil mi? Ben büyütüyorum bu sorgulama meselesini.
 
Herkesin hayatında böyle dönemler oluyor dediniz ya, işte o an içime bir parça su serpildi. Oluyor değil mi? Ben büyütüyorum bu sorgulama meselesini.
Çoğu insanda oluyordur bu. Fakat sizin içinize 'çekip gitme' isteği yerleşiyormuş sorgulama yapınca. O kötü
 
Evet bende sorguluyorum hayati ama sorgularken biseyleri degistirmiyorum tabi olumsuz durumlari yoksa
Sorgulasamda hayatimi degisen bise yok duzenimi bozmadan alabilecek kararlar vs.
Eger bi problem sikinti yoksa neden bi cekio gitme biseyleri degistirme istegi..
Memnun mu degilsin hayatindan ?
 
Bunu bir tek ben mi yapıyorum bilmiyorum. Ama bugün farkettim ki ben her 4-5 yılda bir hayatımı sorgulayıp hayatımdaki pek çok şeyi değiştirme arzusuna kapılıyorum. 5 yıldır evliyim ve bir çocuğumuz var. Ama ben tam şu an aldığım kararları ve hayatımın gidişatını sorgularken buluyorum kendimi. Acaba daha iyisi olabilir miydi? Daha mutlu olabilir miydim?

Eşimden önceki sevgilimle de bu düşünceler içersinde iken ayrılmış ve yoluma eşimle devam etmiştim. Onunla da 5sene beraber olmuş tam da evlenme hazırlıklarına girişmiştik. Ama ben birden yine bugünkü benzer hislere kapılıp devam etmek istemediğime karar vermiştim. Onu öyle birden bire damdan düşer gibi bırakıvermiştim. Hala vicdan azabını üzerimden atabilmiş değilim. O belki çoktan atlatmış ve üstesinden gelmiştir ona yaptıklarımın. Ama ben nedense atlatamadım hala.

Eşimi seviyorum aslında. Ama yine bir çekip gitme ve hayatıma farklı yön verme arzusu var içimde. Üstelik bu kez her şeyden çok sevdiğim bebeğim de var hayatımda. Bu neden oluyor olabilir? Herkese oluyor da ben mi çok fazla üstüne gidip büyütüyorum bu düşünceyi? Eğer öyle ise siz nasıl baş ediyorsunuz böyle düşüncelerle?
Değişik.Neden ayrılmıştınız eski sevgilinizden.Eşinizde sizi cezbeden olay ne olmuştu?5 yılda bir farklı bir karar artık bekar değilsiniz .
 
Damdan düşer gibi bırakmak huy olduysa siz demek, neyse ki bir çocuğunuz olduğu için bunun yanlış bir fikir olduğunu fark edebiliyorsunuz. Çocuğun olduğu bir evlilik canım istemedi diye bitirilecek birşey değil bana göre.

Bende hayatımı sorgularım ama kendi üzerimden yaparım bunu. Daha iyi bir insan oldum mi? Geçen yıllarda ne kattım kendime gibi? Sizin sorgulamaniz değişik geldi bana.
O çeşit sorgulamalarım da var elbet. Eşimi seviyorum ve ayrılmak aklımın ucundan bile geçmiyor aslında. Kavga edip de birbirimize girdiğimiz anlarda bile düşünmüyorum bunu. Ama hep bir huzursuzluk var üzerimde. Hep bir acaba en iyisi bu muydu bizim için? En doğru kararı mı vermiş olduk diye düşünüp kendimi kemirip duruyorum.
 
Bunu bir tek ben mi yapıyorum bilmiyorum. Ama bugün farkettim ki ben her 4-5 yılda bir hayatımı sorgulayıp hayatımdaki pek çok şeyi değiştirme arzusuna kapılıyorum. 5 yıldır evliyim ve bir çocuğumuz var. Ama ben tam şu an aldığım kararları ve hayatımın gidişatını sorgularken buluyorum kendimi. Acaba daha iyisi olabilir miydi? Daha mutlu olabilir miydim?

Eşimden önceki sevgilimle de bu düşünceler içersinde iken ayrılmış ve yoluma eşimle devam etmiştim. Onunla da 5sene beraber olmuş tam da evlenme hazırlıklarına girişmiştik. Ama ben birden yine bugünkü benzer hislere kapılıp devam etmek istemediğime karar vermiştim. Onu öyle birden bire damdan düşer gibi bırakıvermiştim. Hala vicdan azabını üzerimden atabilmiş değilim. O belki çoktan atlatmış ve üstesinden gelmiştir ona yaptıklarımın. Ama ben nedense atlatamadım hala.

Eşimi seviyorum aslında. Ama yine bir çekip gitme ve hayatıma farklı yön verme arzusu var içimde. Üstelik bu kez her şeyden çok sevdiğim bebeğim de var hayatımda. Bu neden oluyor olabilir? Herkese oluyor da ben mi çok fazla üstüne gidip büyütüyorum bu düşünceyi? Eğer öyle ise siz nasıl baş ediyorsunuz böyle düşüncelerle?
Paranoid kişilik bozukluğu olabilir bence bi doktora görünün ileriki evrelerde bu dönemler daha da sıklaşıyor ve intihara meyl ettiriyor
 
Evet bende sorguluyorum hayati ama sorgularken biseyleri degistirmiyorum tabi olumsuz durumlari yoksa
Sorgulasamda hayatimi degisen bise yok duzenimi bozmadan alabilecek kararlar vs.
Eger bi problem sikinti yoksa neden bi cekio gitme biseyleri degistirme istegi..
Memnun mu degilsin hayatindan ?
Hayatımdan memnun olmam içinde olmamam için de bir çok neden var. Ama hayat zaten böyle bir şey değil midir? Sürekli memnun olmak zor. Her konuda memnun olmak da öyle. Anne olmak hayatımı çok değiştirdi. Belki o da beni sorgulamaya ve düşünmeye itmiş olabilir. Ondan önce işin eğlencesindeydim sanki daha çok. Şimdi değişen dengeler beni zorluyor olabilir. Bilemiyorum ki. Zaten bilemediğim için açtım bu konuyu.
 
Hayatınız rutinleşmeye başlamış.Ciddi bir sorun olmadığı sürece evliliğinizi bitirmeyin.Yeni arkadaşlıklar edinin, farklı etkinliklere katılın,Kendinizi ifade edeceğiniz bir uğraş edinin.Daimi bir mutluluk yoktur;mutluluğun kaynağını kişilerde değil kendinizde aramalısınız...
 
O çeşit sorgulamalarım da var elbet. Eşimi seviyorum ve ayrılmak aklımın ucundan bile geçmiyor aslında. Kavga edip de birbirimize girdiğimiz anlarda bile düşünmüyorum bunu. Ama hep bir huzursuzluk var üzerimde. Hep bir acaba en iyisi bu muydu bizim için? En doğru kararı mı vermiş olduk diye düşünüp kendimi kemirip duruyorum.
Öyle bakarsanız her zaman bir daha iyisi vardır, eşlerimizden daha yakışıklı daha bilgili daha iyi konumda bir sürü insan var ama neticede biz sevdik ve seçtik onları.

Aynı şekilde eşlerimiz içinde bizden her açıdan daha iyi eş olabilecek kadınlar her zaman vardı. Bunu şuan sorgulamak anlamsız değil mi? Bir yerler de içinize sinmeyen birşeyler var demek ki.
 
Paranoid kişilik bozukluğu olabilir bence bi doktora görünün ileriki evrelerde bu dönemler daha da sıklaşıyor ve intihara meyl ettiriyor
Mesele o kadar ciddi değildir diye umuyorum. En fazla depresyon olabilir diye bir tahminde bulunabiliyorum iş ruhsal bir bozukluğa dayanıyorsa şayet. Psikiyatriyle mi ilgileniyorsunuz?
 
Hayatınız rutinleşmeye başlamış.Ciddi bir sorun olmadığı sürece evliliğinizi bitirmeyin.Yeni arkadaşlıklar edinin, farklı etkinliklere katılın,Kendinizi ifade edeceğiniz bir uğraş edinin.Daimi bir mutluluk yoktur;mutluluğun kaynağını kişilerde değil kendinizde aramalısınız...
Arkadaşlıklar edinin dediniz de ben tam da bu dönemde bazı arkadaşlıklarımı da sonlandırdım mesela. Baya yalnız bıraktım kendimi. Evet rutinleşme yüzünden de olabilir bu durum. İster istemez bir zaman sonra İlişkiler rutine binmeye başlıyor. Buna uyum sağlamayı ya da bununla baş etmeyi öğrenmek gerekiyor belki de.
 
Back
X