siz sınırlarınizi cizerseniz kimse aşamaz
yeter ki koruyun o sınırları.
siz izin verince herkes konusur.
bana mesela kimse kötü laf soyleyemez. 33 yasinda dugunde "eee sende yok mu birseyler" bile diyemezdi kimse:)
sonra sulaleye gayrimuslim birini getirdim herkesin herseyine karisan, baska mezhepte evlenmek isteyen yegeninin ailesini dolduran insanlar benim dugunume gelip oynadilar.
çünkü söyledikleri seyin benim icin hic onemi olmadigini biliyorlar. "musluman oldu mu" diye sorana "yoo" dedim geçtim. umrumda bile olmadi. bu konuda vaaz vermek isteyen olunca da "aa ne kadar kolaymis din degistirmek, hemen Müslüman olsun. onun oraya tasininca ben de onun babasini kirmam hristiyan olurum" dedim, korkup sustu herkes


imam akrabam bile takisini takti/bahşişini verdi
yani biraz dik olmak lazim. ben miymiymiy ay oyle de boyle de, insallah olacak da falan desem agzi olan konusurdu ya da zaten evlenemezdim.
biri benim hayatimla ilgili kendince iyi niyetle karismak istese, ya da aldigim kararla "fikrini merak ettigim an soracagim, söz veriyorum. o zaman soylersin" der sustururum.
sistematik olarak boyle oldugum icin kimse bana karsi sinirlarini asacak seyler yapamaz.
ki isin ilginci herkes de beni cok sever. benim tam tersim miymiymiy akrabalara hic geri laf vermeyen, herseyini dinleyen insanlara bana verilen deger verilmez.
bence sen de degismeye calis.
az görüş, insanlara sınırlarını belli et. ilk zamanlar zor olur ama bir kere cizersen rahat edersin.
ama dondurma gibi pide gibi seyleri onlar soylemeden ismarla. zamaninda sana para harcamislar sonunda. bir sekilde dersaneni üniversiteni finanse etmisler hatta okul caginda cocuklarina harclik ver falan. ama kendini kullandirtma